yaptığım en kral şerefsizliği anlatıyorum

mevzu falan lafları olunca fatih de geldi cem'in koluna girdi dedi bişey konuşucaklar sen karışma birader falan dedi. ben konuşmaya devam ettim, dedim lan ne biçim adamsın sen utanmıyor musun dıbına koyduğum, zararımız dokunmaz iyiliğimiz dokunur, her takuna destek olduk, her haltına yardım ettik, bulmuşsun bitane salağı sildin bizi dedim.

ama dedim vallahi bizimkiler hep söylerdi (cemille fatih) lan gibtir et şunu boşver derlerdi hep karşı çıkardım kestirip atmayın diye, meğer onlar haklıymış dedim...

bu hiç sesini çıkarmadı rezil olmuştu çünkü.

allah işte öyle yakalattı onu bana, resmen sevişirken basılmış gibi oldular zaten bizi görünce amk ahahaha

sonra bu olaydan sonra, (tabi cemil'in de haberi oldu) biz bununla tamamen kopardık bağları. ne aradık ne sorduk huur çocuğunu. işte böyle binler şerefsizlik buydu... deyip bitiriyormuşum yazmayı ahahahahahahaha tüm geçmiş atalarıma dedelerime söverdiniz amk.

neyse işte, biz bununla ciddi anlamda kopardık iletişimi. ne selam ne sabah derken birkaç hafta geçti öyle. sonra bi gün cemiller bize geldi kapının önünde kanka gel mel falan diye. dedim gelin içeriye, yok dedi bizimki (bu arada bizimki bizimki diye diye hikaye boyunca ismini söylemedim bu salağın, adı levent'ti)

dedi levent çağırdı bizi bekliyor...

önce şaşırdım sonra dedim ne istiyormuş falan diye. bi yandan korkuyorum bi yandan da üzülüyorum diyorum ulan şimdi tam silmişken defterden yine nerden çıktı bu huur çocuğu piyasaya falan diye, bi yandan da diyorum ki olsun o kadar geçmişimiz var öyle demiyim, pişman oldu demek ki falan diyorum.

ama hiç ummadığım bir yanımdan da şeytan beni besliyor kapının önünde, meğer asıl huur benmişim diyorum...

@92 son cümledeki küfüre altıma sıçtım da birader ama sırf anne karıştırdığın için sana yorum yapmıyorum.

şeytan besliyor... kafama bir şeyler sokuyor.

bunu diyorum görür görmez kafayı ağzına sokup hızlıca kaçıcam ne söylerse söylesin, ne derse desin kâle almayıp direk kafayı sokucam. sonradan iş bu ya, diyorum içimden dur bakalım ne söylicekmiş...

neyse biz gittik bunun yanına (dıbına koyduklarım sırf aceleye getiriyorsunuz diye detayları atlıyorum)

bu hemen gider gitmez konsolos köpeği gibi sırıtıp sarıldı birer birer hepimize. dedi bikaç aydır boşluktaydım, yada ayakta olmaz gelin bi yemek yiyelim aç mısınız dedi. ben dedim tokum da oturalım bi yere beş dakika...

çömdük bi yere...

fatih dedi ee levo başla bakalım ne dicen. ben dedim önce valla birader ben seni telefonumdan bile sildim dedim yani anlatacağın şey kusura bakma ama umurumda bile olmaz. bu dedi işte cem şerefsiziyle bi arkadaş ortamında tanıştığım kıza yavşadı falan takıştık, asıl adam sizsiniz. bikaç aydır boşluktaydım vallahi billahi isteyerek sizi kırmadım o ara ne yaptığımı bilmiyordum falan dedi.

biz dinliyoruz tabi yani ne diyelim, tavuk döner ayran falan söyledik yine yedik, ben dedim kaçıcam siz takılın. fatih'le cemil de kalktı, biz döndük o gün...

bazı şeyler vardır yani artık eskisi gibi olmaz, tamam seversin kızda da böyledir erkekte de böyledir bu. her türlü sosyal ilişkide böyledir. iletişim yamuldu mu, bi kere yüzgöz oldun mu bi daha eskisi gibi olmaz hiçbir şey, ve eğer birini sildim diyebilecek raddeye geldiysen, artık o iş bitmiştir.

