Zamanla tipim düzeldi. Daha önce hiç birini seveyim edeyim gibi bir derdim olmamıştı. büyüyordum kızlar bana ilgi duyuyordu, bende kızlara ilgi duyuyordum ama hiç biri gelsin hayatımda kalsın hiç çıkmasın diye düşünmedim. çünkü biliyordum, hiçbir kız, hatta hiçkimse yaşadıklarımı unutturamazdı bana. Biri gelir biri gider kafasındaydım.ilk ilişkim 3hafta sürdü boynuz yedim kızın arkasından tonlarca küfrettim, garip olan şudur ki ben hiç o zamana kadar ağzıma küfür almayan bir velettim. Noluyordu bana? Nasıl bir anda bu kadar çabuk sinir olabiliyordum, nasıl ağzımdan o iğrenç sözcükler döküldü. babama benzemeyeceğim ben diyordum ama kavgam küfrüm ekgib olmuyordu artık. susmayı denedim, hiç konuşmamayı o da olmadı. sakinleştiriciler kullandım.bi nebze geçirdi agresifliğimi ama ortalıkta aptal gibi dolanıyordum. uyuşturucu müptelaları gibi sakinleştirici alıyordum. Kısa bir süre sonra sigaraya başladım, parayı nerden buluyorsun diyeceksiniz, çalıyordum.babamdan çalıyordum hemde. bir kere çalıyordum yüklü bir şekilde. sonra babam direk bana geliyordu parayı direk benim çaldığımı biliyordu sövüyordu dövüyordu ama ben çalmadım diyordum hep direniyordum. yürüyemeyecek hale gelene kadar bacaklarıma vurdu ilk yaptığımda ama yine ben çalmadım diyordum. vermeyecektim artık o paraları çünkü o paralar benim hakkımdı diye düşünüyordum

Notlarım berbattı matematikte sınıfı bırak okulun en düşük notunu almıştım (12).notum açıklandığında bütün sınıf gülmüştü, çünkü sınıf ortalaması 60lardaydı. Ortalamanın çok altındaydım. Okuldan eve dönünce meraya gidiyordum, orda boş boş oturmak yerine kendime hedef koydum, derslerimi düzeltecektim. Meraya kitaplarımı zütürmeye başlamıştım, orada ders çalışmaya başlamıştım.

Kızlar canımı çok sıkmaya başlamıştı ilişki istemiyordum, çünkü ilişki sinirden başka birşey değildi benim için. Bilinçaltımı günyüzüne çıkarıyordu.

okuyan varsa belli etsin kendini ona göre hızlı yazıcam

Direk sonlara geçiyorum arkadaşlar lise 3 ü anlatmıyorum bile..

Derslerim düzelmişti,11. Sınıfta da başarılıydım ve arkadaş çevrem genişlemişti 9 ve 10. Sınıflardan kızlar deli gibi yavşıyorlardı ama hiçbiri gibimde değildi.Ben hiçkimseyi istemiyordum hayatımda ben bana yetiyordum, birde sigaram.
11. sınıftan 12. sınıfa geçtiğimiz yaz hayatıma birini almaya karar verdim, birini sahiplenmek istedim. sımsıkı sarılıp tüm dertlerimi onunla paylaşmak istedim.
Derslerim güzeldi, fakat şu ygs muhabbeti yüzünden en azından dershane desteği almam gerekiyordu babama çok yalvardım nolur yazdır diye. yazdırmadı.dershaneler açıldı. akrabalar durumu anlatmış, hocam gidip babamla konuşmuş ikna etmiş xxx dershanesinin kayıt tarihinin son gününde kaydoldum.
Dershanede tanıdığım 3-5 kişi vardı onlarda bizim sınıftandı.O sıralar bizim sınıfta fatma diye bir kız vardı o da bizim dershanedendi. Samimiydik,gelip bana nasıl olduğumu falan sorardı arada ama ben anlatmazdım derdimi ona. iyiyim der geçerdim.Bu zamana kadar onu nasıl farketmemiştim. Güzeldi,tatlıydı, samimiydi,hiç kırmazdı karşısındakini. çok iyi kalpliydi. Sanırım hayatımda ilk kez aşık olmaya başlamıştım. çok garip birşeydi, birini sahiplenmiştim, onunla vakit öyle güzel geçiyordu ki... beni tüm kötü alışkanlıklarımdan kurtardı. bunu tek başına başardı, melek gibi bir şeydi. Beyler bir gülüşü vardı sanırsın Ankara'ya deniz.
Bir süre beraber vakit geçirdik en sonunda açıldım o da benden hoşlandığını söyledi, hayatımın en mutlu günüydü.Ama bilmiyordum bu kadar kötü olacağımızı,bu duruma geleceğimizi. bilseydim o gün o dilime kilit vururdum,onu sevmekten öleceğimi bilsem sevdamı içime hapsederdim.

