sabah olunca çıkıyorum bebelerin evinden. biniyorum otobüse evime gidiyorum. gider gitmez de ilk işim elifin nişanlısını stalklamak oluyor. profilinde elifle bir kaç resmi var onlara bakıyorum. benden en az 5 yaş büyüktür. adam çok net tipsiz. tıfıl 2 gibi bir şey. galiba mühendis ama hangi üniversiteden mezun yazmıyor. bilmem ne enerji diye bir şirkete çalışıyor. bir yandan da moralim bozuk. ne yapmaya çalıştığımı anlayamıyorum. 2 kez hiç bilmediğim bir okula gittim. orada saatlerimi harcadım. tanımadığım insanlara yanaşmaya çalıştım. evlerinde kaldım, okula gitmedim. sevgilimle tam işleri yoluna koyma sürecindeyken uzaklaşıyorum. kim için? elif. benim sevgilim eliften daha güzel, zeki. onu ihmal etmeme değer mi? hepsinden önemlisi kendimi neden yoruyorum? ... bu sorular kafamda gidip gelirken aslında bir çıkış yolu arıyorum. kafamda tüm bu çabamı aklayacak, meşrulaştıracak bir bahane. kendi kendimi inandırıyorum bulduğum bahaneye. elif benim için bir takıntı ve onu aşmak için onu görmeliyim, konuşmalıyım...
bir süre bu işin peşini bırakıyorum ama gözüm hep okullarının sitesinde, bebeler grubunun facebook\'unda. herkesin katılacağı tarzda bir aktivite olunca damlayacağım okula. beklediğim günler aslında yakın. havalar ısınmaya başlamış. çoğu üniversite artık şenlik yapmıyor daha doğrusu yaptırılmıyor ama yine de bir çok okul şenlik gibi olmasa da birilerini çağırıyor. eğlenmesini bilen yine eğleniyor. biz o sıralarda zaten bütün üniversitelerin olaylarına katılmaya çalışıyoruz. kapıda sorun çıksa da bir şekilde giriyoruz. (bu arada şenliklerin kökünü kazıyan zihniyete lanet olsun. hayatında köyünden çıkmamış, yobaz anne ve babasının tak görüşlerinden başka kişiyi dinlememiş, dinlese de anlamayacak, farklı olana düşman gibi bakan kişiler tabi ki eğlenmeyi zina sanar. eğlenmek günahtır. bu kafadakilerin nasıl dönek huurlar olduklarını da başka bir partta anlatırım belki. allah iki yüzlülerden korusun amin)

beklediğim haber geliyor. elifin üniversitesine gökçe geliyor. evet bildiğiniz tuttu fırlattı kalbimi gökçe. içeri girişte kesin sorun çıkacak o yüzden bizim bebeler grubuna mesaj atıyorum nasıl içeri girerim diye. bunlar dalga geçiyor. gökçe? sen? köyde gökçe mi dinliyordun?... haklılar amk. bende sevgilim seviyor ondan ya yoksa gökçe ne amk diyorum. bunlar tamam o gün okulun oralarda buluşuruz bir şekilde hallederiz diyorlar. sevgilimi arıyorum. ne gökçesi yaaaa? o ne be? şehrin diğer ucunda? öyle bir üniversitenin varlığından sen deyince haberim oldu asdfafadf... neyse sonunda ikna ediyorum.
günü gelince gidiyoruz. bebeler grubunu bekliyoruz. bizi okula yakın bir yerden alıyorlar ama o tüplü clio\\\'ya binen hamile kalır. 2kişi daha var, bizde biniyoruz oluyor 7 tıklım tıklım. zar zor biniyoruz. okulun kapısında güvenlik durduruyor. gençler kartlar deyince tıklım tıklım arabadan 4 kart çıkıyor. adam içeri bakıyor. biz hiç o yöne bakmıyoruz. adam öbürleri falan diyor ama bizim bebelerden biri araya giriyor. onlar arkadaşlarımız yaaa napalım gelmeyin mi deseydik? onlarda şu üniversitenin öğrencisi. ama sürekli bağırıyor. adamın aslında geçirmeye niyeti yok ama arkada trafik oldu. korna sesleri. güvenlik siz şu köşede durun geliyorum diyor. tabi durmuyoruz. basıyoruz şenlik alanına. o andan itibaren gözlerim fıldır fıldır.
