#
gözlerini kaçırdı.
çenesinden tutarak kendime çevirdim.
hala kafasını geri çekmeye çalışsa da bir erkeği tutarcasına kuvvetli tutuyordum onu.
canının acıması o an aklıma gelecek son şeydi belki de.
-peki aslı, ben kimim, onu söyle bari? dedim
-eee sıktın ama be. diyerek ani ve hiç beklemediğim bir şekilde itti beni.
kurtulmuştu ellerimden.
kaçabilirdi ama yapmadı.
-neler yaşadığımı bilmiyorsun. dedim
belki de dayanamayıp "biliyorum" demek istedi ama caner'in bize doğru yaklaşan sesi böldü aslı'yı.
-sakın gelme peşimden. dedi duvarın köşesine doğru ilerlerken.
-gelicem aslı, bu soruların cevaplarını alana kadar gelicem peşinden, gerekirse bi yalan söyle bana, bi yalan büyüt içimde ama böyle gönderme beni geri, içimdeki bu boşlukta kaybolmama izin verme aslı. dedim
-ben sana hiç yalan söylemedim be ali. dedi
ama öyle bi dedi ki beyler,
o sözler resmen içime işledi.
artık dönüşü olmayan bir yola da girdiğimizi gösteriyordu bu bi kaç kelime.
"ben sana hiç yalan söylemedim be ali.."
beynimde yankılandı bu kelimeler o kısacık anda bir çok kez.
-bana doğruları ver de öyle git o zaman. dedim
-sakın gelme peşimden. dedi arka arka küçük adımlarla duvarı dönmek üzereyken.
-neden gelmiyim ki aslı. dedim
-ölürsün ali. dedi
-peki ben daha önce öldüm mü aslı. dedim
-evet, ben öldürdüm hem de. dedi
caner'in sesi artık çok yakından geliyordu.
belki de duvarın arkasında bir kaç metre ilerdeydi.
aslı artık çok daha sessiz konuşuyordu.
resmen dudaklarını okuyordum.
-gelme ali, yalvarırım, öldürme beni. dedi gözyaşlarıyla.
-cevap vermeden gideceksen durmam burda, gelirim ardından. dedim
-bulucam seni, söz veriyorum. dedi zorla da olsa.
2. kez sormadım lan beyler,
o an orda güvendim ona.
izin verdim gitmesine.
caner'in biraz uzaklaşmasını bekledi bi kaç saniye,
sonra hızlıca çıktı duvarın arkasından.
ardına bakmadan koştu caner'e doğru.
dayanamayarak duvarın köşesinden izledim onu.
caner'e sarıldı.
ama caner'in gözü dönmüş gibiydi,
aslı'yı giblemiyor, hala sağa sola bakınıyordu.
biraz sonra aslı'nın çekiştirmesiyle yürümeye başladılar.
caner hala arkasına dönüp bakıyordu.
eğer beni bulsaydı o elindeki bıçağı muhtemelen zütüme sokacaktı.
bir kaç dakika bekledim olduğum yerde.
ama öncelikli niyetim saklanmak değil az önce duyduklarımı sindirmekti.
konuştuğumuz cümleleri tekrarladım kafamda,
beynime kazıdım hiç unutmamak üzere onları.
biraz sonra çıktım saklandığım duvarın arkasından.
hiç bilmediğim bir sokak arasında yürüyordum ıssıza doğru.
nereye gideceğimi, ne yapacağımı, aslı'nın vermiş olduğu sözü ne zaman tutacağını bilmeden.
cebimden telefonu çıkarttım ve çağdaş'ı aradım.
işimin bittiğini ve gelip beni tarif ettiğim yerden almasını söyledim.

#
çağdaş'ların evinin kapısında, onun beni ilk gördüğünde yaptığı hareketin aynısını yaptım ona.
elimi usulca kaldırdım havaya,
ve parmak uçlarımla dokundum yüzüne.
önce alnında, sonra yanaklarında ve sonra dudaklarında gezdirdim elimi.
ben hatırlamıyordum ama sanki elim hatırlıyor gibiydi bu çizgileri.
belki bu hareketime tepki vermese o an gibtir olup giderdim, bilmiyorum ama tepki verdi lan beyler.
deminden beri donuk donuk konuşan aslı'nın bir anda doldu gözleri.
ağlamadı kız gibi ama sokak lambasının loş ışığında parlamaya başladı gözleri.
sonra saçlarına dokundum yavaşça.
ona da izin verdi.
hiç bi şey demedi.
elimi çekmemi istemedi ama acı çektiği her halinden belliydi.
