evet panpalar, bugün yaradılış mizanseni hep birlikte irdeleyeceğiz. okuduğum bir kitapdan (bkz: levhi mahfuz) edindiğim bilgiler eşliğinde size konuyu detaylı şekilde anlatmaya çalışıcam.

şu an tüm anlatacaklarım word de hazır. copy paste gidicem. paragraf paaragraf gidicem ki konu hem biraz üstlerde kalsın, ilgi çeksin.

haydi bismillah.

edit: tamamen kendi anlatımımdır. alıntı, çalıntı değildir.

edit2: hiç şugu yok la.. bu kadar mı kötü gidiyoz... her neyse şugu mugu önemli değil.. aktar gitsin demiş atalarımız..

Tanrı iblis’in gözden kaçırdıklarını görebildiği için Tanrı’ydı. Evet iblis anlattığı gibi kendisi için çalışıyordu. Ama atladığı bir nokta vardı ki iblis sonsuzluğun içinde bu görevini yerini getirmeye çalışırken artık kendisi gücün kendisi haline gelmiş ve arada Tanrı’ya koşulsuz bağlanmanın yollarını kapatmıştı. Tanrı’ya giden yolun kendisinden geçtiğinden o kadar emin hale gelmişti ki Tanrı’nın ‘benimle aramda hiçbir aralıkçı olmaksızın iletişime geçebilirsiniz’ mesajını görmekten ve duymaktan o kadar uzaktı.

Tanrı’nın dileği tüm yaratımlarının kendi özgür, hür iradeleri ile karar vermeleri ve asla herhangi bir diğer yaratımın itaat zincirine bağlı olmamalarıydı.
Tanrı istese özgür irade yaratmayabilirdi. Herşeyin her an istediği gibi olması ya da olmaması mümkündü. Tanrı kendisinden bağımsız bir yaratım inşaa ederek yaratımının sonsuzluğunda kendisine dahi itaat etmeyen bir yaratım olsun istedi.

Tüm varlıklar cinlerin üstün yeteneklerinden etkileniyor ve karşı konulamaz şekilde onlara itaat etmekten kendilerini alamıyorlardı.
Tanrı yaratımlarına özgür irade verirken nelerin olabileceğini sonsuzluk öncesinden hesaba kattığı için cinlerin diğer tüm varlıklar üzerindeki itaat zincirini kıracak yeni bir yaratım yapmaya karar verdiğinde yine nelerin yaşanacağını biliyor gerekli gördüğü düzenlemeleri yine kendi tasavvuruna göre geliştiriyordu

Araf 22: Böylece (şeytan) onlara önderlik ederek onları aldattı. Yasaklanmış şecereyi tattıklarında ise, kimsenin görmemesi gereken şey görünür oldu ve Cennet’in üzeri, yazılı kağıtlarla örtüldü. Rableri kendilerine selendi: ‘Ben sizi itaatden men etmemiş miydim? Ve şeytanın sizin gerçekten apaçık bir düşmanınız olduğunu söylememiş miydim?
Cenneti gizleyen, üstünü örten gizli kağıtlar kur’an ve onun açıklaması levh-i mahfuzdur.
Ve yeryüzünde hayat böyle başladı.

Tanrı iblis’e yöneldi ve Ey iblis söylendiği halde seni secde etmekten alıkoyan şey nedir? iblis Adem’in çamurdan, kendisinin ateşten yaratıldığını kendisinin ondan daha üstün olduğunu söyledi. iblis bundan o kadar çok emindi ki herşey gözlerinin önünde gerçekleşmesine inanamıyordu. Ona göre neyin neyden daha iyi olup olmadığını Tanrı’dan dahi daha iyi biliyordu.
iblis Tanrı’ya her ne olursa olsun kendisinin Adem’den daha üstün olduğunu kanıtlayacağına ve bu yol üzerinde hiç durmadan çalışacağına dair yemin etti. Tanrı bunun üzerine belirlenmiş bir vakte kadar sana süre tanınmıştır dedi. iblis ‘Andolsun onları benim yolumda ilerlerken bulacaksın’ iddiasın da büyüklendi.

iblis Cinlerin önderleriydi. Gördüklerine O’da inanamıyor şekillendirilmiş bir balçığın nasıl olupda tüm itaat zincirini yerle bir edip, onun tüm güç mevki ve makdıbını elinden alabileceğine akıl sır erdiremiyordu.
itaat zincirinin kırılması demek iblis’in tüm güç, mevkii ve kariyerinin sonu ayrıca onun hiçbir şeye dönüşmesi demekti. Tanrı’nın böyle bir şey yapması zihnini bulanıklaştırıyordu. Nasıl olurdu? O her ne kadar itaat zinciri oluşturup diğer tüm varlıkları kendine bağlasa da Tanrı için çalışıyordu.