ilk aylarımız çok güzeldi , hatta mükemmel denecek seviyedeydi. ancak kız arkadaşım anne ve babasının boşanması yüzünden kendini kaybetti, bütün dengesi bozuldu, öyle bir dağıldı ki kırılan parçalarını toplamak çok zaman aldı ve hala bir parçası ekgib yaşıyor. herneyse ygs heyecanı felan zaman çok hızlı geçti.. ardından lys..
Ben *** üniversitesi hukuk fakültesine yerleştim. kız arkadaşımsa haftaiçine kaldı.
Üniversiteye yerleştiğim yaz izmire xxx restoranda çalışmaya başladım artık babam denilen o haysiyetsiz herifin eline bakmayacaktım. üniversite için para biriktirdim. hayallerim bir yandan gerçek oluyordu diğer yandan yıkılıyordu. kız arkadaşımı canımı, yüreğimden bir parçayı arkamda bırakmıştım. ilk kez biri bana onun gibi sevgiyle sarılmıştı. nasıl bırakabildim onu arkamda..
Herşey o restoranda çalışmaya başladığım zaman başladı. kız arkadaşımla daha önce hiç uzun süre ayrı kalmamıştık.Bu çok farklıydı.Ben orda çalışırken o arkadaşlarının doğum günü partilerine (berkecanların bulunduğu) gidiyor, sabah akşam geziyordu.Onu kısıtlamak istemiyordum ama gavat gibi susmakta istemiyordum.