-sana daha önce dokundum mu.? dedim
-ali yapma. dedi
-sevmiş olabilir miyim seni daha önce? dedim
-ali sus ve git nolur. dedi
söylediği her cümlede biraz daha yalvarıyor gibiydi.
o mu benle oynuyordu, ben mi onla henüz bilmiyordum ama bir oyunun içinde olduğumuz çok açıktı.
ellerimde tuttuğum saçlarını kokladım eğilerek.
temiz kokmuyordu, sokak kokuyordu, toz kokuyordu ama asla yabancı kokmuyordu.
-bu kokuyu çekmiş olabilir miyim daha önce içime? dedim
bir damla yaş süzüldü aslı'nın gözlerinden.
dik durmaya çalışıyordu ama kahroluyordu.
için için ağlıyordu.
az ilerde "aslııı" diye bağıran caner'in sesi bize kadar geliyordu.
ve gariptir ki artık onu bulduğum için gerçekten hiç bi şeyden korkmuyordum o an.
aslı hala kısık sesle konuşsa da ben hiç çekinmeden söylüyordum söyleyeceklerimi.
henüz bi kaç saniye geçmemişti ki aslı'nın telefonu çaldı.
panikle çıkarttı telefonu arka cebinden. caner arıyordu. aramayı susturdu.
önce aramanın kapanmasını bekledi sonra da anında sessize aldı telefonu.
hala gözlerine bakıyordum aslı'nın.
siz hiç tanımadığınız birinin gözlerinde kendinizi gördünüz mü lan beyler?
ben gördüm,
o gün, o an, o hiç tanımadığım kızıl saçlı kızın gözlerinde gördüm kendimi.
gülerken gördüm hem de..
-seni tanımıyorum. dedi aslı
-ama gözlerin tanıyor. dedim
cevap veremedi.
saklandığımız yerde iyice köşeye sıkıştırdım aslı'yı.
nefeslerimiz değiyordu birbirlerine.
kaçacak yeri yoktu.
-aradığım cevaplar sende aslı, bana kim olduğunu söyle. dedim
-bende cevap falan yok. diyerek kestirip attı.
-o zaman ne diye çektin bu duvarın arkasına beni, ben seni bulamamıştım ki, bıraksaydın da gibtir olup gitseydim o zaman. dedim
-caner, boş gezmez, seni yakaladığı an sokardı bıçağı. dedi
-beni tanımıyormuşsun ya zaten, bıraksaydın da soksaydı. dedim
-ama caner'i tanıyorum ve onu çok seviyorum, tanımadığım biri için başının belaya girmesini istemem. dedi
-peki o tanımadığın insandan neden kaçtın o zaman aslı? dedim
-polis sandım seni, kıllandım işte. dedi
-eskiden de bu kadar zeki miydin? dedim
-anlamadım. dedi
-eskiden de bu kadar güzel yalan söyleyebiliyor muydun yani? dedim

#
ne yapacağımı bilemedim bir an.
kitlendim kaldım öylece.
çabuk karar vermem gerektiğini biliyor ama yine de bi tak yapamıyordum.
kaybedecek bi şeyim yoktu,
ama kazanacak bir geçmişim vardı.
bu bilinçle fırladım aslı'nın arkasından.
caner'in müşterilerinden birinin "polis lan bu, kaçın" diye bağırması o an şansın yanımda olduğunu gösteriyordu.
hepsi bi yana dağılmıştı çil yavrusu gibi.
aralarında beni tanıyan tek kişi caner'di. haliyle kaçmadı o.
biraz sonra fırladı arkamdan.
arkama dönüp bakmasam da ayak seslerini duyabiliyordum.
ben aslı'yı, caner ise beni kovalıyordu.
önce ben aslı'yı yakalarsam ne yapacağımı henüz bilmiyordum ama önce caner beni yakalarsa beni gibeceği kesin gibi bi şeydi.
hem o yüzden hem de aslı'yı yakalayabilmek için can havliyle koşuyordum.
az ilerdeki sokağın köşesinden döndü aslı.
biraz sonra aynı köşeyi döndüm ben de.
ama döndüğümde göremedim aslı'yı.
kimse yoktu, sokak bomboştu.
arkamı duvara dayayıp
sağıma soluma bakındım aval aval,
ama göremedim kimseyi.
caner'in sesi artık daha yakından geliyordu.
çaresizce olacakları bekliyor ama gözüm hala aslı'yı arıyordu.
derken bir el hızlıca çekti beni.
ne olduğunu bile anlamadan aslı'yla yüz yüze geldik.
bağırmaya ya da konuşmaya çalışmasam da eliyle ağzımı kapatıyor.
sessizce "sus" diyordu bana.
dediği gibi yaptım.
hiç bir tepki veremedim,
caner'in yaklaşan adımları biraz sonra uzaklaşmaya başlamıştı.
bizi saklandığımız yerde göremeyip sokağın ucuna doğru koşmaya devam etti.
aslı usul usul elini indirdi.
vücudum korkudan ve heyecandan titriyordu.
hayatımda ilk defa bu kadar gergin hissediyordum kendimi.
bi süre kaldık öylece.
zaman durmuş gibiydi sanki.
tanıdığıma emin olduğum ama kim olduğunu bilmediğim bu kızıl saçlı kızın gözlerine kilitlenmiştim.
