yarılma garantili hikayem beyler

adam matematik profu amk. kafamızı dağıtalım diye geliyorz. x+y+z ne amk. olmadı omega alfa felan de de tam olsun.

x, xyz'nin kızı çıkıyo sonda beyler

bi yerden sonra denkleme dönüştü okuyamadım panpa kusura bakma. gayette güzeldi. xy yerine sahte isim yazsanız zormu oluyor

x+y:sevgili xyz:sinem xf şg
ş
n

fhn
fatal error

eeeeeeeeeeeeeeeee

rezerved

parmaklarındaki yüzükler çekti dikkatimi

ben: bu yüzüklerin bi anlamı var mı? hmm bide yüzük parmağın boş, ilgincime gitti.

x: o parmağı senin gibi sakar olmayan ama senin gibi ağırbaşlı ve gerçekten olgun görüşlü bir kişiyle doldurmak istiyorum.

omuzlarını silkip saçlarını savurdu bu kelimeyi sarfettikten sonra bir tepki vermedi bende odun gibi duruyordum masada zaten amk.

ha kereste müdürü ha ben.

aslında senli benli konuşmayı çok severmiş.

ümitsizliğe kapılmıştım oysa o gün ama bu paranoyak durum fazla uzun sürmedi hislerini açık açık aktarmaya devam etti ilerki

zamanlarda.

yemekler yenir okul muhabbeti yapılır söz gelir ailelere.

x tede var saflık daha dün tanıdıgın adamı karşına almış dinliyor ilgileniyorsun.(oda yüzümün temizliğindendi herhalde)

o önden girdi lafa

x: bende istanbulda yaşıyorum istanbulluyum ama dedemler selanik, makedon karışık öyle işte diye(ihihih)

ben: aaa öylemi güzelliğin balkanlardan geliyor demek. bende anne baba tarafı yunanistan - gümülcine'li inanırmısın 5 yaşımda

geldik türkiyeye.

x: sende kar gibi beyazsın belli zaten(çayını içerken gamzesini sunar bana ah o gamze için ben kaç kere öleyim siz söyleyin)

o gün normalden 1 saat erken kalktım ve patavatsız bir şekilde sabahın köründe kızı

selam ben t.y.d.s.o okulun karşısında tanıdığım müthiş bir kahvaltı salonu var hem senden isteyeceğim bazı şeyler var lütfen kırma

beni. kızın yerinde olsam cevap vermeden suratına kapardım amk sabahın 6 sı bende ne malmışım ne sümsükmüşüm be.

x: tamam (ırhhh.. ) gelmeye çalışıcam.

sesini gürleştirir.

x: ama bidaha bu saatte aramazsan sevinirim.

neyse muhabbet hangi fakülteden olduğuma tam olarak nerede yaşadığıma geldi

gelişi güzel anlattım .

x i sadece kızgın bir yüz ifadesiyle hatırlıyordum ki onu sessiz sakin ve bebek yüzlü suratını görene dek.

nedendir bilmem aklımda hiç muhasebe etmeden yırtık dondan fırlar gibi tel numarasını sordum.

oda itirazsız yazdı bi köşeye. başkası olsa ırım kırım eder geçiştirirdi bana sorsanız.

teredütsüz bana numarasını yazması. uyuyamama, sürekli olayı onu ve geleceği düşünmemi tetikledi.

tebessümle ve hayallerle uyudum o gün.

neyse bu rahatlatıcı cevabı işittikten sonra arkadaş@1 den koşar adımla eve gittim.

sünnetimden kalma kalın 18 ayar bir altın zincirim vardı. gözümü kırpmadan aldım ve bozdurdum.

laptopu almak için hemen şehir merkezinin yoluna düştüm aldım laptopu 1 kutuda kurabiye, hemen özür dilemeye gidecek 1 fincanda

kahve ikram etmesini umuyordum ki öylede oldu. o an çok sinirlendiğini ve elinde olmadan bazı kötü sözler söylediğini kendisini

affetmemi istedi. benimse utancım 2 katına çıktı tabi. lafını kesip onun benden afdilemesi değil ben affetmesi olduğunu söyledim.

oda bu olay bence hiç yaşanmadı sen böyle birşey hatırlıyormusun diye kahkaha atmayya başladı bende tebessüm ettim.

o hışımla meğerse kızın laptopuna çarpmış ve laptopunun paramparça hale gelmesini sağlamışım.

x:allah belanı versin senin öküz. önünü göremiyorsun daha çık ve ne halt yediğini gör.

tuvalletten çıkar

ben:çok pardon ne yaptığım farkındayım zararınız neyse karşılayacağım ( nereye karşılıyon amk pederden aldığın paranın dıbına koymuştun)

adresimi hangi fakültede olduğumu yazmış 1-2 eşyamıda bırakmıştım orda, kefalet niyetine. başım önde giderkende,

x arkadaşlarıma

x:tanıyormusunuz bu gerizekalıyı size kaş göz yapıyor.

arkadaş@1: hı evet bu bizim fakültenin ineği ders notlarını almıştım ondan hatırlatıyordur. diye geveledi.

ve hiçbir zaman benim oyundaki partneri olduğumu bilmedi swh

benle çıkmaya başladığındada sıkı markaja aldığımdan faceten msn den başka birşey kullandırtmadım.

x, arkadaşlarım, xyz ve ilerde benim ev arkadaşım olacak kişi laptopları masaya kurmuşlar beni bekliyorlar.

masa büyük benim açımda görünen kısım tanımadığım kişilerin oldugu masa 5 metre kala içimde zütümden bir sıcaklık karnımda bir

gurultu o an nasıl koştum bilmiyorum. tuvalete vardığımda bir yerlere çarptıgımı anlamıştım ama neye olduğu hakkında bir fikrim

yoktu. ta ki tuvalet kapısına gelip bana ettiği hakaretleri işitene kadar.

neyse beyler onunla tanışmamızı anlatıyorum.