@118 lan kuranıma ne bilereği, birini bitirip öbürünü yazıyorum tak atmayın. keşke önceden yazıp öyle yazsaydım dıbına koyim ebemi gibtiniz hızlı hızlı diye diye. detayların dıbına koyuldu hep.

@120 lan dinleme o zaman diyecem de liseli değilim, demem zaten öyle bi amcıkça sözü.

tekrar ediyorum bakın muhabbet olsun diye best of hatıralarımdan birini anlatayım istedin, gece olması münasebetiyle de yaya yaya rahat rahat anlatırım, millet çayını kahvesini falan içerken takip eder belki diye düşündüm. keşke hiç açmasaydım başlığı amk uyuz oluyorum böyle tepkilere. neyse..

neyse devam ediyorum hatırasever binler,

biz o gün döndük gittik bunu orada bırakıp, ben sonradan eve varınca dedim insanları böyle silip atmamak lazım aslında. o arada bunun facebook sayfasına girdim öyle bi bakayım diye pişmanlığın etkisiyle.

bunun fotoğraflarına bakarken bi gördüm o cem salağı buna yorum yazmış "kanka nerelerdesin yeaa" falan diye tarihe baktım 4 saat önce diyor.

lan dedim bu huur çocuğu bize demedi mi "bi kız yüzünden atıştık aramız bozuldu" diye...

vay dıbına koyim dedim bunun demek ki yine kesin bi menfaati var ki böyle çağırdı bizi yumuşatmaya çalıştı bizi.

tekrar kandırılmaya çalışılma olasılığı beni deli derecede sinirlendirmişti. böyle olaylara hiç gelemem ben öyle kandırıldığımı sezdiğim anda soğurum hayattan...

dedim senin ananı gibicem huur çocuğu, fatih'i aradım dedim feyse gelsene, yorum dalgasını falan gösterdim o da vay oç boşver zaten yüz vermedik orda falan dedi. ben de dedim ona bu bine bi ders vermemiz lazım falan bunları cem'le beraber tanışıcaz diye çağırıp dövsek mi dedim, güldük gülüştük falan...

o gece ben düşündüm ne yapsam bu bine diye. şimdi geçmiş zamanda battal boy bayrak gitmiş geri alamadım huur çocuğundan, o kadar yemek ısmarladım (o da ısmarladı ama), sigaraları bizden içti, kaç defa satış koydu, evimde kalan adam bize keleğe yatıyor...

şeytan bu ya, kafamda bir şeyler belirmeye başladı. dedim bu huur evladına öyle bi şey yapmam lazım ki (dört dönüyorum yatakta) allahını kitabını şaşırsın insan içine çıkamasın.

ufak ufak nasıl bir şey yapsam derken, olayın temelini buldum, yardımcı faktörleri de yarım saat bir saat falan yatakta 150 defa daha döndükten sonra bulup deli cesaretiyle ertesi sabaha uyandım...

@138 ufak ama hızlı adımlarla terkedebilirsin kardeşim benim yaşım 26. üni terkim. lisede hangi sırada oturduğumu bile unuttum. neyse ufak ve hızlı adımlar... kapının koluna dikkat et çıkarken...

sabaha zehir gibi uyanmıştım...

planım bunu rezil rüsva edip gülünç duruma düşürmekti. zaten gibtiri çekmiştik zamanında silmiştik, aforoz etmiştik dostluğumuzdan.