Tanrı’yı çok seviyor ve hayatını O’nun yoluna adıyor diğer tüm varlıkları önce kendisine sonra Tanrı’ya biat etmeleri için çalışıyordu. O herşeyi Tanrı için yapıyor, bu yolda elinden geleni ardına koymuyordu. Daha da anlaymadığı ve kavrayamadığı şey bir şekillendirilmiş balçığın nasıl olurda kendisinden üstün olabileceği idi. Kendisi ateşten yaratılmıştı. Balçık ise bir çamur yığınından başka bir şey değildi.

iblis geçen süreçte kendisini bir güç haline getirmiş, ilah gibi saygı gören bir mercide (tağut) kendini konumlandırmıştır. iblis Tağut’luğunu ilan ettiğini açıkça söylemesede çevresindeki diğer tüm varlıklardan Tağut’muşcasına ilgi ve alaka görmeyi benimsemiş ve buna hiç itiraz etmemişdir. Sahne de Tağut olduğunu söylemeyen, bunları bu sahneyi izleyenlere söyletebilen bir oyunun başrolünü oynadığının farkındadır

iblis de bu şoktan nasibini almıştı ve ne diyeceğini bilemez şekilde olacakları izlemeye başlamıştı.
Tanrı ‘işte bu Adem benim tüm özelliklerimi, isimlerimi üzerinde taşımaktadır. O’na bildiği tüm isimleri ben öğrettim. Bundan kuşkunuz olmasın. Eğer bu isimleri Adem’den önce biliyorsanız hemen şimdi burada bana söyleyin’ dedi.
Tanrı’nın Adem ile birlikte son yaratım Melekler dahi bu isimler hakkında bir şey diyemedi. Melekler Tanrı’nın isteklerinden hariç kendi özgür iradeleri olmayan varlıklar daha doğrusu ‘dosdoğru ‘ (hiç bir yanlışı olmayan)olan bu varlıklar dahi bu isimler hakkında hiçbir şey bilemiyor, birbirlerine bakıp hiçbir cevap verememiş olmanın garipliğini yaşıyorlardı.

Tanrı Adem’e en önemli mahremiyetinin beyni ve düşünceleri olduğunu öğretmişti. Adem ve Havva bu mahremiyeti koruyamamış ve beyinlerini itaat zinciri ele geçirmişti. Tanrı itaat zincirine girip yasaklanmış şecereye tekrar hayat veren Adem ile Havva’yı bu itaat zincirini tekrar kırmak üzere yeryüzüne gönderdi. Ve cenneti üstü yazılı kağıtlarla gizledi.

Tanrı’nın yarattığı Beşerin içinde ki her ne kadar kendi parçası olsa da ona diğer tüm hür iradelilere yaptığı gibi karışma hakkı yoktu. Adem’e şu öğüdü hatırlattı. Sen yaradılanların en üstünüsün. Sakı n şu yasaklı olan şecere ağacına (yasak elma diye bildiğiniz yasaklanmış şeceredir) yaklaşmayın. Eğer sizde itaate yanaşırsanız zalimlerden olursunuz diye uyardı.

iblis son yaptığı büyüklenmeden sonra Hakk’tan uzak anlamında olan Şeytan ismi ile anıldı. Şeytan Adem ve Havva’ya ateşin çamuru nasıl yakıp katı bir şekil verdiğini gösterdi. Çamurun etkisizliğini ve ateşin kuvvetini onlara büyüleyici bir şekilde anlattı. Onlara vesvese vererek ve türlü aldatmacaların sonunda kendisinin daha üstün olduğunu ve onların bu üstünlüğe itaat etmeleri konusunda onları kandırdı.

Tanrı yeniden tüm varlıklara seslendi. ‘öyleyse beni iyi dinleyin.Onu kıvama getirip, içine ruhumdan üflediğimde secdeye kapanın.’ Özgürlüğün sembolü olan Adem’e secde edin. Size özgürlüğü anlatacak olan ve itaat zincirlerinizi kıracak olan Adem’e secde edin.

Tanrı’nın bu seslenişi, artık şekillendirilmiş bir balçık içerisinde bulunacağı özgürlük sembolüne saygıya davetdi. Tanrı kendisinin bir parçasını beşerin içine üfleyerek özgürlüğün prangalarını hür iradeli bir yaradılışın üzerinden diğer tüm varlıklara anlatmak istedi.