Okuyan yok arkadaşlar yarın hikayeyi bitireceğim iyi geceler

Ona durumu anlattım rahatsız olduğumu söyledim. direk "gitmeyeceksin!" demedim, çünkü kaybetmek istemiyordum onu.Bir süre tamam gitmem etmem dedi, aramız düzeldi.Çok geçmeden aynı konuları açıp beni kısıtlıyosun ediyosun dedi. Kavgalar işte o zaman başladı,ilk başlarda ufak çaplı sinir krizleri geçiriyordum. Duvarları yumrukluyordum ellerim paramparça oluyordu. kendime zarar vermeye başlamıştım yine. hiçbir derdimi anlatamıyordum ona bu kavgalar yüzünden,bu canımı yakıyordu.
Yazı zar zor geçirdim ve üniversite beklediğim gibi değildi. kız arkadaşımdan ayrı kalmıştım 3-4 haftada bir görüşüyorduk.bir süre sonra bu 3-4 hafta 2-3 ay olmaya başladı ve kavgalar iyice şiddetlendi. kız arkadaşıma ettiğim hakaretler yerini küfürlere bırakmıştı.Ben farketmeden babama mı dönüşüyordum?Bu olamazdı, izin veremezdim.Her kavgada deli gibi bağıyordum, ağzımdan tükürükler fışkırıyordu, suratım mosmor oluyordu bağırırken, kendimden geçiyordum. Güzelce konuşurken bile bir anda sinirleniyordum. Kız ne yapacağını şaşırıyordu.Bir sene böyle geçti... bana nasıl katlanıyordu? Yaşadıklarımı bildiği için mi bana bu kadar iyi davranıyordu, bilmiyorum.
ikinci senemizde kız arkadaşımda üniversiteye yerleşti,ama bana çok uzaktı 9 saat sürüyordu aramız ve yol pahalıydı. Bende ona yakın bir üniversiteye geçiş yaptım. aramız 2saate düşmüştü, herşeyin daha iyi olacağını sanıyordum. olmadı.
Üniversiteye alıştı tabi kız arkadaşım ortamı gördü,ona yavşayan abazaları gördü ve kafası çelindi. arkadaşlarına aramızdaki tartışmaları anlatmış arkadaşlarıda "bunu niye çekiyorsun sen 2 senedir" demişler. Buna akıl vermişler. Kıza hak vermiyor değilim ama o benim hayatımdayken birçok kız bana yavşamıştı ve hepsinin fiziği, yüzü kız arkadaşımdan daha güzeldi.Ben hiçbiriyle konuşmamıştım, gibimde değillerdi, fatmayı üzmek istemiyordum.ben onu fiziği için ya da yüz güzelliği için sevmiyordum. beni kabul ettiği için, beni ben yapmaya çalıştığı için seviyordum.

Herneyse kız arkadaşım aldığı akıllarla bana her kavganın sonunda yol veriyordu, bende ona yol veriyordum ama 2 saat sonra arayıp özür diliyordum.bu bir süre böyle devam etti.Bir kere beni kapısının önünde 6saat bekletmişti ve içeride erkekli kızlı oturuyorlardı anneside yanındaydı. aradığımda hep meşgule attı.6 saat boyunca kapının önünde bekledim aradım aç kapıyı dedim açmadı.6 saat o kapının önünde bekledim beyler, ağlaya ağlaya 6 saat. duvarları yumrukladım, kaldırımlara tekme attım. ellerim yine parçalanmıştı.ve 6 saatin sonunda dışarı çıktığında kolunu kıvırdım ona küfürler ettim.ilk kez suratına küftetmiştim.ona zarar vermiştim. Kendimi tutamıyordum bir yandanda sinirden gözlerimden yaşlar damlıyordu.Bu olaydan sonra benle uzun süre konuşmadı.Ben artık babama iyice benzemiştim. Sevdiğim bir insana nasıl zarar verebildim. Nasıl suratına karşı küfredebildim... Aklıma hemen sakinleştiriciler geldi. kız arkadaşımın yokkuğunda tekrar sakinleştiricilere başladım, günlük almam gerekenden fazlasını alıyordum, zararlıydı ama aklıma başka birşey gelmiyordu. Yokluğu beni mahvetmişti, aradığımda açmıyordu, mesajlarıma geri dönmüyordu.En son bir ayın sonunda bana geri döndü.
Ben - B
Fatma -F

F-Efendim
B-Nasılsın
F-iyiyim sağol sen (çok soğuk bir şekilde)
B-Sensiz nasıl iyi olayım
F-Onu bazı haltları yemeden önce düşünecektin
B-pişmanım
F-Her kavgadan sonra pişmanım diyip aynılarını tekrar yapıyorsun. Bunun nesi pişmanlık!
B-...
Ben cevap vermeyince telefonu suratıma kapadı. kız haklıydı ben babama dönüşmüştüm, saçlarımın önü bile açılmıştı. intihar etmeyi düşündüm, amacım yoktu artık hayatta.Ne olacaktım bu halde insanları kırarak onlara zarar vererek nasıl yaşayacaktım. Böyle birini kim severdi..

