yarın annemin ölüm yıldönümü

kapıyı araladığımda yatakta kimseyi görememiştim. şüphelendim bu durumdan ve küçük adımlar atarak yatağın altına bakmaya karar verdim. ortam o kadar sessizdi ki bir şeylerin yolunda gitmediğinden emindim. yatak dağıılmış çarşafa kan bulaşmıştı. sessizce yatağa doğru yaklaştım ve hızlı bir şekilde eğilerek yatağın altına baktım.. aman tanrım gözlerime inanamadım gördüğüm durum tüyler ürpeticiiydi. babam annemi yatağın altına atmış çatır çatır gibiyordu beyler. beni gördü ve ani bir hareketle beni de yatağın altına attı çıldırmış gibiydi zapt edemiyordum donumu sıyırdı ve cillop gibi zütüm gün yüzüne çıktı. annem de olaya dahil olarak elimi kolumu bağladı

-ne yapıyorsun anne dedim
-kes lan huur çocuğu dedi

babam yannanını eline aldı ve usulca zütüme soktu. yavaş yavaş gidip geldi ve zütümün deliğini genişletmeyi başardı
annem ani bir manevra yaparak babamın zütünü dillemeye başladı. nasıl bir ailem var diye kendi kendime düşünürken kapıda tangasını giyip elinde vibratör olan babaannemi gördüm. işte o tangalı züt gözümün önünden hiç gitmiyor beyler ben kendi zütümü bıraktım babaannemin tangalı zütüne hayranlıkla izliyordum. o kıvrımlar o ağarmış kıvırcık kıllar inanılmazdı.

umarım cennettedir

edit: beyler allah analarınıza uzun ömür versin.

.

koşarak alt kata salona indim. yan blokta oturan sabahat teyze oturmuş örgü örüyodu. gözleri kızarmıştı. ve telaşlıydı her bana ne kadar belli etmek istemese de. annemler nerde dedim? cevap vermedi. nerde diye sormaya devam ettim? cevap yoktu. ağlamaya başladım. bildiğin zırlıyodum artık. sabahat teyze de tutammıştı kendini artık. hastanedeler dedi. Hayatımı mahveden o kelime "hastanedeler"

bu basliga gelip anan esprisi yapicaklar huur cocugudur nokta.

reserved

reserve

bi taksi çağırdı sabahat teyze. hiç unutmam çınar taksi durağı. hastaneye gittik. 45 dakika sürdü yol. o 45 dakika bana aylar ve hatta yıllar gibi geldi. ölüyordum ağlamaktan. bildiğin. hastanede annemin yerini öğrendik. 7 numaralı yoğum bakım odası. annem hasta yatağında yatıyordu. babamsa çaresizce hastanenin korüdorundaki o iğrenç koltuklarda.

tini şad mekanı uçmağ olsun

reserved panpa başın sağolsun ruhu şad olsun anamızın analar değerlidir.

almadılar beni içeri tabii. babam ağlamaktan helak olmuştu. beni gördü. sebahat teyzeye sinirle baktı neden getirdin edasıyla. hiçbir şey söylemeden aldı kucağına beni. ağzımızı bıçak açmıyordu. ama deli gibi ağlıyorduk ikimiz de. bana dünyanın engüçlüsü gözüken babam karşımda deli gibi ağlıyordu. ben de onun kucağında. o sırada kafeteryada olan amcam geldi. beni aldı ve onlara zütürdü.

başın sağolsun...

başın sağolsun kardeşim

amcam sonra gidip öteberimi getirdi o lanet evden. 3 gün bekledim ama ne bekledim. hayatım gibildi. 10 yaşında bir velttim ama sanki dünyanın en apır acısını tatmış gibiydi. gerçi evet dünyanın er ağır acısıydı bu. daha ağırı olamazdı. ne sevgili kaybına benzer ne başka birisi. 1 ocak sabahı tutturdum amcama eve gitmek istiyorum diye. o da mecbur zütürdü beni eve. sağolsun yengem de gelmişti yanımda. çocukluk işte ilk işim gidip annemlerin yatağını topladım. pijamalarını katladım. etrafı topladım. sonra resim çizdim. klagib bir çocuk dramıydı o resimler. annem babam ve ben el ele evimizin bahçesinde. akşama kadar. belki 10 belki 20. hala da saklarım o resimleri

kardesim basin sağolsun mekani cennet olur insallah ta anneni ne hastaliğindan kaybettin merak ettim

başın sağolsun kardeşim

küfür etmeye gelmiştim üzüldüm , başın sağolsun

başın sağolsun kardeşim
inşallah mekanı cennet olmuştur allah rahmet eylesin

uyumuşum masamda öyle. sonra yengem beni yatağıma bırakmış. sabah saat 5 gibi içimde değişik bir boşlukla telefon sesine uyandım. hani çocuk hisseder derler. öyle işte dokunsan ağlayacak gibiydim. açtım o lanet olası telefonu. keşke açmasaydım. açar açmaz o iğrenç 4 kelimeyle karşılaştım. "başın sağ olsun abi". hayatım karardı bi an. film şeridi gibi geçti derler ya ölmeden önce. benim annem için geçmişti o. ağlamak istiyordum ama çıkmıyordu bişey gözlerimden. hiç bişi olmamış gibi kapattım telefonu. yengem sordu kimdi oğlum diye. cevap veremedim. veremedim. benim hayatımın her şeyi, en değer verdiğim insan gitmişti. o lanet kanser almıştı annemi.

hepiniz sağolun beyler allah annelerinize babalarınıza uzun ömürler versin. göçenlere de gani gani rahmet.