1. 1.
    +1
    bazen...

    sadece düşünmek gelir içinden.
    çünkü başka bişey yapmaya gücün yoktur.
    yaralı bi kalbe yara bandı yerine kullanmışlardır seni.
    yarası iyileşince de çekip atmıştır kalbinden.

    umursamadan.



    hikayemi paylaşmak istiyorum sizlerle. hayatımda girdiğim en güzel ortamlardan birisi çünkü burası.
    ···
  2. 2.
    -1
    liseli misin lan
    ···
  3. 3.
    0
    http://kalinirmiktanesi.blogspot.com/
    ···
  4. 4.
    0
    yazmak bazen size en büyük arkadaş olabilir.

    çünkü içinizi dökebileceğiniz kimse yoktur kendinizden başka.

    bunu bilir misiniz ?

    kendi içinizde kopan fırtınaları dışarıya göstermemeye çalışmayı ?
    ya da her gün farklı bi maske takmayı ?

    ya bir gün maskeleriniz tükenirse ?
    ···
  5. 5.
    0
    arkadaşlar zaten okumanız için yamıyorum bunu kafamı meşgul etmek için.

    ya da belki harbi adamlar vardır da dinler diye ...
    ···
  6. 6.
    0
    hikayemi taa en baştan almak istiyorum.

    2011 - 2012 öğretim yılı. 11. sınıftaydım. sınıfımda bi kız vardı yaklaştır 1 senedir deliler gibi sevdiğim. ama sevgimi dışarı taşırmıyacağıma yemin ettiğim.

    eğer bir damla bile taşarsa sevginiz içinizden her yere sıçrar.

    bilirsiniz öyle birini seversiniz ki yani imkanı yoktur birlikte olmanızın.

    imkansız aşktır o.

    ama gönül işte elden ne gelir ki.
    ···
  7. 7.
    0
    ama bir gün içimde kopan fırtınaları , tufanları durduramadım.
    kafamı gibeyim.
    ve bir gün ona mektup yazdım.
    koskoca 2 seneyi tek bir sayfaya sığdırmaya çalıştım.
    içimde yanan ateşleri basit kelimelere dökmeye çalıştım.
    ben mi hatalıydım ?

    hikayemiz başlıyor...
    ···
  8. 8.
    0
    aşka tarif yazdıran bi kızdı.
    kübra.
    o zamanlar böyle olacağını düşünmemiştim tabi adını böyle nefretle anacağımı.
    aslında nefret değil de daha bi boşluk gibi.
    sonsuzluk gibi.
    ···
  9. 9.
    0
    birini hem severken hem terkedebilir misiniz ?
    hem uzak hem yakın olabilir misiniz ona ?
    hem dost hem düşman olmak gibi

    o zamanlar öyleydi.

    sondan bi önceki dersteydik.
    son ders boştu.
    planım son ders mektubumu vermekti.
    tenefüste gittim onun sırasına.
    kalbim kaburgalarımı parçalayacak gibi.
    her adımda nefes almak daha zorlaşıyordu.

    "kübra son ders konuşabilir miyiz ?"
    ···
  10. 10.
    0
    öylesine kızarmıştı ki.
    ama bende öyle olmuştum.
    yanıyordum adeta.
    içimde volkanlar patlıyordu.
    eminim ki yüzüme de vurmuştur.

    son kattaki sınıfa çıktık.
    o zaten anlamıştı benim ne diyeceğimi.
    oturdum karşısına öylece.

    "bunu sana yazdım."

    okudu.
    gülümsedi.
    ···
  11. 11.
    0
    alkışlıyorum devam devam
    ···