ulan aklıma geldikçe çıldırıyorum beyler..

yaş 8 9 falan zütürdüler istanbul da özel bir polikiliniğe sünnet oldum.. tabi dikişsiz sünnet şu aparat takılanlardan türkiye de ilktim herhalde aq. neyse o aparat zımbırtısı var gibe takılan, işte o 1 2 hafta takılı duruyor. ilk haftalarda gibimi balon gibi şişirdi, morarttı muallak. olaya geliyorum, işte o takılan clipsi doktor çıkardı ya da kendi düştü tam hatırlamıyorum. bunun üstünden 1 2 gün geçti, benim gibteki morarmalar geçmedi ulan çocuğum korkuyorum. tam bu sıra gibim bir kalktı ama nasıl kalkış mermer gibi, dağı taşı koysan deler geçer amk. çok iyi hatırlıyorum bu travmadan dolayı. teyzem var evde bana bakıyor.. koşa koşa yanına gittim, yarı ağlamaklı bir halle teyze bir şey oldu şeyime dedim. tabi onlarda korkuyor sünnet dikişşiz olunca.. endişelendi aç bakayım dedi, bir açtım.. kadının yüzü şekli şemali değişti, bakakaldı aq. sonra yok bir şey deyip gitti. ulan ne bileyim o zamanlar, kaldırmayı indirmeyi.. babamı ara diyorum teyzeme, hala bana bir şey yok geçer diyor. . tabi bu sıra dal taşşak haldeyim, hala mermer gibi duruyor.. kadının peşinde o halle dolanıyorum. ulan sonraları aklım ermeye başlayınca ne utandım be dıbına koyayım.. teyzemi gördükçe kaçarım. hala daha aklıma gelir durur..