yaptığım en kral şerefsizliği anlatıyorum

dikkat ağır şerefsizlik içerir o yüzden vicdanı hassas olanlar ve "lan acaba bu huurluk bigün bana da yapılır mı" diye düşüncelere dalacak olanlar bu başlığı görmezden gelsinler. bi de bunu okuyan kör oldu falan diyecek olan liseliler afedersiniz gibtirip gitsinler yataklarına saat geç oldu.

selam panpalar... her şey amuş arkadaşımın bana yaptığı kaşarlıkla başladı. ya da durun roman tadında değil direk sokak ağzıyla devam edeyim. şimdi binler bizim ana caddenin karşısına bitane ps cafe açıldı. benim arkadaş da tam ortamcı pekekentin tekidir yani şimdi diyeceksiniz ki öyle olduğunu bile bile niye arkadaşlığına devam ettin ama bizimkisi iyi niyet... zaten öyle tam kaşar olduğunu belli edecek radikal hareketlerde bulunmamıştı hiç. hep tam arkadaşlığımı bitirip gibtiri çekme raddesinde öyle bi hareket yapardı ki yelkenlerimi suya indirirdi, ama bazen de böyle arkadaş içinde hiç beklenmedik bi hareket yapıp adamı rezil rüsva ederdi.

mesela bi keresinde hiç unutmam fenerbahçe'nin şampiyonluğunu kutlama dalgası falan oldu bağdat caddesinde, bu bin benden büyük boy (bayağı büyük) fenerbahçe bayrağı alıp daha da geri getirmedi. nerde lan bayrak falan dediğimde her zaman "kanka çaldırdım" falan diyordu huurnun oğlu (yalan tabi). böyle bi binti işte.

reserv alan olursa devam edicem. gececiler bi elleri kaldırsın. abdurrahim albayrak bakışı atıyorum şu an ekrana.

bana bak lan bundan sonra baslik acmiyosun o.ć

sonra bu olaydan sonra, (tabi cemil'in de haberi oldu) biz bununla tamamen kopardık bağları. ne aradık ne sorduk huur çocuğunu. işte böyle binler şerefsizlik buydu... deyip bitiriyormuşum yazmayı ahahahahahahaha tüm geçmiş atalarıma dedelerime söverdiniz amk.

neyse işte, biz bununla ciddi anlamda kopardık iletişimi. ne selam ne sabah derken birkaç hafta geçti öyle. sonra bi gün cemiller bize geldi kapının önünde kanka gel mel falan diye. dedim gelin içeriye, yok dedi bizimki (bu arada bizimki bizimki diye diye hikaye boyunca ismini söylemedim bu salağın, adı levent'ti)

dedi levent çağırdı bizi bekliyor...

önce şaşırdım sonra dedim ne istiyormuş falan diye. bi yandan korkuyorum bi yandan da üzülüyorum diyorum ulan şimdi tam silmişken defterden yine nerden çıktı bu huur çocuğu piyasaya falan diye, bi yandan da diyorum ki olsun o kadar geçmişimiz var öyle demiyim, pişman oldu demek ki falan diyorum.

ama hiç ummadığım bir yanımdan da şeytan beni besliyor kapının önünde, meğer asıl huur benmişim diyorum...

otobüs tam kırmızı ışıkta durduğunda fatih bunu aradı ve o sessizlikte ve işten dönmekte olan yorgun insanların o derin sessizliğinde telefona attığım ses kaydı mükemmel bir ahenkle çalmaya başladı:

- flokk flokk flokkk aaahhhhh ahhhhhhh aaaağğhhhhh oooaaahhh ooğğğhhhhhh flok flok flokkkkk!!!

otobüse bindiğimizde al kanka telefonunu diye eline tutuşturduğum telefonunu ceketinin yan cebine koyan levo, mal gibi telefonu ararken ses daha da artıyordu, hiç durmaksızın...

cemil'le fatih gülmekten kalabalığın arasında bırakmıştı kendini, arka taraflardakilerden de sırıtanlar falan vardı.

bikaç tane kadın bağırdı levo'ya sapık mısın ya sseen manyak kapat şunu hasta mısın yaa şuna bişey dicek yok mu diye.

levo spastik tavırlarla sağa sola bakarken telefonu kapatmaya çalışıyordu ama ellerinde tuttuğu telefon aslında telefon değil o an için kalın ve damarlı bir intikamdı.

