yazmaya üşenmeyene karakter testi

cikibombastik

büyük bir hüzün, yalnızlık ve ait olamama var panpa senin hayata bakışında. Sanki bu gezegene ait değilsin. Çok duyarlısın, hayatı, durumu, herşeyi sorguladığın için de insanları, bağnazlıklarını ve at gözlüğü ile körü körüne bir fikre sabitlenmelerini anlamıyorsun. Baş kaldıran birisin ve bunu laf olsun diye ergen tripleriyle yapmıyorsun. Gerçekten sürünün dışında birisin. Hayal kurman doğal çünkü düş dünyan da, dağarcığın da zengin. iletişimde olduğun çok kişi olabilir ama bu yalnız olduğun gerçeğini değiştirmiyor. Hedefini, amacını, ne yapacağını, niçin yaptığını, sonra ne olacağını daima sorguluyorsun ve yaşam sana pek çok zaman anlamsız geliyor. Yolu gece görmen zaten bu karamsarlığını net olarak anlatıyor. Ağır bir travma var panpa senin geçmişinde. Affedemediğin bir ebeveyn ve çok kötü hatıralar olabilir. Ama gökyüzü yıldızlı panpa. Bu da aynı zamanda kendinle ve pek çok şeyle alay edebildiğini, dalga geçebildiğini, hayata matrak bir yerden bakabildiğini gösteriyor. Dirençlisin yani.

Aşka bakışın mükemmel. Ne şahane bir şey olduğunu ve başına geldiğinde onu çok güzel yaşayabileceğini biliyorsun. lakin girmiyorsun suya. çünkü aşka değil, insanlara güvenmiyorsun. senin sevgini ve güvenini hak edecek biri olması lazım ki buna da çok inanmıyorsun. sence üzülmeye değmez kadınlar için. onlar duyarsızlar ve senin içindeki şiirleri okuyamazlar. ama için öfke dolu değil böyle düşünen pek çok kişi gibi. aşk huzur vermeli ve kıyısında uyuman da en azından bu konuda tamamen umutsuz olmadığını gösteriyor. insan güvendiği yerde rahat uyur.

Fincanda sevgiliye bakışın daha net çıkmış. ‘kesici’ duruyor. yani sana zarar verir. o yüzden de silahlarını kuşanmış olarak gezdiğini düşünüyorum. kolay kolay o yalnızlığının kapısını açıp da birini almazsın içeri. ama sen de kapının öbür tarafında tek başınasın aslında. bunu mutlu olman için engel olarak görüyorum. aşmak için hayata daha pozitif bakman lazım. inanmadığımızda her şey inanmadığımız gibi oluyor çünkü.

Anahtarda büyük tüyo çıktı. Anahtar bilgidir aslında. Babanla ilişkilendirip tekmeyi koymuşsun. Bu, onunla ilişkilendirebileceğin her şey için büyük tehlike oluşturuyor panpa. Zor durumdur, bilirim. Çünkü ben de babamı hiç sevmedim. Ama bunu bize zarar vermeden atlatabilmemiz lazım. Kolay bir şey değil. Ama insanın gücü de orada ortaya çıkıyor.

o kadar düşmanlıktan uzaksın ki, düşmana karşı geliştireceğin bütün entrikalar seni komik duruma düşürüyor. dostluk adamısın sen sadece yaralısın panpa. Çok yaralısın. Seni üzmüşler ve hak etmediğin bir sürü şey yaşamışsın. Ama kumaşına sahipsin. Böyle güzel bir kumaşa sahipsin. Herkesin türlü yaraları olduğunu ve aslında hepimizin yalnız olduğunu unutma derim. Hiçbir şey göründüğü gibi değil çünkü. iyiliğinle onaracaksın kendini. Ve hayat iyi insanların karşısına er geç mükemmel aşklar çıkartır.

duvar bölümünde zaten sır bırakmamışsın. Ortaya çıkmış her şey. Bu tehlikeli panpa. ve bu tehlikenin ciddiyetini şu anda ilk kez fark ediyorum. Bulunduğun durumu sana örnekle anlatmaya çalışıcam.

