-
201.
0şu anda agnostiğim ama hala o maklubeleri, verilen sohbetleri, abilerin yaptığı fedakarlıkları hatırlar ve sevinirim. iyi ki annemi dinlememişim ve gitmişim.
-
202.
0kendimi iyiden iyiye kaptırmıştım. sabah namazlarına bile kalkıyor, hal-hareketlerime, ağzımdan çıkan her söze çekidüzen vererek yani kendimi denetleyerek yaşamaya başlamıştım. bir işe giriştim mi tam yapmalıydım ki bunun bir önemi olsundu.
-
203.
0lise 3 te herkes harıl harıl ders çalışırken ben sınıfta dini kitaplar okuyordum. artık kendimi sınıftakilerden soyutlamaya kadar vardırmıştım işi. lisede en pasif zamanlarım bu dönemde geçti. ama yine de bir hedefe yönelik hareket ediyordum. şimdiki halime bakıp o delicesine dindarlığımı dahi şu agnostik halimle özlüyorum.
-
204.
0birkaç arkadaşla bir tarikate girecektim, olmadı. sonra da bir daha toplanıp gidemedik zaten. o iş yarım kalmasa belki şu an bambaşka biri olurdu karşınızda.
-
205.
0sonra sınav geldi çattı. dediğm gibi benim matematik ve fiziğe özellikle fiziğe kafam basıyordu. çalışmalarımı diğer konularda arttırdım ve tıp kazanacak puanı yaptım. ama dediğim gibi ben mühendislik istiyordum ama ailem özellikle babam tıp için beni zorladı. mesleğin benim için problem olmadığını düşünerek itiraz etmeden kabul ettim. şimdi en büyük mesele nerede okuyacağımdı.
-
206.
0puan istanbuldakilere yetiyordu. yazsam tutacaktı içlerinden biri. ama bugünlerimi sanki o zamanlardan izliyormuşum gibi elim istanbul yazmaya gitmiyordu. çünkü biliyordum bu özgür geçen 4 senenin ailemin yanına gidince biteceğini.
-
207.
0bu arada kendimi yaz tatillerinde iyice gözlemlemiştim. ailemin yanında ben etkisiz eleman gibi hissediyordum kendimi. o saçmasapan tartışmalarını hala ve büyük bir ısrarla sürdürüyorlardı. 9 ay bunları çekmediğim için allaha şükrediyordum.
-
208.
0yine benimle alakalı konularda benim sözlerimi kaale almıyorlardı. ikisi de büyük bir inatla istediklerini uygulatmaya çalışıyorlardı. onları lisenin yaz tatillerinde izleyen ben yaşadığım büyük korkuların, endişelerin yani genel olarak silik bir hayatın benle ilgisinin olmadığını hisseder olmuştum. çünkü onlar yokken bu zayıf düşünceler de aklımdan uçuveriyordu. kendimi arkadaşlarımın arasında hani çok samimi olamasam da güvende hissediyordum.
-
209.
0ne kadar acı değil mi? eloğlunun yanında huzura kavuşurken ailemin yanında hayatımın tıkandığına tanıklık ediyordum. işte hayatımla ilgili can alıcı nokta budur beyler budur.
-
210.
0hani güvendiğiniz dağlara kar yağar veya kaleniz içten fethedilir, çok güvendiğiniz kişinin ihanetine uğrarsınız ya işte ben de böyle bir halet-i ruhiye içindeyim işte. tee ilkokuldan beri.
-
211.
0yanımdakiler bana destek olmuyorsa hatta bunlardan bahsedince hayatımı zorlaştırıyorlarsa kime el açıp yardım dileneyim?
-
212.
0hatalarımı azar olarak bana bildiriyorlarsa kime sığınayım ben? işte boşuna, insan yalnız kalmıyor bu dünyada.
-
213.
0herşeyin bir sebebi oluyor işte size ilk entryden beri bahsettiğim bu rezalet ve ezik yaşamın saikleri bunlarda gizli.
-
214.
0yeni tanıştığım insanlara hayatımdan bahsettiğimde verdikleri tepkiler genelde çocuk musun, adım atmalısın, gelecek güzel olur şeklinde oluyor. yahu birader ben ailemi yani bu dünyada en yakın saydığım kişilerin bana engel olduklarını öğrenmişim. kime sığınayım ha, şimdi de akıl versenize çok bilmişler!
-
215.
0ötüp duruyor her biriniz işte ne mal çocuk, kendini dine vermiş salak, el bile tutmamış gerizekalı, yaşamamışsın sen daha... evet yaşamadım var mı ailem yüzünden sizin rahatça yaptığınız tüm güzellikleri yaşayamadım, var mı!
-
216.
0bambaşka biri olmak için neler vermezdim neler.
-
217.
0ailemden ünide ayrı yaşamak için neler vermezdim neler.
-
218.
0her gün aynı yaşamı, aynı gereksiz muhabbetleri, aynı tembihleri, aynı azarları duymamak, görmemek, yaşamamak için neler vermezdim neler.
-
219.
0çilehane gibi bu dünya benim için, bazen şaşırıyorum kendime ulan diyorum, neden ısrar ediyorsun her gün gözlerini açmakta?
-
220.
0böyle bir hayatı sürüklemekten yorulmadın mı, bıkmadın mı? eziklik içinde yaşamak hoşuna mı gidiyor?
