yarın ölecek olsanız tek cümle ile

tuğbaya tecavüz ederdim. sonra ölsem de gam yemem

31 çeker uyurdum

Ona neden bana ve çocuklarımıza ihanet ettiğini sorardım

bir gün gerçekten kendim gibi yaşardım, gelecek kaygısı olmadan, insanların benim hakkımdan ne düşüneceğini düşünmeden. ben olurdum lan.

@36 suç ve cezadan alıntı bu aşşadaki

Raskolnikov uzaklaşırken düşünüyordu: “Nerede okumuştum… Ölüm cezasına çarptırılmış biri sehpaya çıkmadan bir saat önce şöyle söylüyor, ya da düşünüyordu: ‘Yüksek bir yerde, bir kayanın üzerinde ancak iki ayağımı koyabileceğim kadar daracık bir yerde yaşayacak olsaydım dört bir yanım uçurumlarla, okyanuslarla çevrili olsaydı, fırtınalar, zifiri karanlık olsaydı her yanım, kimsecikler olmasaydı yanımda, o daracık yerde öylece bir ömür, binlerce yıl, sonsuza dek yaşamak isterdim! Yaşayabilsem, yalnızca yaşabilsem, yaşayabilsem! Nasıl olursa olsun yaşasam!…’ Ne yaman bir gerçek! Tanrım, ne yüce bir gerçek bu! Ne alçak bir yaratık şu insanoğlu!”

edit: nefes alabiliyor olmak umuttur bi yerde. var bu bizde.

tek cumlenin ebesini gibmek

beni döveceğini bilsemde babama sarılırdım

Sevdiğim insanlara sevdiğimi söyleyip sarilirdim.

ona gidip sevdiğimi söylerdim

panpa hakkaten düşündüm

yarın idam edilecem ve beni bekleme odasına almışlar

güneşi son görüşüm olacak

zannedersem ölümün kendisini düşünürdüm, ölürken acı çekip çekmeyeceğimi

arkamda kalan (benim için gerçekten üzülecek) bi kaç kişiyi düşünürdüm

herhalde dakikalar bana inat 5'er 10'ar geçerdi, hayatta kalma içgüdüsü-refleksi düşünmeme de izin vermezdi

başlık açardım xd

son dua, yakarış, gusül, temiz giyinme ve iyi kötü geçen 30 yıl için rabb'ime şükrederdim. sonra yazabileceğim en güzel yazıyı yazardım. kısa bir vasiyet iliştirdikten sonra da öldükten sonra bedenim en az nasıl sıkıntı olacaksa, kendimi o şekilde bırakmaya çalışırdım.

en son, şehadet getirir uykuya dalardım.

önümde uzun yıllar olsa napcaktım ki amk derdim heralde

sonra tren yolculuğuna çıkar alakasız zamansız hiç görmediğim biyerde ölürdüm heralde

gitar çalardım

31 çeker sigaramı içer bir çay demler açar en sevdiğim filmi tekrar izler öyle ölürdüm

annemin yanına giderdim ölene kadar onunla sohbet edip konusurdum, öperdim ve helallik isterdim

onu öperdim annemlerle ve onunla geçirirdim tum kalan zamanımı ve de kimseye son günüm demezdim

10 milyon dolarımı parayı mezaramı zütürecem deyip yakardım..

bu başlık ağlatır.. @39 yaşamak aslında tek önemli olan sey.. Bır kanser hastasini düşün panpa her dakika mutlusun her geçen dakika daha çok üzüluyorsun korkuyorsun sevdiklerin sevmediklerin bıle değerli geliyor hayatta birşeyler bırakarak gitmek ıstiyorsun..

öleceğim son saniyeye kadar ona sarılmayı isterdim