yazacak başlık bulamayanlar gelsin

hayatta en çaresiz hissettiğim bir kaç tane an var.bir sevgilim vardı bundan 3 sene önce liseden beri tanıyıp sevdiğim kızdı sonra ben alanyayı kazandım o boğaziçini(aradaki uçuruma bak amk ben gibko turizm okurken kız derece yapıp boğaziçinde pgiboloji kazanmıştı) neyse uzatmıycam gel zaman git zaman uzaktan uzağa uzun uzun konuşmaların neticesinde sevgili olduk ben de okulu bıraktım istanbul üni.yi kazandım buraya geldim birlikte mükemmel zamanlar geçirdik çok süper paylaşımlarımız oldu sonra o öylesine bi dil kursu için ve gezmek için ispanya'ya gitti.3 ay sonra geldiğinde her şey bitmiş zaten yani onun kafasında bitmiş. bitirdi.beni de bitirdi bitirirken amk. gitmesine de engel olamadım.her neyse zaten pgibolojik olarak hafiften rahatsızlıklarım olduğunu biliyodum ama bu derece ileri olduğunu bilmiyodum amk bi gün çok feci bi kriz geçirdim ne yaptığımın zerre farkında değildim saçma sapan yerlerde kendimi bulmaya alışıktım zaten ama o gün çok feciydi amk çöktüm resmen kendimi ölecek gibi hissettim sonra zaten her şey karardı bi uyandım kolumda serum tepemde hemşireler, teşhis bipolar kişilik bozukluğu, bulunduğum yer bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesi,iki ay kaldım orda,one flew over cuckoo's nest diye bi film var bildiniz mi?gerçekten de öyle bi yer. işte orada tedavi adı altında özgürlüğüm elimden alındığında kendimi çok çaresiz hissetmiştim.
çok uzun oldu kusuruma bakmayın bi kaç şey daha var

ben hayatta hep çaresizdim amk. yaşadığım ne varsa tevekkül ettim, sabrettim. hala da öyleyim.

istenen tuy gerçmiş olsun gerçektende çok sıkıntı çekmişsin. şu an nasılsın?

hastaneden çıktıktan sonra huur çocuğu ev arkadaşlarım bu iki ay süresinde kendi memleketlileri bi elemanı almışlar yanlarına bana da gelince ya senin sorunların var zaten bilmem ne falan diyip kibar bi dille gibtiri çektiler zaten bipolarım coşkun bi anıma denk geldi bi tanesine kafayı çaktım dellendim yine bunlar üç kişi bi de beni dövdüler o gün pılımı pırtımı topladım evden ayrıldım. buradaki arkadaşlarım da genelde ailesiyle yaşayan tipler kimsenin de yanına gidip giremedim işte o an yine kendimi çok çaresiz hissettim

hayatta en çaresiz hissettiğim an

annemin belgesel izlerken afrikada safari yapan ve öğle yemeğinde şampanya içen insanları görüp ne hayatlar yaşıyanlar var bizde burdan izliyoz işte dediği andır

dıbına kodumun dünyası

timelife şu an durumum iyi sayılır okul aşağı yukarı tam olmasa da bi düzene girdi bi kızarkadaşım da var ilaç tedavisi falan devam ediyo uğraşıyorum ama o hastane akıllı adamı bile delirtir onu da söylim

istenen tuy zor durumlar bunlar ama artık geride kaldı yeni bir başlangıç her zaman iyidir. bu sıkıntılar bizi hayattan daha fazla zevk almaya itmiyorlar mı?

anathema hoşgeldin

@istenen tuy , buyuk geçmiş olsun . cidden haklısın ,yaklaşık 1 ay önce neredeyse 1 hafta kadar gata'nın ruh ve sinir hastalıkları bölümünde bulumdum ,bi yakınımın tedavisi için, ve cidden öle anlar yaşadımki orda hemen koşup o hastanenin duvarlarının dışına çıkasım geliyordu, ordaki sesler ,oranın havası içerdeki hastalara yapılan muameleler ,bunlar bile normal birini kendi aklı dengesini sorgulamaya yönlendiriyor valla ,yani benim için öleydi . tekrardan büyük geçmiş olsun panpa (:

@oralardan boş ver onları bence biz kendi hayatımızda nasıl iyi yaşarız ona bakmalıyız.

- (bkz: gel bi konusucaz)

çayınız var mı beyler

@anathema sende bendensin panpa , şu oturduğum dörtduvarın arasında tek başıma ve çaresizim , ama hayat böle işte deyip yoluma devam ediyorum bakalım nereye kadar...

@neopentan eyvallah hafız haklısın tabii o ortamda bulunmak gerekiyor o değil deli raporu da vermediler amk

neopentan çay kaldı mı bak gelen var.

@welis çaycı kapadı ocağı panpa (: soguk bişeyler iç ?

@timelife hafız iyi olmaya çalışıyorum işte iki anlattığım olayda da hastanedeyken hep bi an önce dışarı çıkayım artık düşüncesi oluyodu kendimi sokaklara vuracaktım amk istanbuldayız lan vapura binecektim sırf gezmek için her dakikam bunu hayal ederek geçiyordu çıkınca bi de ev arkadaşlarının yaptığı huur çocukluğu tüy dikti resmen neye uğradığımı şaşırdım amk şimdi bakınca olsun insanları tanıyoruz bi yerde diye düşünüyorum

bende geldim heyecanlandım pek bişi yazmasını bilmem sadece gece 1 sabah 6.30 incideyim hergün. ama anneleriniz yanınızdaysa çaresiz hissetmezsiniz. kadınlar salaktır ama anneler güçlü annenizin kıymetini bilin. nasihat vermiyorum içimi dökeyim dedim.

@zencik hoşgeldin panpa , dogru demisin , keşke benim valide hanımda yanımda olsaydı ...

istenen tuy hani acı tecrübe diyorlarya işte bu olsa gerek. o pigibolojiyi az çok bilirim 15 gün sancılarla hasta yatmıştım. uyuyamıyorum üselik birde. insan bir garip oluyor gerçekten.