@21 dıbına koyim git çayını demle, bak sağa sola, 15 dakikada bir aç başlığı birkaç defa yazmış olurum öyle okursun. muhabbet yapıyoruz burada senin paşa hatırın için tek sayfada agatha christie romanı yazıcak halim yok. gece açtım ki başlığı özellikle rahat takılırız diye. sen kesin erken boşalıyosundur amk.

gibimle klavyeye değdirip kaldırsam daha hızlı yazarım amk

panpa türk dizileri gibisin amk bardaga suyu doldurdum doldururken şırıl şırıl sesler geliyordu ve bardan yarısından biraz daha fazla dolmuştu oysa ben yarısından daha az doldurmak istiyordum gibi anlatma amk bardağa suyu doldurdum de geç

bizimkileri aldıktan sonra dedik yolda levo'yla karar verdik moda sahile inicez orda patlatırız biraları taşak muhabbet olur dedik...

neyse otobüs bekliyoruz durakta, akşam da aksi gibi huur çocuğu otobüsler alayı boş geçiyor. benim planımın tıkır tıkır işlemesi için full dolu otobüs olması lazım.

levo bini hemen mızıldanmaya başladı lan minibüsle gidelim, lan otobüsler boş geçiyor işte falan derken, bindirmiyoruz biz. ben fatih'e yandan kulağına çaktırmadan fısıldadım mevzuyu, cemil de uyandı ufaktan bi muallaklik olduğunu, boş otobüslere binmedik derken bi tane hıncahınç dolu kadıköy otobüsü geldi nihayet...

hemen bindik ortalara doğru gittik...

evden çıkmadan evvel zil sesi yapmamıştım ferre sesini çünkü o vakitten otobüse binene kadar biri ararsa plan suya düşmesin istediğim için durağın oraya inmeden zil sesi yaptım.

neyse bindik biz otobüse... cemil'e dedim ki, sana göz kırpınca levo'yu ara ama kapatma sakın...

bazı insanlar doğuştan karaktersizdir panpalar bunu unutmayın. karakter sağlamlığı sonradan elde edilmez. bi adamı alimlerin yanında büyütün bebeklikten, eğer içinde hainlik varsa bir gün mutlaka kendini ortaya çıkarır bu özelliği...

neyse, gel zaman git zaman bu huur çocuğu benden soğur oldu. lan diyorum noldu ne bu hareketler tavırlar falan gördüğüm zaman, "yok bişe kanka aile mevzuları" falan diyordu. inanmıyordum tabi annesi babası pamuk gibi insanlar.

13 yaşındayken annemin zil sesini ibrahim tatlısesin bulamadım şarkısı olarak ayarlamıştım (ki annem arabesk falan nefret eder bulamadım mulamadım) sonra annem otobuse binince annemi aramıştım dalga geçmiştim. evet 13 yaşındaydım ve bu olayı hiçkimseye anlatacak kadar önemli bulmamıştım. hayat işte kardeşim. ama güzel zaman geçirdik ne diyelim yüzyılın şakası olmasa da senin için anlatılabilecek bir anı olmuş çok abartmaya gerek yok.

bekledik bekledik gelmiyor bu. arada camdan içeriye bakıyoruz hava da ayıptır söylemesi züt giben soğuğu var. neyse, bu içeride kızlarla falan muhabbet ediyor, o arada montunu falan aldı bişeylere bakıp çıktı. az uzaklaşıp seslendik buna geldi yanımıza. naber nasılsın derken dedim gel azıcık seninle konuşalım önemli deyip ufaktan yürümeye başladık.

mevzu falan lafları olunca fatih de geldi cem'in koluna girdi dedi bişey konuşucaklar sen karışma birader falan dedi. ben konuşmaya devam ettim, dedim lan ne biçim adamsın sen utanmıyor musun dıbına koyduğum, zararımız dokunmaz iyiliğimiz dokunur, her takuna destek olduk, her haltına yardım ettik, bulmuşsun bitane salağı sildin bizi dedim.

ama dedim vallahi bizimkiler hep söylerdi (cemille fatih) lan gibtir et şunu boşver derlerdi hep karşı çıkardım kestirip atmayın diye, meğer onlar haklıymış dedim...

bu hiç sesini çıkarmadı rezil olmuştu çünkü.

allah işte öyle yakalattı onu bana, resmen sevişirken basılmış gibi oldular zaten bizi görünce amk ahahaha

tam kıvamında bir yere girdik otobüste. tam o orta geniş yer var ya hani otobüsün en katmerli yeri işte orası...

bu cam tarafının orda tutunmuş dışarıyı seyrederken bunlara kaş göz yapıp arkaya doğru gidin dedim. ufak ufak arka tarafa doğru sıkış mıkış kendimizi atarken bu kaldı orada. özellikle kornaya mornaya basılmayan bi anı kolluyorum...

derken tam kırmızı ışık oldu sessizlikte fatih'e ara kanka dedim. bu aradı...

işte o an kendimi şeytanın cennetten kovulmadan önceki haline benzettim, kibirli ve vakur...

kusursuz bir planın, saliselik dev adımları...

mükemmel bir işleyişin, harikulade tavırları...

bize baktı bir müddet telefonu kapattıktan sonra, suratı kıpkırmızıydı ve en yakın durakta inecekti anladık o an. aslında biz inecektik o salak ne yaparsa yapsın deyip ama manyak derecede keyiflenmiştik...

bir-iki dakika sonra otobüs durakta durdu ve levo kaçar adımlarla indi, otobüstekilerin sövercesine bakışları arasında. amcalar falan yazık yahu bu nasıl gençlik falan diyordu arkasından...

o indikten sonra bir hüzün kapladı içimi ne yalan söyliyim binler. yaptığım son yılların ağır eşşek şakalarından biriydi ama benimkisi şerefsizlikti biraz.