önce dövmeyi falan düşündüm ama o çok salakça olurdu. bazı insanlara hak ettiği dilden konuşmak icap ediyor bu hayatta. her şey dayak dövüş vurdu kırdı değil. çok sinirlendiğiniz, içinizde nefret ve kin beslediğiniz adamı dövmek kadar basit bir çözüm yolu yoktur. bu tip kin beslediğiniz insanlara "huurluk" yaparak cevap vermelisiniz. öyle bi huurluk yapmalısınız ki tüm karaktersizlikler o an için sizde vücut bulsun ve olabildiğince karşı tarafın karaktersizliğini çürütüp, onu pişman edin...

her neyse panpinolar... planımın kusursuz işlemesi için akşam olmasını bekledim ama akşamüzeri gibi levent köpeğini aradım.

@152 ekgib olma dostum..

aradım dedim kanka geçen gün (dün) pişman oldum ya o kadar konuştun falan işte kızgındık sana o yüzden soğuk tepki verdik kusura bakma haklısın her zaman olur böyle şeyler insan arada sırada boşluğa düşebilir önemli olan kıymet verdiği, değer verdiği dostlarına tekrar dönebilme erdemi göstermesidir dedim.

kıl tüy konuştuk işte öyle, bunu tav ediyorum. zaten tav ama %100 yani kusursuz bir vaziyette şüphe çekmemek adına her zemini hazırlıyorum baştan...

en sonunda dedim gel bize telefonu da getir gelirken benim telefon arızalı, senin tele bikaç müslüm atarız sahile ineriz dedim.

bu levo salağı hemen tamam deyip kapadı telefonu. ben tabi o gelmeden ses kaydı aldığım 15 saniyelik ferre sesini (karının kuduruk gibi bağırdığı bir sahneden) hemen hazır bulundurup son bir kontrol yapıp beklemeye koyuldum...

geldi bu... çay da ocaktaydı... naber nasılsın falan derken dedim buna sen ver kabloyla telefonu ben hemen atarken mutfaktan çay koy dedim. dur çayları getirim beraber seçeriz müzikleri dedi. lan dedim kınagecesi müziği mi seçicez dıbına koyim alt tarafı bikaç tane klagib müslüm atıcam dedim. bu tamam dedi...

hemen taktım kabloyu, arada da koridordaki mutfağa paralel aynaya bakıyorum iblis gibi geliyor mu diye. hemen bu gelmeden önceden hazırladığım ferre sesini attım, rahmetli müslüm baba'ya saygısızlık olmasın diye de şarkı falan atmadım telefona. müslümcülerin içi rahat olsun yani babayı karıştırmadım bu işe, sadece planımın bir parçasıydı.

@168 ferre değil panpa sesi sadece. 15 saniyelik bi ses kaydı aldım. bu audacity falan var ya hani pc den iç ses kaydı alıyor onunla işte.

neyse sıcak noktalara geldik binler devam ediyorum hızla...

telefona hemen ferre sesini atıp çıkardım kabloyu. bu geldi mutfaktan çay elinde. dedi naptın ne çabuk attın dedim 4 tane şarkı attım zaten en damarlarını attım dedim. bakim hangileri dedi yav şarkıyı bırak da bişey sorucam sana sen bu cem biniyle harbiden görüşüyon mu lan levo doğru söyle dedim.

yok kanka vallahi görüşmüyorum dedi, bi an şehzade mustafa öldürülürken yavaş yavaş pişman olmaya başlayan kanuni sultan süleyman gibi hissettim ama artık çok geçti, sesi telefona atmıştım bir defa ve planım kusursuz işlemeliydi, artık geri dönüşü yoktu. nizamı alem için bu huur çocuğunun kellesini almak farz olmuştu...

çayları içerken telefonundan oyun açtım bunun alıp da müzik tarafına bakmasın diye. dedim lan telefon bende dursun biraz, o da sesini çıkarmadı hiç hani şey zannediyor "neyse bari barıştık affettirdim kendimi" zannediyor.

neyse dedim gel çıkalım yavaştan bişeyler yeriz, burda ikram etmedim evde bişey yok kusura bakma dışarda yiyelim diye dedim..

