yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

ilk olarak yurtta kalıyorum binler onu söyleyeyim. bugün yemege çıktım herzamanki gibi tekbasıma, dönerken cips kek kola .. bişiler aldım bakkaldan. yurda girdim, etrafa bi baktım herkez hazırlanıyo aq, cumartesi aksamı tabi millet eğlenmeye, içmeye gidiyo, gülüyolar eğleniyolar falan. bide kendime baktım, elimde gibko bi bakkal poşeti, içinde ıvır zıvır, az sonra film izleyip, incide takılıp gibtir olup yatacam... uzun zamandır yanlızlığı sorgulamıyordum, yanlızlığımı artık düşünmez olmuştum, ama ara sıra öyle bi an geliyoki, yolda sohbet eden, yada gülüşen insanları görünce içime bi korku düşüyo, o acıyı damagımda hissediyorum, yutkunmak istiyorum fakat yutkunamıyorum. insanı arayan bi kişi bile olmaz mı lan su hayatta. harbi harbi intihar etmeyi düşünüyorum ara sıra. fakat annem ve babam gözümün önüne geliyo vazgeciyorum. sadece onlar için katlanıyorum bu acınası hayatıma... yanlızlığımı buraya kusacağım. ibret almak isteyen dinlesin