bu arada sevgilim nereden tanıyorsun bunları diyor. bizim okula konferansa gelmişlerdi oradan diyorum. daha önce hiç bahsetmedin diyor. bahsettim sen hatırlamıyorsun diyorum. bu üniversitede arkadaşın olduğunu ilk kez şuan duyuyorum, hatta bu üniversiteyi ilk kez duyuyorum diyor. bende küçük bir patlama yaşıyorum. neyi kanıtlamaya çalışıyorsun? bahsetmemiş olsam ne ? olmasam ne? ben buraya ikimiz , peşimizde ne senin ne benim arkadaşlarım olmadan rahatça eğlenelim diye gelmek istedim sen yine başladın diyorum ama biraz sert oluyor. sevgilim, yaa ben sadece daha önce bahsetmedin bir şeyden değil diyor. sonra elimi tutuyor. konserin olacağı alana yürürken gözüm hep elifi arıyor. acaba gelmiş midir? konserin olacağı mekan kalabalık değil. gelse görürüm herhalde? yani şöyle diyeyim. ankaradaki diğer büyük üniversitelerin konserlerindeki gibi kıç kıça değil. millet yere oturmuş.
konser alanında benle sevgilim ortamda tak gibi kalıyoruz. çünkü kimseyi tanımıyoruz. elinden tutup orandan oraya çekiyorum. aslında amacım elifi bulmak. tekrar bebeler grubunun yanına gittiğimizde görünce direk tanıyorum. elifin nişanlısı bu. evet evet bu o resimdeki adam, tıfıl 2. zaten takım elbiseyle gelmiş. demek ki işten gelmiş. kafam mobese kamerası gibi sağa sola dönüyor. elif kesin burada. durduğum yere çakılıyorum. bebeler grubu mekanda sürekli yer değiştiriyor. ben biz birazdan geleceğiz, sevgilimle baş başa kalmak istiyorum diyorum. millet gülüyor herkesin ortasında mı? diyorlar. sevgilim de anlam veremiyor niye oraya yapıştık. ben böyle deyince sevgilime biraz daha ilgi gösteriyorum. tabi o sırada amacım şüphe uyandırmamak. bak seni tanıyan kimsede yok seni öpebilir miyim ? diyorum. gülüyor. öp ama tanıyan kimse yok diye değil, ben istediğim için ve seni sevdiğim için diyor. kısa bir öpüyorum dudaklardan. normalde gibsen bu kadar kolay öptürmez milletin içinde ama galiba okula girerken attığım trip işe yaradı.
tam sevgilimi öpüp kafamı geri çekerken, ve gözlerim sevgilimin gözlerindeyken onu görüyorum. hani gözünüzün yan tarafıyla daha bulanık görürsünüz ya öyle. sanki gözüm simasını seçiyor. kulaklarımın uğuldadığını hissediyorum ve ister istemez kafam hızlıca ona dönüyor. o da dümdüz yürüyüp yanımızdan geçerken bize kısa bir bakış atıp geçiyor.

