yaşadıgım hayatımı değiştiren korkunc olay

reserved

erzincan üniversitesinde ilk yılımdı. malumunuz erzincan çok küçük bir şehir bundan dolayı yurt sıkıntısı da pekala kendini hissettirdi bana. şehre ikinci indiğim gün deprem oldu, kalacak yerim yok, kimseyi tanımıyorum, ve okumaya gelmişim. sabah 5 falandı, hatta eylülün son günleri falandı, inanmayan binler netten araştırabilir. ..

şehirde esentepe adında bir yurt var, özel yurt.. direk oraya gittim. sevgi koyim devlet yurdu çıkmamış gib gibi kalmışım ortada e cemaatin eline düşmekte istemiyorum, bu yurt ihlasın mı neymiş, sıkmazlar , başımı sokacak bir yer olsun da , sokakta yatacak değilim ya?

gittim, orada yurttan sorumlu matematik okuyan bir genç karşıladı beni, sevgi koyim hayatımda görmediğim kadar karga var lan bu şehirde, kafam gökyüzünde, kargaları izliyorum , ama kafamda bir milyon tane soru var, nereden yazdım bu şehri diye kendime küfrediyorum sürekli

sağolsun matematik okuyan arkadaş beni içeri aldı, müdür saat 9 gibi falan gelir dedi kahvaltımı yaptım, valizimi bir odaya koydum, yurt kafama biraz yattı, kural falan yok gibi duruyordu. iyiydi, hoştu, idare ederdi işte ya.

müdür geldi. bende bu arada dolu arkadaş edindim, ne işim var bu şehirde sorusu da kafamda azcık da olsa silindi, geneli sivaslı olan çocuklardı bunlar. sohbetleri sıkıcı falandı ama idare ederdi işte ya, ben iyi bir savcı olacaktım ileride, hedefim vardı, başaracaktım, olacaktı, her şey mükemmel olacaktı

beyler burdamısınız ona gore devam edicem ?

devam panpa

peki devam ediyorum ...

tak olacaktı.

okulu bıraktım. hemde okulun kapanmasına bir ay kala. nasıl mı?

anlatacağım.

müdür beni şöyle baştan aşağı bir süzdü, tipi aynen aktarıyorum - top sakal, uzun saç, küpe-

yerlerimiz dolu dedi.

nasıl olur ama? dolu boş oda var yurtta...

başımdan aşağı kaynar sular döküldü diye bir deyim varya. hayatımda kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. tek başımaydım. tanıdığım kimse yoktu şehirde, kalacak yerimde yoktu, ben ne yapacaktım? ne edecektim?

oturdum bir sigara yaktım. ve küfürler etmeye başladım bir ağız dolusu.

şehirde biri yapılmak üzere olan 3 özel yurt vardı bildiğim kadarıyla. biri göstere göstere bana gibtir çeken esentepe, ikincisi fatih ve şahikaydı. bu iki yurt cemaat yurdu olduğu için kalamazdım, ateisttim, bana gibseler barındırmazlardı bu yurtta. sevgi koyim otele de para veremezdim. aç kalırdım.

pansiyonları gezmeye başladım. amcık kadar odalara aylık 300 400 çekiyorlardı. düşünün yemek falan yok.

beyler işim çıktı gece geliyom pardon rezerveleri alın...