giydik ayakkabıları çıktık, yürürken şeytanın cennetten kovulmadan önceki hali gibi hissediyorum. kibirli ve vakur. planım kusursuzdu çünkü, son asrın ve günümüz medeniyetler tarihinin gördüğü en kral şerefsizliği yapacaktım. bu kandırılışlarımın bir intikamıydı, bu iyi niyetlerimin büyük bir haykırışıydı...

sahil yoluna doğru inerken buna dedim ki lan gel istersen moda sahile gidelim (kadıköy-moda) orda içeriz dedim cemil'le fatih'i de alalım gel, bu biraz düşündü... düşünürken gel lan gel hadi deyip önce cemil'i almaya gittik. oradan fatih'lere gittik ama bu gelmicek gibi oldu kaş göz yapıp fırsatı kaçırmaması konusunda ikna edici bakışlar attım.

amacım yılın olayını onların da görmesini sağlamaktı. hem ayrıca yanımda onların da olması lazımdı çünkü tek olmamam gereken bir an yaşanacaktı çünkü...

bizimkileri aldıktan sonra dedik yolda levo'yla karar verdik moda sahile inicez orda patlatırız biraları taşak muhabbet olur dedik...

neyse otobüs bekliyoruz durakta, akşam da aksi gibi huur çocuğu otobüsler alayı boş geçiyor. benim planımın tıkır tıkır işlemesi için full dolu otobüs olması lazım.

levo bini hemen mızıldanmaya başladı lan minibüsle gidelim, lan otobüsler boş geçiyor işte falan derken, bindirmiyoruz biz. ben fatih'e yandan kulağına çaktırmadan fısıldadım mevzuyu, cemil de uyandı ufaktan bi muallaklik olduğunu, boş otobüslere binmedik derken bi tane hıncahınç dolu kadıköy otobüsü geldi nihayet...

hemen bindik ortalara doğru gittik...

evden çıkmadan evvel zil sesi yapmamıştım ferre sesini çünkü o vakitten otobüse binene kadar biri ararsa plan suya düşmesin istediğim için durağın oraya inmeden zil sesi yaptım.

neyse bindik biz otobüse... cemil'e dedim ki, sana göz kırpınca levo'yu ara ama kapatma sakın...

tam kıvamında bir yere girdik otobüste. tam o orta geniş yer var ya hani otobüsün en katmerli yeri işte orası...

bu cam tarafının orda tutunmuş dışarıyı seyrederken bunlara kaş göz yapıp arkaya doğru gidin dedim. ufak ufak arka tarafa doğru sıkış mıkış kendimizi atarken bu kaldı orada. özellikle kornaya mornaya basılmayan bi anı kolluyorum...

derken tam kırmızı ışık oldu sessizlikte fatih'e ara kanka dedim. bu aradı...

işte o an kendimi şeytanın cennetten kovulmadan önceki haline benzettim, kibirli ve vakur...

kusursuz bir planın, saliselik dev adımları...

mükemmel bir işleyişin, harikulade tavırları...

otobüs tam kırmızı ışıkta durduğunda fatih bunu aradı ve o sessizlikte ve işten dönmekte olan yorgun insanların o derin sessizliğinde telefona attığım ses kaydı mükemmel bir ahenkle çalmaya başladı:

- flokk flokk flokkk aaahhhhh ahhhhhhh aaaağğhhhhh oooaaahhh ooğğğhhhhhh flok flok flokkkkk!!!

otobüse bindiğimizde al kanka telefonunu diye eline tutuşturduğum telefonunu ceketinin yan cebine koyan levo, mal gibi telefonu ararken ses daha da artıyordu, hiç durmaksızın...

cemil'le fatih gülmekten kalabalığın arasında bırakmıştı kendini, arka taraflardakilerden de sırıtanlar falan vardı.

bikaç tane kadın bağırdı levo'ya sapık mısın ya sseen manyak kapat şunu hasta mısın yaa şuna bişey dicek yok mu diye.

levo spastik tavırlarla sağa sola bakarken telefonu kapatmaya çalışıyordu ama ellerinde tuttuğu telefon aslında telefon değil o an için kalın ve damarlı bir intikamdı.