yapamadıklarımı yazıyorum gelmeseniz de olur

şimdiye kadar bir kızın elinden tutamadım.

bir kızın bacağını, memelerini, kalçasını elleyemedim. halbuki ne güzel olurdu lisede bunu yapmak.

canım sıkıldığında, moralim bozuk olduğunda destek alabileceğim bir arkadaşım olmadı çoğu zaman.

sevdiklerim oldu açılamadım. başkaları gözümün önünde sevdiklerimle el ele okul bahçesinde ya da kuytu köşelerde beraber vakit geçirdiler, iş bu noktaya gelmeden yapabileceklerimi yapamadım.

beraber sinemaya gidip el ele şöyle romantik bir film seyretmedim. ki romantik filmleri hiç sevmem.

küçüklüğümden beri hep dindar biri olmak istedim ama annem ve babamın yanında namaz kılamadım hiçbir zaman. çünkü onlar böyle yaşamamı hiçbir zaman istemediler. babam oruç tutmamı zayıf olduğum gerekçesiyle istemiyordu.

selam. yazdıklarını üşenmedim okudum. Benim de doğru olarak tek bildiğim şeyi aktarmaya çalışacağım.

Ben de 24 yaşındayım. Lise son yıla doğru bahsettiğin ailevi durumu ve o pgibolojik baskıyı yaşadım. Üniversiteyi istanbulda kazandım. aile evinden 50 km falan uzakta. kıta değiştiriyorsun mecbur... Sırf bunu bahane edip ayrı eve çıkmaya karar verdiğimi söyledim. Ciddi tartıştım.6 ekim 2008... "O kapıdan bir daha çıkarsan geri dönemezsin" dedi. inandığı herşeyin üzerine yemin ederek evlatlıktan reddetti. Babamsa önce iplemedi, evden bavullarla uzaklaşmtıktan sonra arkamdan geldi vedalaştı falan. Ama sonra 2-3 ay sonrada eve gidip gelmiyorum diye aramız bozuldu. iki bayram ailemle görüşmedim. istanbulda oturuyorlar, hastalandım, parasız kaldım (okul burs veriyordu öyle geçindim) ailemin yanına gidemedim. Burs bitti işe başladım. Geceleri tam zamanlı işte, sabahlarıysa okula devam ettim. 1 yıl sonra falan aileyle arayı yapıp bayramdan bayrama ziyaret etmeye başladım. Ama ailemden 5 kuruş para, manevi destek almadım (alamadım). bu böyle 2012 ye kadar devam etti. Bir kız arkadaşım oldu. Onu ailemin yerine koydum. sanırım evleneceğim önümüzdeki yıllarda... bi o artısı vardı o dönemin.

Askere gittim, geldim şuanki işimde çalışıyorum. Bu döneme kadar ciddi hastalıklarım oldu, pgibolojik rahatsızlıklarım vs... mesela 2 ay önce mide kanaması geçirdim. Kız arkadaşım şehir dışındaydı. Gelsin istemedim. Hastanede bile işten arkadaşım yanımda kaldı.

özetle: dört tekeri olan bi araba gibiyim. stepnesi olmayan...

sağlık, para,ilişki,iş... bunlardan biri patladı mı stepnem yok. hep bunu farkediyorum. Ailem yanımda yok.

Ama hala yol alıyorum. ve hep dönüp kendime diyorum:
"Bu hayatta aldığım tüm kayda değer kararlar, aileme karşı aldığım kararlardı"

keşke hayatta yapmamız gerekenleri belirten bir kılavuzumuz olsaydı da yapamadıklarımız için bu kadar pişmanlık içinde olmasaydık diye düşünürüm hep.

Reserved

böyle suya sabuna dokunmadan yaşadığım için mi bu kadar gururluyum yoksa gururlu, egoist ve bencil olduğum için mi bu kadar yalnız kaldım onu bilmiyorum.

dök içini muallak dinliyoruz. bişeyleri gerçekleştirmeden önce durumunu kabullenerek başlamalısın. misal hiç sevişmedim diyelim. oturup diyeceksin ben niye sevişmedim. dünyada milyarlarca insan var milyarlarca insan sevişiyor ve sevişecek ben niye sevişmeyeyim ki benim farkım ne diye başlayacaksın. kız arkadaşın varsa mesaj atacaksın asla arkana bakma sadece mesaj at akşam bize gel diye hiç bir şeyi umursama.

falanca ortama hiç girmedin mi hiç arkana bakma ve gir o ortama zorla kendini 1 kere girsen yeter en azından içinde kalmaz.

beyler çocuğun açığını buldum bakın şimdi velet 2.sayfada diyoki ablam 30 yaşında sonra 3.sayfada annemler 27 yıllık evli diyo . gibtir amk yalancısı max 17 yaşındasın herşeyinden belli amcık

annem de babam da dünya iyisi insanlar. ama hiçbir zaman yapacaklarıma onay vermediler. arkamda durmadılar.

bir ablam var. aynı benim gibi. geldi 30 yaşına hala bu yaşa kadar ne bir sevgilisi oldu ne de samimi arkadaşı. ben kendimden çok ona üzülüyorum. çünkü ben hep başkaları için üzülürüm çoğunlukla.

10 yıl önce ilkokulda sevdiğim kızın facesini buldum. erkek arkadaşından yeni ayrılmış ama onunla iletişime geçemiyorum. o ilk adımı atamıyorum.

herhangi bir arkadaşımla şöyle doyasıya bir gün geçirmedim, kakara kikiri yapamadım.

bu zamana kadar niye yaşadın amk intahar etsene

anneme özellikle babama hiçbir zaman ters tepki gösteremedim. ne dedilerse yerine getirdim.

sen öl amk evladı gibtir git hatta

giberim lan yeter

ne kaybedeceksin lan

ha ben suya sabuna dokundum alkolun sigaranın dibine vurdum motor üstünde alkollü dolaştım ne oldu hala hayattayım bu dışardan muhteşem görünen hayatı yapmak için

zütümü yırttım parayı buldum

ama ne oldu

can parçamı toprağa verdim artık başkasını sevmeye mecalim yok

ne oldu

alkol sigara dibine vurdum 25 yaşında gözlerinin etrafı 40 gösteren bi adam oldum

kaybedeceğin birşey yokken ahlanıp vahlanma

yada yapacaksan git yatağında kız gibi ağla ulan