Uykuyla aram bozuk. Kafamın da ne kadar bozuk olduğunu, ağzım titrediğinden kegib kegib çıkan sigara dumanından anlıyorum. Bunu hiç okuyacak mısın bilmiyorum, boşver ben artık ne yapıcağımı da bilmiyorum. Bu gece arabayı kaçırıp, gelip yanında ağlamak istedim. Bulduğum bütün ilaçları toplayıp içmek de istedim bi ara. Ama bu çok bencilce ve korkakça olurdu. Aklım almıyor böyle bir aptallığı neden bu kadar seviyorum ben seni? … Bu konuda mantık aramak mantıksız bence.
Hayatın sunduğu yolları suçlamaya başladım, aslında sürekli isyan ediyorum onlara. Bu kadar saçma, bomboş olaylarla ve insanlarla ne kadar çok zamanımı harcamışım. Hem de kör gibi. Bundan sonrada böyle devam etsin istemiyorum. Peşinde olduğum şey mantıksız imkansız ve anlamsız… aslında anlamsız değil, duyduğum en şiddetli duygu anlamsız olamaz. Ama imkansız… bu beni öldürüyor işte! imkansızlığı senin sesinden anlamak bir insanın algı sınırını aşan bir acı veriyor.
Yürüyorum hep sıkıldığımdan değil dayanamadığımdan. Ders çalışmak, sosyalleşmek, kitap okumak, film izlemek zaten yapamadığım şeyler bu aralar. Oturup tavanı seyrediyorum. Hayal kuruyorum bazen öyle kaptırıyorum ki kendimi, rüya gibi oluyorlar benim kontrolümün dışında gelişiyor. Kısa süreliğine mutlu ediyor beni sonrası facia! kabusuma geri dönüyorum. Oturup bunları yapmaya dayanamadığımda çıkıp yürüyorum işte. Hava soğuk, başımı eğip ceplerime sokuyorum ellerimi zaten başımı kaldırıcak halimde yok. Karlara basarak yürümekten hoşlanırdım eskiden şimdi pek güzel bir şey gibi gelmiyor, neyse değişiklik en azından. Üşüyorum ama hiç de umrumda değil. Rüzgarı az olan bir yerden daha çok tenha bir köşe arıyorum, oturup ağlasam !? Bu yüzden yürüyorum işte devam edebiliyorsun yürürken. Bir köşede sızlanmak yerine devam ediyorum. Gerçekten işe yarasa bu yöntem sabaha kadarda yürürüm ama bir yere kadar dağıtabiliyor kafamı. Eve dönüyorum… O kadar zor ki annemin yanında yalandan gülümsemek, bilmesin istiyorum ne kadar kötü olduğumu. Anladı ama hep anlar… ‘’Bir şey mi oldu oğlum, iyi misin? ’’ eğip başımı maskemi taktım en yalancı gülümsememle iyiyim tabii çay versene bana, dedim. Çayı izledim bi süre hala içmedim karşımda duruyor.
Ben çok iyi anladım durumu aptal gibi hissedince yazmak istiyorsun.

Buralar taktan sizden ne haber?