Şöyle düşün. Birine bir ilaç verirler, güçlü bir ölme isteği duyar. O bir saati atlatabilse, her şey geçecektir aslında. Şimdi o bir saat senin uzun bir zaman dilimine denk geliyor olabilir. Her şey değişir zamanla panpa. Bu söylediğime inan. Hayat, ona yüklediğimiz anlamlarla güzelleşir. Biraz çaba göster, zaten bu konuda hiç de fena değilsin. Uçurumun içinden bile eğlenmeye devam edebilirsin sen. Dünyada pislikler olduğu kadar, senin gibi güzel yürekler de var. Dostluklar hala direnebiliyorlar bu hayata. Betonun arasından çıkan yeşil filizler gibi meydan okuyorlar düşmanlığa.
Özetle; giberim belanı hayat güzel. Senin gibi iyi adamlar da giderse dünya seraya döner bir sürü beyinsizle. Kendine iyi bakacaksın panpa. Daha çalacağın bir sürü güzel şarkı var.

yorumla panpa, hayal ettiklerime benzer kepsler bulmaya çalıştım

1..gökyüzü açık, hava güzel, bir bahar sabah erken saatleri. biraz sonra güneş hafiften ortalığı yakmaya başlayacak. bir bozkırdayım arkama baktığımda dümdüz bir ova görüyorum, ufka kadar sadece çimen. bahar mevsimi olduğu için bozkır yemyeşil bir çim denizi gibi görünüyor. sağ tarafımdan önüme doğru epey uzak olduğu halde sıra dağlar uzanıyor. yürüdüğüm yol o sıra dağlara doğru. çok eski bir yolda yürüyorum. çayırın ortasında çiğnene çiğnene ot kalmamış, toprak bir yol. yüzyıllardır insanların uzun mesafeleri katettiği bir yol. ortalık sessiz, ara sıra bir iki böcek sesi.. arada bir gökyüzünde uçan büyük bir kuş görüyorum. kartal mı, şahin mi nedir bilmiyorum. neden bu yolda yürüdüğüm hakkında hiçbir fikrim olmadan yalnız başıma yürürken birden kendimi bir kervanın içinde buluyorum. bir anda 20-30 tane yüklü deve, onların yanında yürüyen 50 kadar insan; kadınlı erkekli, kılık kıyafet 500 sene öncesi gibi. az ilerden giden 6-7 tane silahlı, kılıçlı atlı. bu kalabalığı koruyolar heralde. birden nerden çıktı lan bunlar diye düşünmüyorum ama, böyle şoka girmiş gibi mal mal devam ediyorum. bu halde yürümeye devam ediyoruz işte panpa

2..epey bir gittikten sonra önümüzde uzanan dağların eteklerine yaklaşıyoruz, ara ara ağaçlar başlamış, küçük bir akarsu var ağaçların olduğu yerden akan. böyle kamp yeri gibi bi ufak, sulak bir alan işte. kervan, o alana doğru ilerliyor bende peşlerine takılıp gidiyorum. herkes bi dinlenme havasına giriyor. bende millet ne yaparsa aynısını yapıyorum. suya yanaşıp elimi yüzümü yıkıyorum, yanımdakiler sudan içiyor. dememk ki içiliyo bu su deyip bende içiyorum. tadı güzel soğuk bir su işte.

3..yola devam ediyoruz, ekipten kimse konuşmuyor. böyle zombi gibi yürüyor herkes sessiz sakin. bende o şekilde yürürken yerde bir fincan görüyorum. normal bir kahve fincanı işte, gerçekten hiçbir anlamı yok. heralde develerden birinden falan düştü diyip -hatta demeyip- yola devam ediyorum. fincan sadece bir anlık yerde duran bir görüntü yani. yola devam

4..artık iyice sıra dağların içlerinden ilerliyor yol. dümdüz ova yerine ormanlık vadi tabanlarından devam ediyoruz.bir müddet sonra toprak, doğal yolun sağında şöyle 40 santimlik falan taş duvar devam ediyor. yer yer yıkılmış. sanki eskiden bir duvar varmışta şimdi bi gibim kalmamış gibi. taşların aralarında çürümüş odun parçaları, pet şişeler, poşetler, karpuz kabukları falan var ara ara. ama genel manzara çok pis değil. onların aralarında bir anahtar görüyorum. böyle ev içindeki kapı anahtarları gibi, elime alıp şöyle bir bakıyorum. sonra sallayıp atıyorum. dağın başında bi tane anahtar, yanıma almam yani.