-sen... kimsin sen..? diyebildim.
-ali git burdan. dedi ifadesiz bi şekilde.
-bana kim olduğunu söyle. dedim
-ali yalvarırım git, caner gelir birazdan, yalvarırım. dedi aslı
-kimsin sen? dedim tekrar.
-sakın peşimden gelme. diyerek uzaklaşmaya çalıştı aslı.
kolundan tuttum sıkıca.
aradığım cevapları almadan gitmeyecektim.
üzerimdeki gerginliği hemen atmış artık sinirlenmeye başlamıştım.
canını acıtırcasına sıktım kolunu.
-kimsin sen? dedim sesimi yükselterek.
-caner'in sevgilisiyim. dedi donuk donuk.
-adımı nerden biliyorsun. dedim
-çağdaş'tan öğrendim. dedi
ama yalan söylediği o kadar çok belliydi ki inanmak için aptal olmak gerekiyordu.

#
-fazlasıyla. dedim
-peki o zaman, gel benle. diyerek ayaklandı
heyecanla kalktım ayağa.
çıktık evden.
anahtarı isteyerek bindi şoför koltuğuna.
nereye gittiğimizi bilmiyordum.
yol biraz uzun sürmüştü.
"yüreğir" diye bi yere gelmiştik.
eski evlerin olduğu bi mahalleye girdik.
yıkık dökük bir evin önünde durduk.
-burası. dedi
-nasıl yani burda mı yaşıyor caner. dedim
güldü çağdaş.
-senden benden daha kral yerlerde yaşıyor, rahat ol, buraya gelir birazdan yemlenmeye. dedi.
-emin misin. dedim
-bak müşterileri gelmiş bile. dedi eliyle yıkık dökük evin içindekileri göstererek.
o gösterene dek orda birilerinin olduğunu bile farketmemiştim.
-haydi rastgele. dedi çağdaş.
-sen gelmeyecek misin. dedim
-ben gelirsem duman olurum kardeşim, ben daha önce yakalandım, bi daha baskın yersem gözümün yaşına bakmazlar, içeri girmek için daha çok gencim. dedi
çağdaş'ın bu sözleri bundan sonra yola yalnız devam edeceğim anldıbına geliyordu.
-numaram var mı sende. dedi
-yok. dedim telefonumu çıkartarak.
verdiği numarayı yazıp kaydettim.
-işin bitince ararsın, bu civardayım, araban bende, merak etme. dedi
emanet malı emanet etmiştik resmen amk.
ama sağlam adımlarla hedefime yürüdüğüm için başka hiç bir şey görmüyordu gözüm.
çağdaş bana göre pek sağlam ayakkabı değildi ama öyle ya da böyle yardım ediyordu bana.
tam arabadan inecektim ki
-çağdaş. dedim
-efendim kardeşim. dedi
-bu mevzular aramızda biliyorsun di mi. dedim
-rahat ol kardeşim, bizden sır çıkmaz. dedi
çağdaş'a güvenerek indim arabadan.
resmen bilinmeze doğru yürüyordum yüreğir'in loş sokaklarında.
açık olan bahçe kapısından girdim.
hala net göremiyordum ama içerdekilerin bakışlarının bana yöneldiğini hissedebiliyordum.
ürkek adımlarla çıktım yarısı yıkılmış merdivenlerden.
içerde nasıl bir manzarayla karşılaşacağımı bilmiyordum.
içeri girdiğimde sokak lambası artık arkamdan vurduğu için gözümü almıyor içerdekileri daha rahat seçebiliyordum.
ortamın raconu nedir bilmediğim için kahveye girer gibi kafa selamı verdim.
içerdeki elemanlar önce şaşkınlıkla birbirlerine,
sonra da "sen kimsin amk" diye bana baktılar.
huzursuzluk verdiğimi anladığım için açıklama gereği hissettim.
-caner'i bekliyorum, malzeme alıcam. dedim
elemanlar kendi arasında "yeni düşmüş bin" diyip gülüştüler.
duymazdan geldim. belki bi 20 dk kadar bekledim orda.
sonra evin arka tarafındaki kırık taşların üzerinden atlayarak caner geldi.
beni görmemişti ya da gördüyse de seçememişti. tepki vermedi.
ama hemen arkasından gelen kızıl saçlı kız beni görür görmez gözlerime kilitlendi.
bir an için zaman dursa da çok geçmeden arkasına bile bakmadan kaçmaya başladı...