o yaz gibtirip gitmişti artık yeni bir ortam, yeni insanlar olacaktı hayatımda. lise 1.sınıftım artık. okulun ilk günü bahçede dizildik. sınıf arkadaşlarımı görüyordum. bir kaçıyla muhabbet bile kurmuştum. sınıfa çıktık. herkes bir yer kaptı. herkes kendini tanıttı. klagib ilk gün ritüelleri. ilerleyen süreçte tabi ki kaynaşma ve gruplaşmalar oldu. fakat şunu çok rahat söyleyebilirim; ben hayatımda bu kadar düzgün insanı bir arada görmedim. ilkokuldaki sınıfımla karşılaştırıyorum resmen hayvanat bahçesiymiş. burada yine gıcık çocuklar, dikkat çekmeye çalışanlar, millete laf sokma çabasında olanalar var ama kimse kimseye üstünlük kurmaya çalışmıyor. herkes kendi kafasında. yaptıkları en ağır şey bile çok naif. galiba lise sınavlarının mantığı da bu. öğrencileri bir elekten geçirip çalışkanları bir araya toplamak. anadolu liselerini ayrı yapan hocalar, bina değil bizdik.
sınıfta sinir olduğum bir grup vardı ama o gruptaki herkese değil bir kaçına sinir oluyordum. bu grupta gitar çalan bir çocuk var. sabahtan akşama duman onu bunu bilmem anlamam... yemin ederim o bir yıl boyunca başka şarkı duymadım. kulağımızı gibti. bu gün millet duman diye bir yerlerini yırtarken hayatımda dumanın bir şarkısını bile bilmememin. açıp dinlemememin. denk gelince değiştirmemin tek sebebi bu salaklar. güzelde çalamıyor. sesi de güzel değil. zaten bunu bildiği için mıy mıy söylüyor aklınca daha cool görünecek. onu bunu bilmem haaaaa aaaaaaa ıııııııııı kim ne derse desinler haaaaa AAAAAAAA ıııııı. gıcık olduğum çocuklardan biri buydu biri de bunun yanında oturan bebeydi. o ana kadar sana ne yaptılar ki gıcık oldun dersen cevabım hiçbir şey ama bir olay olunca ilk o gruptan toplu kahkaha sesi geliyordu. niyeyse o sesi duyan kızlar komik bir şey olmasa bile yapmacık yapmacık gülüyorlardı. kızlarda ergenken bu huy çok var. zaten bu huyu üniversiteden sonra da devam eden kızlarla çıkmayın, sevgili olmayın, evlenmeyin. çünkü komik olmayan bir espriye gülen kız ya espriyi gerçekten komik bulmuştur ya da espriyi yapan adamın dikkatini çekmek istiyordur.

ben o süreçte biraz kendimden bahsedeyim. boyum bir lise 1 öğrencisinin ortalama boyu ne kadarsa o kadar. sakal yok. kiloluyum ama böyle aaaa bu çocuk şişko denilecek bir kilo değil. aaaa çok sempatik, çok tatlı kilosu. daha önce suratımdan bahsettim mi bilmiyorum ama insanlar yolda çevirip ne güzel cildin diyor. teyzeler yanağımı sıkıyor. ilkokuldaki kibar oğluma, güzel oğlum eklenmiş durumda.
lisede en korktuğum ders tabi ki beden eğitimi. sebebi biri yannanını açacak diye değil. hoca yüzünden. ulan normal taklayı anlarım, ters taklayı anlarım, planör duruşu anlarım, mum duruşu anlarım da kasada takla nedir amk. üst üste dizmişler koş zıpla bir de takla at. ben zaten kiloluyum. atik bir tip değilim böyle bir şeyi yapmam mümkün değil. ama sözlü günü geldi gibe gibe yapacaksın. hoca dedi başla tüm sınıf zaten ip gibi dizilmiş herkes izliyor. koştum koştum kasaya gelince korkup durdum. o gıcık olduğum gruptan kahkaha sesi ardından kızlar. hoca tekrar dedi koştum koştum kasadan destek alıp atladım ama takla olmadı böyle yana falan düştüm. yine o grup kahkahası ardından kızlar. bir kaç kez daha denedim ama hoca hiç beğenmedi. aldım 45. aslında o günü düşünüyorum da bende biri takla atamayınca gülüyordum. niyeyse o grubun bana güldüğünü bilmek gözüme batıyordu. hepsi aynı anda öyle çığlık atarcasına beni rahatsız ediyordu.

ikinci beden sözlüsü olacaktı. bayrak yarışı diye bir saçmalık. düzenekleri getirdi hoca. yere bir şey koydu. koşucular koşuya başlamadan domalık bir duruşları var ya ayaklarını yasladıkları bir düzenek var ondan. biri gelsin nasıl kullanacağınızı göstereyim dedi. o grupta gitar çalan puşt sira sayi sifati, sira sayi sifati göstersin dedi. arkadan grup destekledi. kızlar yine ne gibime güldü bilmiyorum hocada gel oğlum zaten zor değil dedi. gittim. orada domalık pozisyonu aldım. hoca düdükle beraber çıkış yapacaksın dedi. o ana kadar bir terslik yok ama. bu hoca malının o koyduğu düzeneği yere sabitlemesi gerekiyordu. çünkü koşmak için çıkış yapınca sabit olmazsa geriye kayardı bende yüzüstü düşerdim. tüm bunları nereden biliyorum çünkü öyle de oldu. bu kez o grup değil tüm sınıf güldü. bugün o anları düşündüğümde bende gülüyorum. o günkü utanç ve kızgınlığımdan eser yok. ama o günlerde şu bebeler bir elime düşse diye kafamdan geçiriyorum.