5..artık iyice ormanlığın içinden devam ediyor yol. bizim sessiz sedasız kervanla yürürken üstüme koşan ayıyı görünce çok tırsıyorum birden. birden o insanlar, kervan yok oluyor. ortada yalnızım birde ayı koşuyo üstüme ağaçların kayaların sık olduğu yerlere doğru kaçıyorum. düz bir kayaya tırmanarak ayıdan uzaklaşıyorum. kan ter içinde ayıyı atlatıyorum. oturup dinleniyorum. nooldu lan bu kervana diye düşünüyorum;birden yok oldu. allah allah..

6..ormanlık yoldan devam ederken karşıma duvar çıktı ve üstünde tehlikeli ve yasaktır yazıyor. duvara tırmanıp dümdüz baktığımda değişik hiçbir şey görmüyorum panpa. arkama baktığımda gördüğüm manzaranın aynısı. lan burası askeri arazi falan mı ki diyorum ama yok. farklı bir şey yok yolun devamında araya bir duvar sadece. belki ilerde bi takluk vardır korkusu olsada pek giblemeden duvardan atlayıp devam ediyorum

1-) hayalimde ki Hava oldukça yağmurlu ve soğuk -ki üzerimde ince bir yağmurluk kendimi bir yandan koruyor bir yandan ise etrafı kolacan ediyorum, ve korkuyorum da çünkü birileri beni takip ediyor algısı hep beynimin diplerinde dolaşıyor. hafif te bir yokuş var yürüdüğüm yolda etrafımı çeviren ufak ve toy ağaçların bana gösterdiği insansı ruh halleri ve havanın aşırı soğuk olması beni oldukça korkutuyor ve gitmem gereken yere ulaşamama korkusu salıyor. görüyorum tepelerin ardında o ışıkları her defasında yaklaşıyorsun oral diyorum fakat bir türlü ne yol bitiyor ne vakit geçiyor nede yağmur diniyor, bitecek diyorum, bitmesi gerek diyorum başka diyarlarda ki insanları onların sıcak yuvalarını dünüşüyorum biraz olsun tebessüm ediyorum.. nihayetinde geleceğim yere geliyor göreceğim insanı görüyor biraz olsun mutlu oluyorum. ve vardığım andan itibaren geri dönüş korkusu nasıl döneceğim korkusu beynimi meşgul etmeye başlıyor, gittiğim yerin benim için hiçbir anlamı kalmıyor çünkü o yolu bir daha geri gelmesi beni kahrediyor. ve geri yola çıkıyorum, işte herşey bundan sonra başlıyor ve şuan bunu yazarken bile tüylerimin diken diken olduğunu söylemek istiyorum çünkü hep ağlayan hep sızlayan ben oluyorum otekileştirilmek simgesi hep beni gösteriyor ve istediğimi bir türlü alamıyorum.. başladığım yere geldiğimde ise herşeyin bana hak olduğunu düşünüp ufak şeylerle mutlu olabiliyorum.

2-)nehri görüyorum ucsuz bucaksız nehir bir yanda dağlar bir yanda ağaçsız çimensiz otsuz yerler, balıkları görüyorum su doldurmak için nehre doğru yol alıyorum, nehrın yakınları ve dipleri bana kumburgaz sahilini andırıyor çünkü ordaki kumsalın aynısı nehirde bulunuyordu. -belkide daha iyisiydi bu evet parıl parıl parlıyordu girmek hevesi uyandırsada bana giremiyordum bekleyenlerin bir yere gitcek olmamın acelesiydi belkide bu.. 2 şişe suyumu doldurup yolumu tutmuştum, fakat biteceğini biliyordum ve daha fazla almam gerektiğinide. o yüzden suya girip uvuzlarıma su tutman gerekiyordu biraz serinleyip biraz ferahlayıp yola böyle devam etmem gerekiyordu, biliyordum gözde bir kulu değildim ne yazık ki giremedim 2 şişe suyumla nehri bir daha görmemek üzere uzaklaşmıştım.