yanımızdan geçip giderken ben ona bildiğiniz dik dik bakıyorum. nişanlısının yanına gidiyor. ben hala bakıyorum. sırtı bana dönük ona rağmen bakıyorum. canlı görünce anlıyorum elif bildiğiniz kadın olmuş. hani o üniversiteli kız çıtı pıtılığı yok. beklediğimden kilolu, üstündekiler şık ama gayet sıradan kıyafetler. aslında pek değişmemiş ama daha öncede dedim büyümüş gibi. nişanlısıyla çok sıkı fıkı değil yani bizim gibi öpüşme sarılma yok aralarında. hafif bir travma durumu gibi bir duygu var içimde. o anlarda bakışlarım sevgilimin sesiyle kesiliyor. ne oldu? diyor. hiç memleketten bir arkadaşa benzettim. galiba o değil diyorum. sevgilim hadi gel bebeler grubunun yanına gidelim diyor. ben aslında bura iyi deyip sarılıyorum sevgilime. bir kaç dakika sonra yaptığımın anlamsızlık olduğunu fark edip bebelerin yanına gidiyorum. zaten onların yanından da elifi, nişanlısını görüyorum. bana bir suskunluk, sakinlik geliyor hissediyorum bu yüzden arada dikkat çekmemek lafa girip yorum yapıyorum. sevgilimde birkaç kişiyle muhabbet ediyor. benim kafa allak bullak. beni tanıdı mı? o zaman tanımamazlıktan geldi.yok yok tanımadı ya mümkün değil tanıması neredeyse 8 sene oldu. benim artık ilkokulla alakam yok. ergenlik dönemi bile bitti. ergenlikten sonra erkekler çok değişiyor. kızlar neredeyse aynı kalıyor. beni tanımış olamaz. boy, kilo, sakal... mümkün değil tanımaz. gidip konuşsam tepkisi ne olur?

bir ara bizim bebeler grubundan biri, bir yere gidip geliyor. dönünce elife el sallıyor. geldiğinde o kız kim diyorum. bir arkadaş diyor. bende birine benzettim de diyorum. adı elif. ailesi bursa da o burada okuyor diyor. o zaman benzettiğim kişi değil deyip kapatıyorum konuyu. acayip canım sıkılıyor. hemen yanımda duruyor ama gidip konuşamıyorum. konuşsam ne tepki alacağım bilmiyorum? gökçe\'nin sahneye çıkmasına yarım saat falan var. o sırada bir dj çalıyor. bildiğiniz popüler şarkılar işte bir meziyeti yok. ne yapsam kendime gelsem çünkü ben normalde durgun biri değilim, şimdi bir anda böyle, diye düşünürken. sevgilime gel dans edelim diyorum. bu gülüyor sen dans et diyor. onun için şaşırtıcı değil dans etmek istemem. zaten gittiğimiz her mekanda ben dans ediyorum ama tabi alanya-bodrum performansı değil zaten o olaydan haberi yok. arkada macklamore-thrift shop çalıyor. ben sevgilimi kolundan çekiyorum bu kahkaha atıyor. bebeler grubu da gülüyor. daha dansa başlamadan millet gülme seslerinden bize bakıyor. sevgilimi elife arkası dönecek şekilde kendime çeviriyorum. elif bana dönük kalıyor. oda bizim tarafa bakıyor. ben sevgilimin dibine girip dans ediyorum. aslında gayet basit bir dans ama ayakta bir kızın dibinde olunca, birde zıplamaktan başka dans bilmeyenlerin olduğu bir ortamda dikkat çekiyor olmalı. sevgilim alışkın bu dansıma ama ben biraz vitesi arttırıyorum. bebeler grubu huhhhuuuu diyor. elif bildiğin bana bakıyor. sonraki şarkı william ve justin bieber. tam benim şarkı. elektro ve hiphopa çok uygun. kaldı ki önceden bu şarkıda kaç kez dans ettim sayamam. sadece direk yok.
dans esnasında vitesi biraz daha arttırıyorum. vücut dalgalandırma hareketlerini şarkıya göre hızlandırıp yavaşlatarak yapınca herkes beni alkışlıyor. o an sevgilimin tepkisi ne bilmiyorum çünkü hem gözüm elifte hem de özlemişim ilgi odağı olmayı. yanıma dans etmek için başka kişiler de geliyor. ortam dahada coşuyor. bir ara sevgilime bakıyorum suratında tebessüm var ama donuk bir tebessüm. büyük ihtimalle şaşırdı. dans esnasında elimle onu gösteriyorum. tanıyanlar oooooo deyince tekrar gülüyor. birazda yavaşlıyorum çünkü ne tepki alacağımı bilmiyorum hem sevgilimden hem milletten. yan tarafıma baktığımda elifi görüyorum aramızda 3-4 metre anca vardır. elleri alkış pozisyonunda kalmış. galiba beni tanımamış. tanısa niye dibime girip alkışlasın.