#
dönebileceğim ilk sağdan döndüm ve yön duygularıma güvenerek buldum sokağı.
ara sokak bile araba doluydu. arabayı park edecek yer yoktu.
dolan dolan derken sonunda bi yer bulmuştum ve park ettim arabayı.
yürüyerek geri döndüm az önceki sokağa. verilen kapı numarasını bulmaya çalışıyordum.
tam olarak nokta atışı yapmıştım.
kağıtta yazan adreste "babil" diye bi cafe vardı.
bizim çanakkele'deki ada bar'a benziyordu.
içerden canlı müzik sesi geliyordu.
millet müziğini dinlerken birasını yudumluyordu.
mekan ara sokakta olmasına rağmen tıklım tıklımdı.
dışardan kestim bi sigara yakıp önce içeriyi.
sahneye en uzak olan masa boşalmıştı.
sigarayı atıp koştum içeri.
direk oturdum masaya.
sahnede kısa boylu ve şirin mi şirin bir kız şarkı söylüyordu.
çok da güzel bi sesi vardı.
ama kız benim gibi yalnız takılmıyordu arkasında çalanlar vardı.
çok iyi müzik yapıyorlardı.
bir an için buraya neden geldiğimi unutup kendimi müziğin akışına kaptırmıştım ki
-hoşgeldiniz, ne alırsınız. diyen garson böldü beni
-bira. dedim
-bomonti, tuborg, miller? dedi
-efes kardeşim, efes. dedim
-bizde efes yok. dedi
-"bizde bira yok" desene baştan. dedim
çok gereksiz de olsa lafı soktuğum çocuk kibarlığından ödün vermemek için
-anlamadım efendim? dedi
-yok bi şey kardeşim, bi tuborg alayım o zaman. dedim
-hemen getiriyorum. diyerek çocuk bana ayar oldu ve gitti.
biraz sonra biram geldi. grup sahnede şov yapıyordu.
ama ben artık kendi mevzuma odaklanmıştım.
oturduğum yerden görebildiğim herkesi kesiyordum çaktırmadan.
ama bizim kızıl saçlı kıza benzeyen birini görememiştim.
ee ben kimden alacaktım bu amk cevaplarını?
ama sonra aklıma çok başka bi şey geldi.
belki bu geçmişte o kızıl saçlı kızın yeri yoktu. belki burası benim geçmişimdi,
belki ben daha önce burda çalıyor, bu insanları belki daha önce ben eğlendiriyordum.
az önceki garsonu tekrar yanıma çağırdım
-kardeşim kaç yıldır burda çalışıyorsun. dedim
-vallahi 6 yıl oldu herhalde. dedi çocuk biraz düşündükten sonra
-kardeşim sen beni tanıyor musun peki? dedim
-tanımam mı gerekiyor? dedi çocuk kibarca beni züt ederek.
az önce beni heyecanlandıran düşünce bir anda suya düşmüştü.
-peki müşterilerini tanır mısın sen? dedim
-sürekli geliyorsa elbette abi. dedi
-kızıl saçlı bir kız, kapkara gözleri var, beyaz tenli, uzun boylu, tanıyor musun böyle birini. dedim
-aslı ablayı diyorsun abi herhalde sen, o buranın müdavimlerindendir. dedi
bir anda umut dolmuştu gözlerim.
-evet kardeşim evet, aslı'yı diyorum, nerde olduğunu biliyor musun. dedim heyecanla.
-az ön buradaydı, ama kalkmış. dedi ilerdeki boş masaya bakarak.
-hasgibtir. diyerek yerimden fırladım ve dışarı çıktım. dli gibi etrafıma bakınıyordum.
biraz sonra sokağın köşesinden dönen kızıl saçlı kızı gördüm.
fılardım peşinden. tam beyaz bi bmw'ye biniyordu ki attım kendimi arabanın önüne.
önce aslı sonra da caner ile göz göze geldik...

#
yakalamıştım beyler,
sonunda aslı'yı yakalamıştım.
ama aynı zamanda caner de beni yakalamıştı.
zaman durdu sanki.
ben aslı'ya kilitlenmiştim,
inmesini bekliyordum arabadan.
ama arabadan ilk inen aslı değil caner oldu.
ben hala "bitir bu işkenceyi" diyen gözlerle aslı'ya bakıyordum.
caner yüzündeki "şimdi gibtim seni" diyen gülümsemeyle indi arabadan.
yanıma geldi.
kavgadan önce bi konuşma, bi gerginlik olur normalde di mi?
işte o gerginlik bizde hiç olmadı.
caner'in ilk tepkisi çok sağlam bi yumruk oldu.
yere düştüm.
eleman gerçekten güçlüydü,
ben de tepki versem direnebilirdim elbet ama,
o an kendimi savunacak modda değildim.
yerden kalkmaya çalıştım ama çok pis afallamıştım.
caner kaldırdı beni yerden.
bir an "pişman oldu herhalde" diye düşündüysem de 2. yumruk geldi diğer taraftan.
eleman hiç konuşmadan yerden beni kaldırıp kaldırıp tekrar yere yığıyordu.
çok gibik bir döngüye girmiştik.
bu sefer yerden kalkmaya çalışmadım hiç ama yine kaldırdı enik gibi ensemden tutup.
yumruklamaktan sıkılmış olacak ki bu sefer kafa attı.
burnumdan başlayan sıcaklık bi kaç saniye sonra tüm vücuduma yayılmıştı.
lazları kıskandıracak burnum dirayetini korumuş yine kırılmamış ama bu sefer çok fazla acımıştı.
yerden her kalktığımda hala arabada oturan aslı'yla göz göze geliyordum.
resmen o dayağı yememe göz yumuyordu.
biraz sonra az önce hesabı ödemeden fırladığım mekanın garsonu geldi yanımıza.
elemanın amacı beni kurtarmak değil içtiğim biranın parasını almaktı belki de ama,
beni öyle yerde görünce direk girdi araya.
-beyler sakin olun. diyordu.
ben gayet sakindim ama caner'in sakin olmaya hiç niyeti yoktu.
adana'da açılan hesabı kapatmayı kafaya koymuştu.
tek eliyle bi kenara fırlattı elemanı ben yerden kalkmaya çalışırken.
caner bir yumruk daha sallayacaktı ki garson eleman delikanlı çıktı,
tekrar girdi araya.
o yumruk yanlışlıkla da olsa ona gelmişti.
ama giblemedi çocuk,
hala caner'i tutmaya çalışıyordu.
çocuğun durduk yere dayak yemesine gönlüm razı olmamıştı.
-bırak. dedim çocuğa.
garson çocuk bana baktı.
-geçmişimin bedeli buysa razıyım ben. dedim caner'in öfke dolu gözlerine bakarak.
caner, elemanı tekrar kenara itti ve burun buruna geldik.
muhtemel bir kafa darbesinin beni tekrar yere yığacağını bile bile hiç bir şey yapmadan bekliyordum olacakları.
-ödemen gereken bedel bundan çok daha fazlası. dedi
-ödet o zaman. dedim
-yaşattığın acılardan sonra gibtirdin gittin, şimdi neden geri geldin, bu insanların canını biraz daha yakmak için mi? dedi caner
-geçmişimle yüzleşmeye geldim. dedim
-gidenleri geri getirebilecek misin. dedi
-denerim. dedim
caner güldü.