#
-baban nerde. dedi
-şehir dışında. dedim
-hala koşturuyor iş güç demek, helal olsun. dedi
anlam verememiştim ama bozmadım yalanı.
birazdan ne olacaksa olacaktı ama olay çözülecekti.
ve yine ben hiç bir şey yapmıyordum.
gerçekler kendi yolunu kendileri buluyordu.
-geçmişinden kaçabileceğini mi sandın ali. dedi
-hiç bi şeyden kaçtığım yok benim. dedim
-yaktığın canların hesabını vermeden neden geldin buraya öyleyse. dedi
-ben hep burdaydım. dedim murat ve ezgi'nin söylediği yalana o an için kendimi inandırmaya çalışarak.
-demek hep burdaydın ha. dedi adam alaycı bir gülümsemeyle.
cevap vermedim.
-hiç özlemiyor musun onu. dedi adam
-senin ne işin var burda. diyen murat'ın sesi böldü konuşmayı.
bu herifi kapıda görünce panik olmuş, o içeri girince de kapıyı kapatmayı unutmuştum.
-vay vay vay, kimler de burdaymış. dedi adam.
-çık bu evden. dedi murat korkusuzca.
-tayfayı buraya topladınız ha, ben de diyorum bunların hepsi nereye kayboldu, aslı'da burda mıdır acaba? dedi
"vay amk herif aslı'yı da tanıyor" dedim içimden.
ne pahasına olursa olsun bu adamı kaçırmamam gerekiyordu.
murat gelmeden önce sorduğu soruyu tekrarladım adama
-kimi özledim mi? dedim murat'ın gelmesinden de cesaret alarak.
adam cevap vermedi.
-kimi özledim mi? diye tekrarladım ses tonumu biraz daha yükselterek.
-ali sus. dedi murat.
-kimi özledim mi? dedim bozuk plak gibi takılarak.
bu sorunun cevabı bütün kapıları açacaktı,
biliyordum,
farkındaydım.
-ali sussss. diye hiç yükselmediği kadar yükseldi murat.
bana konuşmam için fırsat vermeden adama döndü murat ve
-git burdan. dedi
adam yineletmedi.
ağır adımlarla kapıya doğru yöneldi.
aradığım cevaplar bu adamla beraber o kapıdan çıkıp gidecekti birazdan.
ama yine de içim rahattı.
bu adam beni bulmuşken peşimi bırakmayacak kadar yakmıştım canını daha önce ona ne yaptıysam
artık evimi de biliyordu, gelecekti, yine gelecekti.
adam o an için kapıdan çıktı ve gitti.
-ne yapıyorsun sen, nasıl buldun o adamı ha, nasıl? dedi murat bana öfkeyle.
ben yaşadığım şokun etkisiyle sakinliğimi koruyordum.
-ben onu bulmadım, o beni buldu. dedim
-ali bu adamın kim olduğunu bilmiyorsun. dedi
-sorun da bu ya, bilmiyorum, bilsem belki kaçarım. dedim
-bilmeyi çok mu istiyorsun? dedi
-içimdeki boşluğu doldurmayı çok istiyorum. dedim
masanın üzerinden kağıt ve kalemi alarak bişeyler yazdı kağıda murat.
-git ve bul o zaman onu. diyerek kağıdı bana uzattı.
kağıtta istanbul kadıköy'de bir adres yazıyordu.
ve onu bulmak için çıkacağım yolculuğun ilk biletini elimde tutuyordum...