şerefsizlik olmasının sebebiyse, levo'nun gerçekten pişman olduğu gerçeğiydi. bizim levo gerçekten pişman olup bize dönmüştü ama bu sefer biz onu terslemiştik.

feyste o akşam gördüğüm cem'in yorum işinin gerçeğini ise çok sonraları öğrendim. meğerse bu cem huur çocuğu kızı ayarladıktan sonra, feysten buna taşak olsun diye yorum atmış.

işte o yüzdendir ki bu olay benim yaptığım en kral şaka değil, en kral şerefsizliktir...

elimi gibselerdide başlığa tıklamasaydım şimdi bekle dur

çömdük bi yere...

fatih dedi ee levo başla bakalım ne dicen. ben dedim önce valla birader ben seni telefonumdan bile sildim dedim yani anlatacağın şey kusura bakma ama umurumda bile olmaz. bu dedi işte cem şerefsiziyle bi arkadaş ortamında tanıştığım kıza yavşadı falan takıştık, asıl adam sizsiniz. bikaç aydır boşluktaydım vallahi billahi isteyerek sizi kırmadım o ara ne yaptığımı bilmiyordum falan dedi.

biz dinliyoruz tabi yani ne diyelim, tavuk döner ayran falan söyledik yine yedik, ben dedim kaçıcam siz takılın. fatih'le cemil de kalktı, biz döndük o gün...

bazı şeyler vardır yani artık eskisi gibi olmaz, tamam seversin kızda da böyledir erkekte de böyledir bu. her türlü sosyal ilişkide böyledir. iletişim yamuldu mu, bi kere yüzgöz oldun mu bi daha eskisi gibi olmaz hiçbir şey, ve eğer birini sildim diyebilecek raddeye geldiysen, artık o iş bitmiştir.

@120 lan dinleme o zaman diyecem de liseli değilim, demem zaten öyle bi amcıkça sözü.

tekrar ediyorum bakın muhabbet olsun diye best of hatıralarımdan birini anlatayım istedin, gece olması münasebetiyle de yaya yaya rahat rahat anlatırım, millet çayını kahvesini falan içerken takip eder belki diye düşündüm. keşke hiç açmasaydım başlığı amk uyuz oluyorum böyle tepkilere. neyse..

aradım dedim kanka geçen gün (dün) pişman oldum ya o kadar konuştun falan işte kızgındık sana o yüzden soğuk tepki verdik kusura bakma haklısın her zaman olur böyle şeyler insan arada sırada boşluğa düşebilir önemli olan kıymet verdiği, değer verdiği dostlarına tekrar dönebilme erdemi göstermesidir dedim.

kıl tüy konuştuk işte öyle, bunu tav ediyorum. zaten tav ama %100 yani kusursuz bir vaziyette şüphe çekmemek adına her zemini hazırlıyorum baştan...

en sonunda dedim gel bize telefonu da getir gelirken benim telefon arızalı, senin tele bikaç müslüm atarız sahile ineriz dedim.

tekrar kandırılmaya çalışılma olasılığı beni deli derecede sinirlendirmişti. böyle olaylara hiç gelemem ben öyle kandırıldığımı sezdiğim anda soğurum hayattan...

dedim senin ananı gibicem huur çocuğu, fatih'i aradım dedim feyse gelsene, yorum dalgasını falan gösterdim o da vay oç boşver zaten yüz vermedik orda falan dedi. ben de dedim ona bu bine bi ders vermemiz lazım falan bunları cem'le beraber tanışıcaz diye çağırıp dövsek mi dedim, güldük gülüştük falan...

o gece ben düşündüm ne yapsam bu bine diye. şimdi geçmiş zamanda battal boy bayrak gitmiş geri alamadım huur çocuğundan, o kadar yemek ısmarladım (o da ısmarladı ama), sigaraları bizden içti, kaç defa satış koydu, evimde kalan adam bize keleğe yatıyor...

şeytan bu ya, kafamda bir şeyler belirmeye başladı. dedim bu huur evladına öyle bi şey yapmam lazım ki (dört dönüyorum yatakta) allahını kitabını şaşırsın insan içine çıkamasın.

ufak ufak nasıl bir şey yapsam derken, olayın temelini buldum, yardımcı faktörleri de yarım saat bir saat falan yatakta 150 defa daha döndükten sonra bulup deli cesaretiyle ertesi sabaha uyandım...

tek partta anlatsaydın okurdum gibtirgit