abimle bir önceki kısımlara benzer olaylar o yaz çok defa daha oldu. ama hepsi birbirinin türevi o yüzden anlatma gereği duymuyorum. yaparken artık hiç benden çekinmiyordu. o kız artık evde ne zaman ben ve abim olsa geliyordu. tabi müstakbel yengem yemek getirmeye devam ediyordu. büyük ihtimalle abim o süreçte yengemi de benim evde olmadığım zamanlar gibmeye devam ediyordu. o kızla yengem hiç karşılaşmadılar çünkü o kız gece geliyordu. olaylar hala annemle babamın yatağında oluyordu. artık sesler normal gelmeye başlamıştı. o sesler sayesinde evde hep çavuş dik geziyordum. o zamanlarda ne kadar ahlak anlayışı düzgün biriymişim şaşıyorum bazen. abim o kızı getirdiği zamanlar merhaba bile demiyordum kıza yüzümü çeviriyordum. abim saçma açıklamalarına devam ediyordu. beraber duştan çıkıtıklarında bana, napalım lan senin gibi cenabet mi gezelim ehhhehhehhehe diyerek aklınca olayı normalleştirmeye çalışıyordu. bu yaşananlardan hiç kimseye bahsetmedim. çünkü bahsetsem annem de babam da dedim ya tutucu insanlar yani çok ters bir durum. evde kimse yokken eve kız atmayı anlarımda yani bu ne amk.
abimin cinsel hayatımın oluşması üzerine etkileri daha ne kadar artabilirdi bilmiyorum.

abim müstakbel yengemle babam hapisten çıkmadan bir ay önce ayrıldı. ottan taktan bir sebeple. babası hapisten çıkmamış ama yengem ona çok baskı yapıyormuş. bu ne terbiyesizlikmiş. babası hapisteyken davul zurna çalıp düğün mü tertip edecekmiş. amk çulsuzu. evet yengem yemekte laf arasında isteğini belli ediyordu ama bu kesinlikle ayrılık sebebi olamazdı hele ki bu ilişkide kız bize yemek getirirken bile babasının gazabına uğrayan bir aileye sahipken. bu yaşıma kadar üzüldüğüm şeyler sıralamasını yapsam. bir numara onurun annesi 2 numara müstakbel yengem olurdu. kız daha 18 yaşındaydı ve bu kız üniversite mezunu çalışan, parasını kazanan biri değil. bildiğimiz ev kızı. şimdi okuyan genç arkadaşlar diyebilir ki o da vermeseydi. bana göreyse yengem bu ilişkide hatasızdı son güne kadar. bu kadın yoldan geçen adamın altına yatmadı. beraber olduğu adam öz anne-babasının önünde onun artık kendi ailesi olacağı sözünü vermişti. kaldı ki bu durum da bile o kız senin gününü gün edebileceğin bir kız değildi. bizzat kendimde şahit olduğum için söylüyorum. abim bu kızın günahına girdi. zaten onları sevişirken izlediğimde, abimin nasıl cümleler kurduğunu yazmıştım. o cümleleri kuran adam bunu yapamazdı. hele böyle aciz duruma düşebilecek kıza. bu ayrılıktan sonra iki aile arasında çok git gel oldu. yengem birde suçluymuş gibi abimden özür diledi.hem abimin hem annemin elini öptü. anne, babası bile bizim kız gençtir bir heveslenmiş diye kıza çıkarıyor faturayı. kızın zaten göz altları çökmüş. oğlum bak ne kadar anlatsam. o kadının yüzünü, suratındaki ben ne yaptım acaba bakışını unutamam, açıklayamam.o olaylar yaşanırken ben dayanamayıp tuvalette haline ağlıyordum o kızın daha nasıl o anki üzüntümü anlatabilirim bilmiyorum.
atatürkün bir lafı varya mutlaka okumuşsunuzdur. --Orduya ilk katıldığım günlerde, bir Arap binbaşısının \'Kavm-i Necip evladına sen nasıl kötü muamele yaparsın\' diye tokatladığı bir Anadolu çocuğunun iki damla gözyaşında Türklük şuuruna erdim--- aynen o misal o gün bende bir şeyin farkına vardım. kızlarınızı cahil bırakmayın. okusun da ne okursa okusun. bir mesleği olsun. para kazansın. muhtaç olmak çaresiz olmak nasıl çaresizce bir durum. kaderinin başkasının elinde olması... keşke zaman makinesi olsa yengemin başına gelenleri gidip izleyebilsek. sıfır hatalı kadına senin nişanlın o deyip elini öptürdüler yaa. ne kadar yazsam az oluyor açıklayamıyor gibi oluyorum.