1. 251.
    0
    ürkeklik benim sırdaşım oldu hayatım boyunca.
    ···
  2. 252.
    0
    ölü toprağı üstünüzdeyken ne kadar mesafe katedebilirsiniz ki, bunu bir nevi bataklık gibi düşünün ne kadar çırpınırsan o kadar batarsın.
    ···
  3. 253.
    0
    kendimi farklı biriymişim gibi tanıta tanıta asıl kişiliğimi unutur oldum bir ara. bu genelde lise hayatımda bu şekildeydi.
    ···
  4. 254.
    0
    @268 gel kardeş dertleşelim, biz birer yaşayan ölüyüz. bunu da kimseye anlatamıyoruz. anlatsak da kimse inanmak istemiyor böyle bir hayata sahip olduğumuzu. daha ne yapalım?
    ···
  5. 255.
    0
    @270 ilkokulu, ailemi hep farklı şekilde tanıttım lisede. arkadaşlarıma benzer şekilde bir hayat anlattım herkese. farklı biri olduğum hissi beni öldürüyordu. geçmişimi liseye de taşısaydım kendimi orada da gösteremeyecektim. neyse ki 4 yıl huzur ve özgürlük bulabildim.
    ···
  6. 256.
    0
    hani necip fazılın bir benzetmesi vardır: kavanozu yalamaya çalışanlar balı ne kadar tarif edebilirlerki? ben de hayatımı böyle sadeleştirebilirim size. hep o hayallerdeki mutlu, özgür yaşama hiçbir zaman erişemedim. örnekleri her zaman gözümün önündeydi ama hiçbir zaman kavuşamadım. ben kavanozun kapağını açıp baldan tadamadım.
    ···
  7. 257.
    0
    şunu da itiraf ediyorum bu çok ahlaksızca birşey ama madem herşeyi ayan beyan açıklıyorum bu ekgib kalmasın: annem ve babamın özellikle annemim ölmesini istiyorum özgürlüğüme kavuşmak için. kendi hayatımı değiştirmeye gücüm yetmiyor bari onlar benim hayatımdan çıksınlar istiyorum. dediğim gibi insanın içi lağım gibi. ama ben sadece istiyorum yoksa herhangi bir eylemim olmaz.
    ···
  8. 258.
    0
    bu gecelik bu kadar, kendimden daha fazla nefret etmemek için.
    ···
  9. 259.
    0
    arkadaş ortamım olmadı hayatım boyunca. lise hariç.
    ···
  10. 260.
    0
    herkes bir yerlere gider derslerden sonra. bense eve. sanki çok seviyorum evi, ailemi.
    ···
  11. 261.
    0
    bara gitmedim hayatım boyunca. yaş 25 ha.
    ···
  12. 262.
    0
    müzikli ortamlara hiç giremedim. arkadaşsız kalmak ölüm gibi değerli kardeşlerim. yalnız kalmayın sakın.
    ···
  13. 263.
    0
    emanet bir kıyafet gibi hayatım. üstümde taşıyorum ama sadece bu. onunla birşey yapabilmiş değilim.
    ···
  14. 264.
    0
    bugün ailemle konuşmaya çabaladım. ama iletişimsizliğe o kadar alışmışım ki dediklerimi tam manasıyla ne iletebildim ne de onlar bana anlatabildi sorunlarını. alışkanlıkları değiştirmek neden bu kadar zor?
    ···
  15. 265.
    0
    ben anlatıyorum kendimi, onlara öneride bulunabiliyorum ama değişen birşey olmayacak gibi. sanki başka frekanstan konuşuyorum. etkisi yok.
    ···
  16. 266.
    0
    arada tartışmalar da çıkıyor. ne kadar seviyorlar birbirlerini suçlamayı, azarlamayı. böyle bir aile nasıl bu zamana kadar gelebilmiş, hayret.
    ···
  17. 267.
    0
    can çıkacak huy çıkmayacak. ben hayıflanmaya onlar da birbirlerini suçlamaya devam edecek. bir ömür böyle geçmesin rabbim. bunu duyan bir tanrı var mı onu da bilmiyorum.
    ···
  18. 268.
    0
    anlatıyorum da ne oluyor? işe yaramadığı gibi bir de vicdan azabı çekiyorum. bana maddi olarak destek veren insanları suçluyorum. onların ölmelerini bekliyorum. ne kadar sefalet içindeyim görün.
    ···
  19. 269.
    0
    bu kadar düşmek için büyük bir günah işlemişimdir diye düşünüyor olabilirsiniz ama ben bir karıncayı dahi incitmedim hayatım boyunca. emin olun günah işleyemedim. ailem beni hem sevaptan hem günahtan alıkoydu desem bilmiyorum ne düşünürsünüz? ama böyle. ben onlar ne dediyse yaptım. sonucu da bu oldu.
    ···
  20. 270.
    0
    sevgiliye mesaj çekmek nasıl bir his? o anda elin titrer herhalde.
    ···