Hayatlarımızın ne kadarı bize ait acaba ? neye göre yaşıyoruz ?
Hayallerimiz, umutlarımız,heyecanlarımız, arzularımız törpülendikçe yaşamaktan ne kadar bahsedebiliriz ?
Bazı insanlar vardır ne zütleri gibilir,ne ayranları dökülür;hep gıpta etmişimdir böylelerine.
Bu dünyaya fazla anlam yüklüyoruz belkide kimbilir ?
Gecenin ikisinde elindeki sigarası parmaklarını yakmaya başlarken soruyordu garip bu soruları kendine.
22 senelik gibik dünyasına renk olan tek insanda gittikten sonra bu sorular daha anlam kazanmıştı garip için. Evet garipti adı. Adıda kendi gibiydi garipti.Ne kökü vardı ne dalı. Rüzgarın savurduğu kuru yaprak gibiydi hayatı. Günün ne getireceğine dair hiçbir fikri olmadan sadece önüne geleni yaşıyordu.
Bu saatlerde insanın ihtiyacı olan ya sevgi ya delilik diyordu kendi kendine. Gerçi ikisininde arasında pek fark yoktu.Ama ortak yönleri hayatı güzelleştirmekti.
iki aydır gözünde uyku yoktu garibin. nerede sızarsa birkaç saat uykusu oydu. Telefon elinde gelecek en ufak mesajı en ufak aramayı bekliyordu. Duyguları,düşünceleri tamamen karışmıştı.Bir yanı özlüyordu,bir yanı seviyordu,bir yanı nefret ediyordu,bir yanı tiksiniyor,bir yanı üzülüyor,bir yanı kıskanıyor,bir yanı kızıyordu. Kendinden yorulduğunu farketti garip bir sigara daha sardı. Dayanamıyordu garip iki damla gözyaşını meze etti tütününe.
Sabah ezanıyla uyandı garip üstü başı açıkta kalmıştı boğazı ağrıyordu. Telefonuna baktı ne arayan vardı ne soran. Yenilgiye,kaybedenliğe alışıktı garibin ruhu. Sadece değişiyordu. Kimi zaman parasızlığın, kimi zaman saflığın, kimi zaman fesat insanların cilvesiydi garibin yenildikleri;gururu, yaşama hevesi,ve sevgiside kaybettikleriydi.
Abdest aldı namaza durdu garip lakin hayatı gibi ibadetininde tadı kalmamıştı. Oyuncağı elinden alınan bir çocuk gibi kırgındı Allaha;zaten hayatım yeteri kadar zordu şimdi sebebi neydiki diye sormadan edemiyordu.Var elbet bir hikmet deyip ilk sigarasını yaktı kendisine bu boynuzları hediye eden zevata teşekkür ederek.
Yediği içtiği sırdaşı yoldaşı kardeşi bu zıkkım olmuştu son iki aydır.Her çektiği nefeste kendini bu taka alıştıran ömerin annesine selam yollamaktan kendini alamıyordu. Ulan babamın sigarasını kırarken kavga ederken şu halime bak ne tak yiyorum ne haldeyim derken sabah ayazının titretmesiyle kendine geldi garip.