0
bu ilk olarak gecen sene basima geldi. o zamanlar pek ciddiye almamistim ve durumun vehametini gecen gun anladim..
arada bir eve geldigimde yarragimin biraz gelistigini fark ediyordum. aslinda bu beni biraz mutlu ediyordu.. gecen gun evde ciril ciplak dolasirken telefon caldi. arayan sevgilimdi.. yatagima uzanip konusmaya basladim ve elim yarragimdaydi gozlerimle onu süzüyordum. sevgilim "akşam bir yere çıkıcak mısın" diye sordu. "hayır" dedim, halbuki cıkacaktım.. birden yannanımda bir hareketlenme olmaya basladi. ilginc bir sekilde büyüdügünü fark ettim.
durumun ne oldugunu iyice anlamak icin bir yalan daha söyliyim dedim. gercekten yine hareketlenme oldu ve ucundan biraz uzadı. hemen telefonu kapattım.
artık pantolonuma sığmıyor beyler, gün içinde çok yalan söylemek zorunda kalıyorum. napıcam ben, yok mu bunun bir ilacı?
