#
-evet evet o. dedim sanki çok biliyormuşum gibi
-caner'in kız arkadaşı o, garip bir kız, ben de çok tanımıyorum, bi kaç defa gördüm caner'in yanında, arada gelir buraya. dedi
-nerde yaşıyor. dedim
-kardeşim inan ki senin bildiklerin haricinde bi tek adını biliyorum. dedi
-anladım kardeşim. dedim umduğumu bulamayarak.
ama aradığım cevapları bulmadan gitmeyecektim.
1100 km yolu bu kızın diğer elemanın kız arkadaşı olduğunu öğrenmek için gelmemiştim ben.
-peki caner, o nasıl biri, nedir, necidir? dedim
-abi kusura bakma da meraktan soruyorum çocukların bi yanlışı mı oldu ben yokken. dedi
-yok yok, birine benzettim de, geçen sefer konuşamadık apar topar gidince, yolum bu tarafa düşmüşken de bi uğriyim dedim, aklına başka bi şey gelmesin. dedim
-ha anladım, sıkıntı yok o zaman. dedi
-sıkıntı yok kardeşim. dedim
-caner bizim mahalleden bi eleman, ev arkadaşım diyebiliriz ama çok da sayılmaz aslında, bi kaç evi vardır onun, kaçak göçek yaşar, arada hatun getirir, ayda bi kaç defa gelir, geldimi de eve erzak falan alır, karşılıklı çıkar ilişkisi işte. dedi
-ne iş yapar. dedim
-polis falan göndermedi di mi seni. dedi çağdaş gülerek.
yaptığı espriyi anlamamıştım.
-yok. dedim soğuk soğuk.
-torbacıdır caner. dedi çağdaş birden ciddileşerek.
-nasıl yani, uyuşturucu falan mı satıyor. dedim
-küçük çaplı evet, esrar, hap ayağı bununkisi. dedi
-anladım. dedim
-kullanıyorsan var içerde. dedi şakayla karışık teklif ederek.
-yok kardeşim, eyvallah. dedim
kısa bi süre daha sessizlik oldu.
-peki nasıl ulaşırız bu caner'e. dedim
-ulaşamazsın. dedi
-neden, torbacı değil mi bu herif, müşterileri nasıl ulaşıyor. dedim
-ama sen müşterisi değilsin, caner'in kitlesi bellidir, temiz iş yapar, kimin ne zaman ne alacağını bilir ona göre çıkar piyasaya, işini görür, kaybolur. dedi
-numarasını verir misin bana. dedim
-hangisini. dedi gülerek.
-kaç tane var ki. dedim
-beni bi numaradan 2 defa aradığını görmedim. dedi
bu iş sandığımdan da zor olacaktı.
ama asla vazgeçmeyecektim.
içimde kalan o kocaman boşluğun cevabı bu 2 insandaydı.
bilmiyordum ama sonuna kadar hissedebiliyordum.
geçmişim silinmişti belki ama hislerim olduğu gibi duruyordu.
-çağdaş benim caner'e ulaşmam lazım. dedim
-sen emin misin caner'i sadece birine benzettiğine. dedi
bu işin böyle olmayacağı çok açıktı.
mecburen başladım anlatmaya.
yaşadığım kaza olayını çağdaş zaten az çok biliyordu,
hatta belki benden fazlasını bile biliyordu.
o yüzden hiç girmedim o konuya.
direk buraya geldiğimiz geceden başladım,
o kızıl saçlı hatun'un, aslı'nın yaptıklarından bahsettim çağdaş'a.
bana dokunduğunu, yüzümü sevdiğini, gözlerime baktığını söyledim.
-dumanlılardır, çok takılma. dedi
-öyle değil çağdaş, başka bi şey bu. dedim
-onlara ulaşırsan rahatlayacak mısın peki. dedi

#
ezgi ve murat'ı bir süreliğine oyalayabilecek olmamın rahatlığıyla devam ettim yola.
pozantı'yı geçmiştim geçmesine ama yolun yorgunluğu ve tek olmanın vermiş olduğu can sıkıntısıyla çok fazla uykum geldi.
100 km kadar bi yolum kalmıştı ama dayanamadım.
ilk benzinliğe çekip kapattım gözlerimi.
1 saatlik uyku bile yetmişti.
gözlerimi açtığımda saat 10'a geliyordu.
arabayı çalıştırdım ve devam ettim yoluma.
2 saat kadar sonra girdim adana'ya.
yolları hatırlamıyordum ama adres aklımdaydı.
sora sora buldum aynı evi.
açık olan bina kapısından girdim içeri.
çıktım 3. kata.
çaldım kapıyı.
kapı hemen açıldı.
ben karşımda yine o yüzü yaralı elemanı görmeyi beklerken kapıyı bu sefer murat'ın arkadaşı çağdaş açmıştı.
çağdaş'ı murat'tan birlirdim ben,
üniversite'den eski bir arkadaşıydı.
zor bi hayatı vardı bildiğim kadarıyla ve okula devam edemeyip dönmüştü memleketine, adana'ya.
beni çok iyi tanımasa da o da murat'tan bilirdi beni.
-hoşgeldin. dedi şaşkınlıkla
-hoşbulduk çağdaş. dedim
kısa süreli bi sessizlik yaşandı.
davet beklediğim çok belliydi.
birazdan durumun farkına varan çağdaş
-geçsene? dedi
ikiletmeden geçtim içeri.
eve girer girmez gözlerim öncelikle kızıl saçlı hatunu sonra da diğer elemanı aradı.
ama kimseyi göremedim.
ses seda da yoktu evde.
çağdaş'ın yönlendirmesiyle salondaki koltuklara oturduk.
-tek misin. diye sordu çağdaş
-evet, tek geldim bu sefer, işlerim vardı da. dedim
-iyi hoş geldin kardeşim, geçen sefer ağırlayamadım sizi kusura bakmayın, siz de apar topar gitmişsiniz zaten. dedi
-evet, biraz öyle oldu. dedim
-eee neler yapıyorsun. dedi çağdaş
-aynı işte, iş güç devam, sende nasıl keyifler. dedim
-nolsun be, tutunmaya çalışıyoruz işte. dedi
-herkes gibi. dedim
-benimkisi biraz farklı be kardeşim. dedi
-haklısın. dedim konuyu daha fazla uzatmayarak.
çağdaş'la çok bi paylaşımımız olmadığı için daha fazla ilerletemedik tabi ki de muhabbeti.
gergin bi sessizlik oldu salonda.
daha fazla dayanamayarak girdim konuya.
-çağdaş. dedim
-efendim. dedi
-bi şey sorabilir miyim kardeşim sana. dedim
-sor tabi kardeşim, buyur. dedi
-biz geçen geldiğimizde 2 kişi vardı evde, kimdi onlar, ev arkadaşların mı? dedim
-caner vardı evde, bizim burdan bi arkadaş ama başka kim vardı bilmiyorum. dedi
-kızı saçlı bi kız vardı bi de. dedim
-haaa aslı'yı diyosun sen. dedi