Tüm yaratımlar şimdi biraz meraklanmaya başlamış ama bu olayın nasıl gerçekleşeceğini kavrayamadıklarından anlam veremez bir şekilde Adem’e bakmaya devam ediyorlardı.
Bu yeni yaratımdan en çok rahatsız olan grup elbette Cin’lerdi. Diğer tüm varlıklar üzerinde kurdukları tahakküm, tüm bu itaat zincirinin yıkılmasına Tanrı’nın dediğine göre ramak kalmıştı ve yeni bir dönem başlayacaktı.

Tüm yaratımlar yeniden bu şekillendirilmiş balçığa bakıyor ve anlamsızlığına anlam vermeye çalışıyorlardı.
Tanrı Adem’in bir özgürlük projesi olduğundan bahsetti. Tanrı anlattığına göre Adem’i yüce bir akıl ile donatmıştı. Adem, itaatkarlığın zincirini kıracak, diğer tüm varlıkları diğer tüm varlıklara itaat etmeden kurtaracak bilgi ve donanıma sahipti. Adem özgürlüğün sembolüydü. Tanrı’nın tüm diğer varlıklara anlattığı özgürlük bilgisi bu yaratımda var olacak ve Adem tüm diğer yaratımlara özgürlüğün yolunu göstererek onlara örnek olacaktı.

Tanrı Adem’den diğer tarafa doğru yöneldi ve Adem’i yaratırken eş zamanlı yarattığı Melek’lere dikkat çekti. Tüm varlıklar artık meleklere bakıyordu. işte bu büyüleyiciydi. Eşsiz güzellikte, estetik harikası, sayılarını sayamadıkları kadar olan melekler yaratımlarının ilk anlarını yaşıyorlardı.

Tanrı meleklerin özelliklerinden bahsetti. Hür iradeye anlam veremeyen dimağlar için hür iradeden yoksun, Tanrı’nın dediklerinin dışına çıkmayan ve çıkamayan. Kendi kararlarını veremeyen bir yaratımdı bu. Hür iradesiz bir yaratımın diğer yaratımların gözleri önünde ne kadar değersiz olduğunu gösterdi ve yine Adem’e yöneldi.

Yaradılış
Zaman ve mekanların ötesine geçip tanrı’nın olmasına karar verip ol dediği ve enter tuşuna bastığı anlara gidiyoruz.

Tanrı Adem’e yöneldi. Onlara isimlerimden haber ver dedi. Adem Tanrı’nın öğrettiği şekilde tüm isimleri açıkladı. Tüm varlıklar bu özgürlük sembolünün söylediklerine iman ettiler.

Tanrı Adem’i yarattı ve ona hür irade verdi. O’ndan bir benzerini kopyalayıp (kopyala-yapıştır) başka bir surette bir eşini daha yarattı. (ruh bölünmez panpikler; sadece kopyalanarak çoğaltılır) Ademin bu kopyasının adına Havva denildi. Adem ‘hiçliği’ simgelerken Havva ‘hayatı’ simgeliyordu

Tanrı bu büyüklenmenin karşısında ‘orada büyüklenmen senin olmaz’ dedi ve iblise oradan ayrılmasını söyledi. Tanrı’nın huzurundan kovulmak ve bunun tüm varlıkların önünde gerçekleşmesi iblis’i bir güç bir tağut(ilah gibi saygı gören) olarak görenlerin iblis’in aslında hiç de bildikleri kadar iman dolu olmadığının kanıtı oldu.

Tüm yaratımlara zeka yazılımları yüklüyor, bu yazılımları eksi sonsuz ve artı sonsuz yönde genişletiyor bu sonsuzluk deryasına özgür irade kabiliyeti veriyor ve bu yaratımdan kendi iradesi ile özgürlüğün bilinicine varmasını istiyordu.
Tanrı’nın yaratımlarının hepsi bu sonsuzluk deryasında kayboluyor ve bir şekilde kendinden üstün gördüğü yeni bir yaratımın itaati zincirine bağlanıyordu. Tanrı istese özgür iradeyi sadece ‘doğru’ olana yönlendirecek bir bilinçle donatabilirdi. Bunun yerine ‘yanlış’ olana da yönlenebilecek bir bilinçle donatarak doğru ve yanlışı birbirinden ayırabilen bir bilincin mükemmel bilinç olduğunu biliyordu.