3-)yol boyu engebeler ve dağlık bölgeler, fincan annemin o evimizde pek fazla eşya olmayan o pırlanta evimizde göz bebeği gibi baktığı fıncanların aynısıydı kulp tarafı sarıydı, bir süre yanımda taşıyıp daha sonra bir kenara bırakıp kendi kaderine terk etmiştim.

4-)anahtarı pek anımsayamıyorum tabi biraz da hafiylanıyorum burada ve hayalimde ki bölgede ne işinin olduğunu merak ediyor inceliyorum buralarda bu bölgelerde bu aletin işlevsiz olacağını düşünüp, onu param parça ediyorum ve kimsenin göremeyeceği şekilde gömüyor yoluma devam ediyorum..

5-)O malum şey karşıma çıkıyor biliyorum her korkumun %48'ini kaplıyor insan olmayan hayvanlardan korkmak, ve görür görmez kaçıyorum yüküm mü? var ve ağır biliyorum ama hiç aldırış etmiyorum hiç durmadan kaçmaya çalışıyorum ve atlatıyorum ne o bana zarar veriyor ne ben ona, tabi bir ikincisi olmayana dek, çünkü gardımı ne yapmam gerektiğini artık biliyorum.

6-)yine bir ürperti ve tüylerimin diken diken olduğunu fark ediyorum istemsiz mi bilmiyorum, fakat önüme çıkan duvarı ilerden görmüş planımı yapmıştım çıkıp geçmem gerekiyordu, geriye baktığımda kaçtığım yerler yolunu aldığım ağaçlar yollar ve ayılar vardı ne olursa olsun gitmem gerekiyordu.. duvarı tırmanıp bir diğer tarafa baktığımda şehirler insanlar görüyorum.. herşeyden habersiz herşeyden duyumsuz birşeylerin peşine düşmüş insanlar ? benim çektiğimi biliyolarmıydı -ki yukarıda belirtmiştim allahın gözde bir kulu değildim, o yüzden kaybetmiştim duvarı geçip kaldırım kenarları boyu yolumu alıp gitmiştim.

hayal olarak diyorsan panpa kuralım [üslubum çok iyi değil kusura bakmayasın]:

çöl gibi bir yerin ortasında dümdüz yol asfalt. inişli çıkışlı ama düz arabamın içindeyim dışarısı yanıyor aslfalttan dumanlar çıkıyor ama arabamla rahatım, klima açık oh gidiyorum bayağı. ulan yoldada hiç taş çakıl yok düz asfalt sarı veya beyaz çizgide yok nerede bu devlet. yapay değilde doğal gibi neyse devam edelim. küçük bir kasaba gibi bir yer ama yol yok bildiğin toz toprak kovboy filmlerindeki gibi ıssız ve sessiz sakin bir yer. kurak ama. fazla sayabileceğim bir şey yok sağa bak çöl sola bak çöl yani. kaktüs var diken var tel var kayalık yok kum var gibsen gelmezsin buraya yani.
eaammını gibeyim ikinci soruya bak su buldun napcan neyse dur.
bir ağacın altında su var pis su. çöl gibi bir yer olduğu için altın gibi bir şey. eğilip içiyorum su soğuk ama oh ne soğuk ne soğuk. böyle su içmemiştim hiç. matarama su ko'dum ve içine girdim suyun cebelleştim biraz keyif banyosu ve sudan yılan fırladı dışarı ödüm koptu amk. çıktım hemen sudan kaçtım gittim amk yürüdüm uzaklaştım ordan.
az biraz gittim yolda fincan gördüm yerde içi ıslak değil ki kumlar içine yapışmamış. aldım kaldırdım altında kütahya porselen yazısını aradım yok düz beyaz fincan. mataramdan su alıp koydum birde öyle içtim. yudum yudum içtim oh dedim fincanı attım cebe yürüdüm acıkmışım amk. aklıma suda ki yılan geldi dedim bu hayvanlar koku moku alırlar şimdi dur fincana su koydum düzleştirdiğim kumun üstüne sabitledim iki üç sopadan üstümdeki bez parçasıyla üstüne çadır kurdum gölge yaptım buharlaşmasın amk su. neyse hayvan geldi tırsa tırsa yakaladım. geri ağaçlığın oraya döndüm ve gözlüğümü çıkartıp büyüteç hesabı yanımdaki küçük tahtaları yaktım hayvanı pişirdim yedim. mataralarımı yeniden doldurdum bu sefer başka yöne gitmeye karar verdim.
giderken yolda anahtar görüyorum. bu ne amk sarı anahtar. büyük ama böyle elim kadar hemen etrafa bakıyorum sandık mandık bişey kazıyorum bazı yerleri ama yok yani samanlıkta iğne arıyoruz. ben yönümü buraya çevirdim anahtar çıktı anahtar lazım olacak işaret olabilir diye belimdeki mataraların bağlı olduğu ipe bağlıyıp yoluma devam ediyorum.
{ayı gibsin mi ister misin amk oha yaa neyse}
az biraz yürüdükten sonra tepe gibi bi yeri aşıyorum aşağıda ayı bahtsız bedeviyi yiyor amk
bildiğin yokuş gibi bir yer ayılar yokuşu hızlı çıkar diye iyi ce tırsıyorum ama bunun inişide var. beni gördü kovalıyor muallaknin evladı tazı gibi çıktı tepeyi ama aşağı inerken salaklaştı ben koşuyorum ama mecal yok. mataralarımdan su damlıyor huur ya gitti suların yarısı. neyse yakaladı beni amk bir iki tane indirdi yuvarlandık biraz belimdeki ip çıktı mataralar gitti herşey gitti kolumu molumu ısırdı yüzüme pençe attı muallak sonra bi boşluk oldu çıktım kurtuldum sarı parlayan anahtar gözüme ilişti yerde. düşürmüşüm amk koştum ayıda koştu tam üstüme atlarken anahtarı gözüne soktum hayvanın üstüme düştü ölmedi ama gözüne odaklandı beni bıraktı. çıktım sütüne ağzına burnuna zütüne neresi yanmadıysa soktum anahtarı. öldü pislik anasını gibtiğim.
artık yaralıyım ve suyum yok bayağıda boğuştum ve yorgunum.
son çare önüme bakmadan ilerliyorum. mataralarımı almışım hepsi çeyrek dolu bazıları patlamış attım onları. neyse yürüyorum birden kum ayağıma batmaya başladı. şöyle kafamı kaldırdım amk kum tanecikleri büyümüş toprak gibi olmuş ama tam değil ve önüm dağ bayır. ulan arkam çöl lan dedim heralde serap görüyorum. koluma baktım o kadar kan kaybetmemişim ki amk gömlek temiz. neyse yürüdüm ilk tepeyi aştım artık iyiden iyiye toprak oldu her yer böyle serin serin esmeyede başladı. neyse engebeli olduğu için ikinci tepeyide aştım ve duvar gördüm amk. çin seddi gibi uçsuz bucaksız. benden biraz uzun ıkınsam çıkarım ama kolum yaralı. çıkma atlama zıplama gibi şeyler yazıyor. ulan öyle bişey olsa sen oraya dikenli tel koyarsın. bu arada duvar beyaz düz. ama boya beyazı değil. böyle metalik beyaz gibi. neyse atladım üstünden amk ne göreyim yem yeşil alan oh amk ağaçlar seyrek çimler kısa ve tatlı yumuşak. ulan cennete kaçak mı girdik acaba yakalayıp gibmeseler bari. hem duvarın üstündeki yazıyı es geçip buraya atlamanın yanlış olduğunu düşünüyorum. hemde geri çıkamıyorum. duvar bayağı uzun gözüküyor zemin çok alçak. neyse yaralıyım yardım eden olur diye devam ediyorum amk ne güzel. hava sıcaklığı 26 derece rüzgar güzel ağaçlar güzel gökyüzü parçalı bulutlu az ilerde şelale var amk attım mataraları birde üstüne bastım patlattım. amk o ne çıkan su çimenleri kurutu çöl yaptı amk. ay dedim naptım noluyo amk. koştum uzaklaştım neyseki yayılmadı. hala bi insan yok ama ben iyiden iyiye kan kaybetmeye başladım. tepe var çıktım tepeyi oturdum ağacın gölgesine. yürüdüğüm çöl möl gözüküyor oturdum onları seyrettim çok güzel bir ortamda. seyrede seyrede bayıldım. yada öldüm kan kaybından. bilmiyorum.