Haninerdebizimayanlar ve efsaneler efsanesi. Hoşgeldiniz panpalarım.

Panpa daha fazla dayanamıycam. Ben uyuyorum. Bütün tayfaya hayırlı geceler şimdiden

Panpa ilk günden beri okuyom çok taşaklı ve bu yazıyı yazmak için üyelik açtım helal devam

panpa çok adeta diyosun be!!

Olum bak cok içten anlatiyon gerçekse bende trakyadayim zirve falan yapak ama troll ise güzel hikayemis

Şuan dünya insanlar hiç bişey umrumda değil. istediğimi yapıp istediğim gibi yalıyorum. Dünyayı umursamaz haldeyim. Ye iç ciks yap modunda takılıyorum. Yazları tur yapıyorum, kışları antalyadayım. Seneye yazında antalyada olurum. Hiç bi sıkıntım olmadan yaşamaya devam .

Günler böyle geçerken sadece okulda görüşüyorduk. Cesaret edemiyodum dışarı çıkalım demeye. Yanlış biley yapmaktan o kadar korkuyodum ki hep temkinli davranıyodum. insanlar nasıl sevişebiliyo nasıl birlikte olabiliyo diyodum hep. Ben sevdiğimin elini tutamamıştım daha. 1 hafta olmuştu hemde.
Mayıs ayında doğum günü vardı. Öğrenmiştim. Napıcaktım peki. (Tarih vermiyorum çünkü hikayede gerçek ismini verdiğim bi o bide ben varım. ifşa olsun istemiyorum.) Mesaj atmaya karar verdim.
+salı günü dışarı çıkalım mı ? (Evet o gün doğum günüydü)
-bilmem izin alabilir miyim ki?
+almalısın, lütfen.
-tamam bi çaresine bakıcam. Günlerden cumatesi, direk caddeye indim. Ne alabilirim diye bakmaya başladım. Gümüşcünün önünde güzel isimli kolyeler vardı. Klagibtir. Bi liselinin hayal gücü ve maddiyatı sınırlı, hoşuma gitti bu fikir. içeri girdim fiyatını sordum. Param yetmemişti.
+teşekkür ederim abi kolay gelsin.
-senin için önemli biri sanırım.
+sevgilimin doğum günü abi.
-ne kadarın var peki.
Yaklaşık 3 4 tl kadar eksiğim vardı.
+aslan kardeşimizi boş döndürcek değiliz deyip senin için o fiyata olur demişti. Aşırı mutlu olmuştum beyler. ilk sevgilime ilk hediyemi almıştım. Bide yüzük kutularının içine o kadar güzel kıydu ki bozulmasın diye sarsmadan sakladım adeta ona verene kadar.
Çok heycanlıydım beyler. Aşıktım lan. Seviyodum lan işte. Var mıydı ötesi?
Salı günü gelip çatmıştı. Artık eskisi kadar utangaç değildik. En azından zar zor konuşabiliyoduk. Ayça bizi görünce gülüyodu hep nedense. Çok tatlıydık lan.
+beraberiz dimi çıkışta.
-evet, ayçaylayım diye izin alabildim.
+tamammm çok sevindimmm
ilk buluşmamızdı. Okula gelmeden önce öyle bi hazırlandım ki, sınıftaki herkes ne o hayırdır bu ne şıklık diye takıldı hepsi bana. Sevdiğim içindi, azdı bile.
Okul bitmiyordu. Çıldırıcaktım adeta. ilk buluşma için heycandan ölücektim. Zil çaldı sınıfının kapısının önünde beklerken kalp atışlarım koridordaki gürültüyü bastırıyodu.

Ne cektik be bu mk baykuslarindan.
gagasini gibtigimin baykusu yav, hayattan soguttu yeminle...

O mesaj benim haşr'ım, benim reenkarnem, benim yeniden doğuşumdu. O gün o yağmurlu mart gününden sonraki 2. Dönüm noktasıydı. ilk defa bi sevgilim olmuştu. Peki şimdi napıcaktım. Nasıl davranıcaktım. Nasıl hitap edicektim ? Aşkım mı demeliydim. Yok yok ne o öyle hemen yavşak yavşak aşkımlar bebeğimler. Olmazdı öyle bi kız değildi sevmezdi. Elini tutcak mıydım artık gezerken, höst ulan daha dur destur, ne el tutması aq. Ne o öyle, kolay kız değildi merve'm, öyle hemen el ele tutuşmalar sarılmalar olmazdı. Haketmem lazımdı. Cevap veremedim. Mutluluktan önüme geleni öpesim vardı sarılasım oldu lan oldu diyesim. Mutluydum lan. Seviyodu beni var mı ötesi. gibmişim dünyayı.
Peki şimdi napıcaktım ? En büyük problemdi bu. Ne yapcağımı bilmiyordum cahil ve toydum.
+tenefüste dışarı çıkalım mı ?
Diye mesaj attım. Attım ama nasıl çıkıcaktık lan. Sevgilimdi o benim nasıl bakcaktım yüzüne nasıl konuşucaktım lan.
-tabii oluurrr
Diye cevaplayınca iyice afalladım. Çok cahildim lan. Ama aşıktım. Hissediyodum. Aşk böyle bişeymiş diyodum. Tenefüs geldi, birlikte dışarı doğru yürüyoruz. Sadece 2miz.