Resmen 2 yılın sonunda birbirimizden kopmuştuk .Her yeni gün aramız düzelir diye umdum. Okula gitmedim, sakinleştiricilerle aram iyiydi. Derslerim iyice taka sardı,bir dönemim sarktı, daha 2. sınıftan bir dönem uzatmıştım.Bir umutla hep beni arar diye bekledim. Tüm günümü evde sakinleştiricilerle geçiriyordum devletten aldığım burs vardı ve bazı yerlerden burs ayarlamıştım.650 lira burs alıyordum ve bu bana yetiyordu, evden dışarı çıkmıyordum.
Arkadaşlarım arıyordu açmıyordum, okula zadece vize finallere gidiyordum. Bazen 1-2 kişiyle konuşuyordum, kendimi kaybetmiştim.
3 AY sonra bana bir sms geldi nasılsın?.numarayı tanımıyordum. kimsin yazdım. fatma yazdı. hemen aradım.
F-alo
B-Neden halimi merak ettin
F-Görüşmemiz lazım
B-Neden
F-görüşünce konuşuruz

bundan sonra nerede buluşacağımızı konuştuk.Bir parkın adresini mesaj olarak attı. hemen ertesi gün dediği parka gittim. hiç değişmemişti, hala yüzü ay gibiydi, tatlıydı.Onu çok özlemiştim. Koşarak geldi bana sarıldı oracıkta ağladık.
Bana üzgün olduğunu söyledi, yaptıklarından pişman olduğunu,ben nolduğunu anlamamıştım, özür dilemesi gerekenin ben olduğumu belirttim. Hala ağlayarak konuşuyordu bana bir albüm uzattı usulca yanıma yaklaştı ve ağlamaklı ses tonuyla
-bunu senden ayrı olduğum zamanda hazırladım umarım beğenirsin.
albüme beraber çekildiğimiz tüm fotoğrafları koymuştu. hepsi ayrı güzeldi. gözlerim doldu ama dişlerimi sıktım ona sarıldım. Birdaha ayrılmayalım demek istiyordum ama ona zarar vereceğimden çok korkuyordum. Sustum hiçbirşey diyemedim.

Albüm oturduğumuz bankta duruyordu biz sarılmıştık bir anda gözlerini sildi, beni çok sevdiğini ama benle birlikte olamayacağını söyledi. Arkasına döndü hıçkıra hıçkıra ağlayarak gitti.az önce sarılıp beraber oturduğumuz banka tek başıma çöktüm kaldım. yanımda bir albüm.. Gitme diyemedim.O gün o parkta birinin hayatı söndü,ama dünya dönmeye devam etti. saatlerce orada oturdum. Albüme tekrar bakmaya cesaret edemedim. Bankta otururken bir kız çocuğu geldi beyaz elbiseli, sarı saçları omuzlarından ne güzelde dökülmüştü. ipini aldı ve tam önümde atlamaya başladı.

Beyler kusura bakmayın dün arkadaşım hastaneye kaldırıldı, sözlüğe giremedim

Edit : Arkadaşı bugün taburcu ettik yarın üniversite okuduğum şehire gideceğim varır varmaz yazmaya başlayacağım arkadaşlar, telefondan yazdığım için sıkıntı oluyor

Rez alın devamı geliyor

Bu kadar süre beklettiğim için özür dilerim arkadaşlar devam ediyorum.

