#
-günaydın mı kaldı, saat 1. dedim tebessüm ederek.
-ne biliyim, yeni kalkmış gibisin. dedi
-yok oturuyordum öyle. dedim
-iyi bakalım. dedi
ayakkabılarını çıkartıp elindeki poşetlerle içeri geçti.
yiyecek bi şeyler almıştı.
biraz sonra yanıma gelerek cebinden çıkarttığı volvo'nun anahtarlarını masanın üzerine koydu.
-azcık kullandım da. dedi pis pis gülerek.
"herifteki yüzsüzlüğe bak amk, insan bi sorar" dedim içimden ama sonra herifin evine çöreklendiğim geldi aklıma, sustum, bi şey demedim.
-ne demek kardeşim, kullan tabi. dedim yalandan.
-acıktın mı. dedi
-biraz. dedim
-döner aldım yersin di mi? dedi
-severim bile. dedim yalandan
"alt tarafı döner işte amk, ne sevicem" dedim içimden.
maksat karnımı doyurmaktı.
poşetten çıkarttık dönerleri.
kağıdını soyup başladım yemeye.
mest olmuştum amk.
başta aç olduğum için çok güzel geldiğini zannetsem de dönerin yarısına gelmiş açlık hissim komple gitmiş ama hala doyamıyordum tadına.
resmen az önce düşündüklerimden dolayı kendi kendimi züt etmiştim.
-beğendin mi. dedi çağdaş
-vallahi süper. dedim açık açık
-virgo candır. dedi
-öyleymiş vallahi. dedim
dönerleri bitirmiştik.
çağdaş cebinden çıkarttığı marlboro light paketinden 1 tane sigara alıp masanın üzerine bıraktı paketi.
-alıyorum bi tane. diyerek pakete attım elimi.
-ben arabanı alırken soruyor muyum amk. dedi gülerek.
herif iyi mi kötü mü çözememiştim ama ne olursa olsun bana evini açmıştı
ve vermiş olduğu sözü tutarsa sırrımı saklayacaktı.
-eyvallah. diyerek sigarayı yaktım ve yemek üstü sigarasının keyfine vardım.
liseli çocuklar gibi başımı döndermişti sigara.
ama çok da tatlı gelmişti.
öyle böyle akşamı ettik o gün.
dilim varmadı çağdaş'a aslı'yı ya da caner'i sormaya.
biraz daha üstüne gidersem herif kıllanabilirdi haklı olarak.
sessizce gelmesini bekledim aslı'nın, ama gelmedi.
bi kaç defa ezgi ve murat aradı ama meşgule attım.
sonra aramalara daha fazla dayanamayarak telefonu komple kapattım.
gece 2 gibi daldım uykuya.
ertesi sabah uyandığımda çağdaş yine yoktu evde.
bu sefer saat öğlen 3 gibi geldi eve.
-vallahi bu gün yalnız bırakmayacaktım seni ama bizim çocukların eşyalarını zütürdüm. dedi
aklıma bi şey geliyordu ama "allahım ne olur düşündüğüm şey olmuş olmasın" diyerek
-anlamadım, ne eşyası? dedim
-caner'le aslı, gidiyorlarmış da, eşyaları vardı burda, onları istediler. dedi
-nereye. dedim
-vallahi sormadım, sorsam da söylemezdi zaten caner, kaçıyordur yine bi şeylerden. dedi
yıkıldım ulan beyler.. kalakaldım öylece..
-ama bana söz vermişti.. diyebildim sadece...

#
-nerdesin sen? dedi
-yatıyordum ezgi, duymamışım. dedim
-napıyorsun demedim, nerdesin dedim. dedi
-bahçedeyim, yarın bir gün dönerim. dedim
-ali, kemal amca'yı aradım, nerde olduğunu bilmiyor, bana yalan söyleme. dedi
-ödeşmiş oluruz. dedim
-ne diyorsun ali sen, iyi misin, korkutma beni. dedi
-iyiyim merak etme, müsait değilim şu an, arıcam ben seni. diyerek cevap bile beklemeden kapattım telefonu.
ezgi bana arkadaşı olarak değil sevgilisi olarak hesap soruyordu o an.
henüz ortada ezgi'yle bana dair, bize dair konuşulmuş bi şey yoktu,
evet ona karşı bir ilgim vardı ama adını koymamıştık henüz hiç bi şeyin.
ne düşüneceğimi, ne hissedebileceğimi bile bilemedim o an.
daha düne kadar beni deli gibi mutlu edebilecek olan bu sorgu sual o an beni fazlasıyla rahatsız etmişti.
evet, ezgi benim için değerliydi, çok değerliydi
ama bi şekilde bazı şeylere inandırılarak sevdim ben onu,
murat'ın, o kazadan önce ezgi'yi çok sevdiğimi, ona aşık olduğumu söylemesiyle,
eski yaşantıma dönmek istememle sevdim ben ezgi'yi.
ama 1 gecede her şey değişmişti.
içimdeki boşluğun sahibi ezgi değil aslı'ydı.
ve ben dün gece yeniden bulmuştum onu.
çok garip duygular hissediyordum.
ezgi'nin murat'a da haber vereceğini bildiğim için aramadım murat'ı.
babamı aradım.
o da hemen açtı telefonu.
-baba. dedim
-nerdesin oğlum. dedi babam da merakla.
-istanbul'a geldim baba, bi arkadaşın yanına, apar topar çıktım evden, sana da haber veremedim kusura bakma. dedim
babam nedenini anlayamadığım bi şekilde heyecanlanmıştı.
-ne, istanbul mu? kimlesin, nerdesin, kimin yanındasın, iyi misin? dedi panik bir şekilde.
-baba noluyor, sakin ol. dedim şaşırarak.
-iyi misin oğlum? dedi babam.
-iyiyim baba, neden iyi olmiyim, arkadaşımı ziyarete geldim. dedim
-geliyim mi seni almaya? diye çok saçma bi teklifte bulundu babam.
-baba asıl sen iyi misin? dedim
-ne zaman döneceksin. dedi
-yarın bir gün dönerim her halde baba, azcık kafa dinliyim, keyfim yerinde, merak etme. dedim
-iyisin di mi? dedi tekrar.
-baba iyiyim merak etme. dedim biraz da olsa sinirlenerek.
babamı bana karşı ilk defa bu kadar üstüme titrerken görüyordum.
anlam verememiş, çok şaşırmıştım.
-tamam oğlum, çok kalma olur mu? dedi
-olur baba, görüşürüz. dedim
-dikkat et kendine. dedi ve telefonu kapattık.
babamın bu konuşmalarına anlam verememiştim,
25 yaşındaydım ve daha önce bir çok kez il dışına çıkmıştım.
ama babam hiç birinde bu kadar tedirgin olmamıştı.
başımın ağrımaya başladığını hissettim.
ya açlık ya sinir ya da ikisi birden threesome yapıyordu beynimle.
aslı'nın ne zaman geleceğini bilmeden öylece bekliyordum vermiş olduğu söze güvenerek.
saati 1 etmiştim ki çok şükür çağdaş geldi.
hem çok acıktığım hem de sigaram olmadığı için gelmesine çok sevinmiştim.
-ooo günaydın bilader. dedi çağdaş.