Bişey olmaz söylemezler dimi diye diye kafamın etini yedi. Benim aklımsa karmakarşıktı. Söylemezler deyip geçiştirdim. içi tam rahatlamasada kapattık. Bi parkta oturup muhabbet etmeye başladık. Çok dalgındım. Sevdiğime zarar vermekten çok korkuyodum. Durağa kadar bıraktım. Eve çıkmadan önce kaldırıma oturup güzelce düşündüm taşındım. Kararım kesindi. Bu fedakarlığı yapmalıydım. Yemek yicem panpalar. Gelince devam edicem.

ee sonra nooldu panpa

Gamzeden de ayrılmıştım. Sınıfta kimseyle muhabbetim yoktu ki. Bi kişi vardı. Oda ders çalışıyodu sürekli çok fazla oyalanmayı boş durmayı sevmiyodu. Anlıcağınjz tenefüslerde tek başıma dışarıda oturuyodum, öğle yemeklerini yalnız yiyodum, herkes muhabbet edip gülerken ben içime ağlıyordum. Çok özlemiştim meleğimi. 2 hafta anca olmuştu daha ve ben her gördüğümde sarılıp öpmek istiyodum.

Ben ufakken çok salaktım aslında. Herkes gibi. Bi kız vardı ilkokulda, ta 2. Sınıftan beride onu severdim. Dedim ya salaktım işte. Gözlüklü şişman çirkin bi çocuğu kim severdi ki. gizli gizli sevdim onu. bigün cesaret edip söyledim. Yan yana oturuyoduk hep, çok yakındık. Ondan cesaret almıştım sanırım ama tahmin ettiğiniz gibi, ne yakışıklıydım nede güçlü ve söz geçirebilen birisi.. tabiki cevabı olumsuz oldu. Karamsarlık üzüntü dönemi bilirsiniz ergenlik tripleri. Sbs'ninde ilk kurbanlarındanız. Zaten çokta parlak olmayan notlara sahiptim. Son 2 hafta biraz zorlayıp idare edecek bi puan aldım.

Puanım parlak olmasada bi yeni açılan bi anadolu lisesine yetecek kadardı. yaz tatilinde bi tak olmadı. Sıkıcı bi hayatım vardı zaten, monoton. Okulun ilkgünü geldi çattı. Herkes ailesiyle gelmiş heycanlı sevinçli şaşkın. Duygusuz biri sayılırdım, kolay kolay heycanlanmaz, mutlu olmazdım. Sadece sevdiklerime zarar gelmesinden çok fazla korkardım. Dedim ya salaktım diye, daha çok görcez bu salaklıklarımı. Bilirsiniz lisenin ilk gününü işte. Sessiz bi şekilde bi banka oturup etrafı izledim, benim gibi yeniler direk belli oluyodu zaten. zil çaldı sıra olundu falan derken sınıflar açıklandı sırayla sınıflara girmeye başladık

Deryayla hala nasıl konuştuğum konusuna girmedin ama bu hikaye harbiden etkiledi beni eline sağlık panpa

Okulun ilk günü öyle bitti. ilk hafta da bu şekilde geçerken sınıf yavaş yavaş ısınmıştı birbirine. kafa dengi olanlar yavaş yavaş ayrılmıştı. Dedim ya sıkıcı biriyim diye. ilk başlarda iyidi herşey fakat insanların taleplerini karşılamadığım için yavaş yavaş uzaklaşmaya başladılar benden. Nasıl oldu tam olarak hatırlamıyorum ama sanırım ilk arkadaşımla tanışmıştım. Yanıma gelip,
-Merhaba. Yanına oturabilir miyim ?
Anlam veremedim ilk başta. Durduk yere niye benimle oturmak istmişti ki. Kafamda böyle düşünüp dururken cevap vermediğim akşıma geldi ve,
+afedersin dalmışım bian. Tabi buyur.
-neden yalnız başına oturuyosun kaynaşmıyosun sınıfla ?
+bilmem. Alışamadım sanırım tam olarak. Bu arada adım Burak.
-memnun oldum benimde aslı.
Derken ilk arkadaşımı bulmuştum sanırım ve bi kızdı. Gün boyu onunla muhabbet ettik birbirimizi tanıdıkça aramız git gide iyileşmeye başladı. Yakın 2 dosttuk artık. Hayatımın değişmesinin en büyük nedenide oydu sanırım, onun sayesinde hayatım değişicelti ilerleyen zamanlarda.