2-3 bebeyle iyi ortam kurmuştum online oyun oynayan mı dersin benim gibi uçsuz bucaksız bir albüm koleksiyonu olan mı dersin,

genç ve yeteneksiz bir şair mi dersin ne dersen de işte.

x ve xyz tabirlerim bazılarınıza beyin amcıklanması yaşattı o yüzden bu tabirlerle devam ediyorum.

okul dan çıktığımızda uğradığımız rose cafe diye bir yer vardı baya bi uzun süre takılır beleş netten yararlanır 2-3 çay yuvarlar söğüşlerdik mekanı.

o günde bildiğin ishaldim amk alttan üstten gidiyordum resmen.

bildiğin zütümden işiyordum.

o günde oynadığımız online oyundaki partnerlerimizle tanışıcaktık ve güzel bir gün olucaktı( yada ben öyle sanıyordum)

hoşnutsuzluklardan dolayı hayatımımı değiştirecektim evet evet istesemde istemesemde değiştirecektim.

gelelim onunla nasıl tanıştığımıza

o güne ve kendime lanet ederim ki hep pişman hep keşkelerle giden bir hayat.

neyse en çok koyan şeyse bu dünyadaki insanların ya yobaz yada yobazlığa karşı verilen anti-sempatizanlığın verdiği aşırılaşmış duygunun sapkınlığı.

ve bu insanlar sürekli birbirlerini lanetlemekte ve birbirlerinın alay konuları yada dedikoduları haline gelmiştir.

camiye gittim cuma namazı için uzun saçlı temiz yüzlü ama sakalsız neyse çıkışta cemaatten benım duymam için sözde kendi aralarında konuşuyorlarmış gibi kınama cümleleri.

herkes kendi zütündeki takun derdini bırakmış.

benim tipim sorgulanıyor.

su an karın evde yalnız belki kaç kişinin kucağında hopluyor, yada dükkanın kapalı sanıyorsun oğlun kızın söğüşlüyor.

peh ne dersen de 1 vs 10000000000000000000000 kazanan kim olmuş ki sen olasın.

işte dünya bundan ibaret aslında doğru düşüne azdır. çıkarını düşüne çoktur.

insan çıkarlarına hapsolduğu içinde hep seçilmiş kişiler gelir ve insanlara doğru yola idame ettirmeye çalışır

ah ah..

bu yaman çelişkiyi ben değil insanların karşılıklı menfaatleri ortaya çıkarmıştır.

insanlar nefislerine itaat eder, ve menfaatine ters düşen şeyleri her zaman inkar ederler.

benim düşünürlere büyüklere saygım icraatlarındandır.

peygamberimize saygım kusursuz bir şekilde ortaya bir din koymasıdır.(bunun hikmetide allahtandır)

böyle kişiler tektir ve bi kere gelir dünyaya. devam ettirenler yada en güvendiği kefil olduğu kişiler bile otoritenin hırsına

kapılmış ve kendilerine karşı nefretle bakmama sebeb olmuştur.

ister allahın peygamberi ister meleği olsun.

karşı tarafta size komplo kuran, kendi çıkarları için mantıklıyı inkar eden. hür iradelerini sapkınlığa kadar taşımak amacı güden

insanlar çıkmıştır ortaya ki hala yüzbinlercesi var.

bildiğiniz gibi zamanında yahudiler müslümanlara bir kazık atar ve haram aylar çıktığından yahudilerin kelleri alına diye halk

galyana getirilir ki akıllı bir yöneticinin hayatta kalma mücadelesi veren bir milletin böyle teşvike ihtiyacı vardır.

tabi hayatta kalmak düşündüklerini idame ettirmek ve savaş kazanmak bir öpücük atarak gerçekleşen şeyler değil.

pasif bir gayseniz olay değişir tabi..

bu benim doğrularım...

okulda tanışma fasılları oldu eve çağırdım arkadaşları.

ben kendini eve kapamış bir bin olamama rağmen entellektüel bir kişiliğim olduğundan çoğu konularda beyin fırtınası ve bilgi

alışverişine gitmiştik konuşmalarımızda.

neyse ezan okunuyordu arkadaşlardan izin istedim ve namazımı kıldım geldik içeri ve.

sen az önce bize karl marx, ömer hayyam, einstein gibi kişilerden örnek veriyordun.

dream theather dinliyorduk az önce.

araplarını kötülüyordun, küfürler ediyordun araplara.

ve şimdi gidip namaz kıldın.

bu yaman çelişkiyi anlatsana bize.

saçlarında uzun amk.

diye nidalar..

hiperaktif kişiliğimi sürekli içime göme göme. kontrol edilemeyen bir uysallık ve sinirlenememe durumuna kadar gelmişti hayatım.

gerçekten şimdi baktığımda çok ilgincime gidiyor.

neyse reşit olduk üni kazandık ve okulun yolunu tuttuk.

sanki baba o baba değil çok rahat ve iyi karşıladı ayrı ev olayını.

farklı şehirlerde yaşama olayını.

tabi evden çıkmayan bir velet oldğumdan bir makarna pişirmesini patates kızartmasını çay demlemesini ev temizlemesini bilen biriydim.

cabucak evi dayadık döşedik ve sanki o üstüne titreyen baba gitmiş yerine başka birisi gelmiş gibi.

allaha emanet ol diyip arkasına bakmadan çekip gitti oracıktan ne bir dayatma ne bir nasihat.

hayatla beni baş başa bıraktı bı anda.

aynı adaya düşmüş gibi hiçbir farkı yoktu bu halimin

tamam o zaman biraz daha devam ediyorum panpalar