Kız önümde ip atlarken donakalmıştım. Yıllar önce çağla toplarken inekleri tarlaya kaçırdığımda, babamın beni o dağın başında bıraktığı gün gördüğüm rüya gerçekti.Bu nasıl mümkün olabilirdi? Dudaklarım titremeye başladı. Albümü aldım,ve hemen oradan uzaklaştım. Gözlerim doluyordu,ama dişlerimi sıkıyordum o anda kayıtlı olmayan bir numara beni aradı. Açtım efendim dedim. "Nasılsın oğlum." dedi. Sesini gibeyim bu babamdı. Ulan herif ilk kez bana hayatında oğlum dedi lan. hayatında ilk kez bana oğlum nasılsın dedi. Hıçkıra hıçkıra ağladım oracıkta, düştüm kaldım. Albüm elimden düştü, içinden de bir cd... Albüme verdiğinde göz gezdirmiştim,ama cdyi görmemiştim. hemen kaldığım aparta gittim, taktım cdyi, kalbim çok hızlı çarpıyordu, heyecandan nefesim kesiliyordu. Ekranda fatma vardı kendini çekmiş bana veda konuşması yapmış.Ama videonun sonunda bana "hastalığını bensizde atlatırsın, üzgünüm sana daha fazla yardımcı olamam... " Cdyi kırdım sinirden.Ne demek istemişti bana ne hastalığından bahsediyordu?

Kendimi bildim bileli bazı değişik hareketlerim vardır benim ama hiç bu kadar dikkat çektiğimi düşünmezdim. küçükken kafamı öne geriye sallar dururmuşum, etrafımda söylenenleri kendi kendime tekrar edermişim, hala ederim. insanlarla iletişim kuramama sebeplerimden biride bu hastalıkmış meğer. Kalıtsalmış falan filan... Tedavisi olmayan hastalığa bensizde atlatırsın dedi bana. Bilmiyorduki hastalığım oydu. Onsuz geçen her saniye nefesim kesiliyordu. Eksiliyordum.

O günde sonra hergün o parka gittim, beyaz elbiseli kız hergün geldi önümde ip atladı.Her gün ona kek, çikolata aldım, arkadaşı oldum. Adı Buseymiş. Günlerce o parkta fatma belki gelir diye her gün ip atlayan kız çocuğuyla beraber bekledim. Gelmedi.Tam 1 ay sonra parka Buse'de gelmedi. Buse niye gelmemişti?O da mı benden korkmuştu. Yanlış birşey mi yapmıştım? Bilmiyordum.iyice dengem bozulmuştu. Ertesi gün yine gittim, yine gelmemişti. Nolduğunu anlamıyordum,bu zamana kadar yaşadığım her şeyi tekrar yaşıyor gibiydim. Buse'nin gelmeyişinin ikinci günü parkta otururken, telefonum çaldı. Numarayı bu sefer hatırlamıştım. Babamdı bu.açmayayım dedim ilk başta, sonra açtım. Telefondaki ses abimindi.
Abim-A
Ben-B

B-Efendim
A-Babamın telefonunu böyle mi açıyorsun?
B-senin babanın tel..
A-(araya girerek)Bu adam sana bu kadar ne yaptıda..
B-Ne yapmadı, küçüklüğümden beri sen sefanı sürerken ben eşek gibi çalışıp dayak yiyordum.
A-... babam dün akşam vefat etti, meyyiti bugün ikimdi namazına mütakiben defnedildi. Dün aradım ulaşamadım, cenazeye çağıracaktım telefon numaran hiçbirimizde yok. babam vefat ettikten sonra telefonundan buldum numaranı OĞLUM diye kaydetmiş lan seni adam.sen cenazesine gelmedin.
B-...

Telefon kapandı, kapanmasıyla birlikte dolu dolu olan gözlerimden yavaşça yaşlar döküldü, hiçbirşey diyemedim. yine aynı parkta yine aynı bankta hıçkıra hıçkıra ağladım. Kimsecikler duymadı. Bana oğlum diye seslendiği zaman artık iş işten geçmişti.. ağlıyordum çünkü keşke bana önceden oğlum diyip sahiplenseydi. babam benim hiç kolumdan tutup dondurma yemeye zütürmedi, hiçbir zaman beraber top oynamadık, hiç sinemaya gitmedik,bir kez olsun kolumdan tutup bana bayramlık almadı. Aklıma geldikçe ağlamam şiddetleniyordu. Göz altlarım şişti, sesim kısılana kadar ağladım o gün, yağmur başlayana kadar ağladım...