Babafree mal amk bu hayatinizda bunun kadar katiksiz malimi bulamazsiniz saf mal :D

Yağmurlu bir mart sabahıydı. Giriş kapısının hemen önündeki büstün orda müdürün konuşma yaptığı yerde duvar kenarında mermerin üstüne oturmuş dalgın dalgın hayatımı düşünüyorum. Kapşonumu kafama geçirmiştim. Rahatsız edilmek istemiyodum, ama bu kadar güzel rahatsız edebilebilceğimi bilmiyodum. Yere bakarken karşımda bi hareketlilik sezdim. Önce önemsemedim ama hareketlilik gitti tekrar hareketlendi derken kafamı kaldırdım, ufaktan bi baktım. 2 tane kız. Aralarında fısıldaşıp geri döndü birisi, diğeri tuttu tekrar geldi derken dayanamadım ve seslendim,
-rahatsız etmiyorumdur umarım. Bi problem mi var?
K1:yo yo bi problem yok.
K2:evet evet problem yok.
-peki madem
K1:yağmurda neden yalnız başına burda oturuyosun. Islanıyosun.
-bilmem. Yalnız kalmak istedim biraz. Yağmur rahatlatıyo, daha rahat düşünebiliyorum.
K1:yalnız kalmak istiyosun anladım. Rahatsız ettik özür dilerim.
-problem değil. Rahatsız olsam kalkar giderim zaten.
K2:oturabilir miyiz peki ?
-tabi buyrun. ismim burak bu arada.
K1:merve.(önemli olan kişi bu)
K2:ayça.
-memnun oldum.
M.A.: bizde.
Derken konu konuyu açtı. O yağmurlu mart gününde orda öğle tenefüsü bitene kadar konuştuk. Zil çaldığında vedalaşıp yeniden görüşürüz dileklerimizi ilettik. O gün lise hayatımın dönüm noktasaydı.

Çıkmıştı sınıftan. Sabah fark edemedim sanırım. Oda benim gibi hazırlanmıştı. Belliydi, daha farklıydı bugün. Apayrı güzeldi. Yada birlikte dışarı çıkıcağımız için ayça onu biraz süslemişti. Kendisi sade birisiydi, çok fazla makyaj yapmazdı, hatta nerdeyse hiç yapmazdı, doğal bi güzelliği vardı. Minyon tipli oluşunun verdiği tatlılık apayrıydı zaten. Gözleri ela rengini kıskandırıcak kadar güzeldi. Saçları orta uzunlukta hafif dalgalı.
Okuldan dışarı çıktık, beraber otobüs bekliyoruz ama ayaklarım taşımıyodu beni, zangır zangır titriyodum. Fark etmiş olucak ki gülümsedi. O gülümsedi ben eridim, o gülümsedi ben uçtum, o gülümsedi ben melekleri gördüm. Otobüs gelmişti beraber oturduk muhabbet ediyoduk. Güzel bi cafe vardı bildiğim, oraya gidiyoduk. Çok fazla param yoktu o yüzden bişeyler içip hediye verebilcektim sadece. Çok büyük bi süpriz hazırlayamamıştım. Biraz sonra indik otobüsten. Birlikte yavaş yavaş yürüyoduk. O sıcak günde birde heycan bastırınca denize girip çıkmış kadar olmuştum bile. O kadar hazırlandım ter kokmayım tiksinmesin benden diye bin bir çaba sarfediyorum ama nafile. Saçımdan damla damla düşüyodu adeta ter. Fark etmiş olucak ki çantasından peçete çıkarıp alnımı yüzümü sildi gülümsedi. Bi insan bu kadar mı saf doğal olabilir. Her geçen an dahada aşık oluyordum.

Ulan vay aq, 2 saate biter heralde diyodum. Daha 1. Haftayı bitiremedim. Zor işmiş gerçekten hikaye yazma işi. Elimden geldiği kadar seri atmaya çalışıyorum. Bekletiyorsam özür dilerim