yanlızlığın ne olduğnu bugün tekrar anladım

@15 panpa yolda görünce selam vermeyen adam facede ekliyo giberim böyle işi, adam gibi 2 3 dost heppsini giber atar.

@21 haklı panpa gel burda dertleşek işte unutursun yalnızlığı zaten aklına da getirme hiç, düşünme yani bırak akışına

ilk okulda sevdiğim bi kız vardı. hala aklıma gelir, o annesinin ördüğü sarı cizgili kazagıyla girer rüyalarıma. herşeyin tertemiz olduğu duyguları özlüyorum. işin içine cıkarın, aldatmanın, aldanmanın giremediği, kirletmediği duyguları özlüyorum. duygularımı kirleten insanları asla affetmeyeceğim. bir cocuk gibi sevmek istiyorum yeniden, bir cocuk gibi doğmak istiyorum hayata yeniden. fakat insanlar gine alır o masumiyeti benden. korkuyorum. ölmekten değil, insanların hala o yalancı ifadeleri ile tabutumu tutmalarından

lisede sevdiğim ama birkez olsun elini tutamadığım kıza yazdığım şiirin bir bölümü:

her aynaya baktığımda
seni görüyorum göz yaşlarımda
keşke hiç susmasaydım
hep ağlasaydım
sende her defasında
yere düşüp parçalansaydın...

temiz duygularım beklide kirlenen kalbimin hala içinde bir yerde duruyodur...

gibtiret panpa,biz de geçtik o yollardan, hala da sapıyorum o yollara ara sıra

insanlar ya sandığımdan daha güçlü, yada gerçekten düşünmüyorlar. hayat o kadar kısa ve değerli iken, kendilerine biçilmiş sıradan, basit rollere oyle kaptırmıslarki kendilerini. iki marka elbise ile mutlu olabiliyor, sadece kendisi ile yatmak derdinde olan biri için hayata küsebiliyorlar. ardından tekrar iki gülüş ve bir fasılla efkar dağıtabiliyorlar... yada çok güçlüler, her dert onlar için bir anlık hayal kırıklığı, umutları sayesinde üstesinden geliyorlar benim takılıp düştüğüm engellerden. kafasını kuma gömen benmiyim diye soruyor insan. ara sıra gülüyorum anlamsızca, derdi arttıkca insanın, anlamsız gülüşleride artıyor. fakat öyle bir anl geliyorki kendinizi daha fazla kandıramıyorsunuz. yanlızlığın omuzlarınıza yüklediği acı gözyaşlarınızla ıslanıyor...

@11 doğum günün kutlu olsun panpa

yalnızlık, sessizliği kendinle konuşarak susturmaktır bazen...

http://www.dailymotion.co...-losing-my-religion_music

anılar acı veriyor, özellikle güzel, mutlu , içerisinde gerçek gülüşlerin olduğu anılar... inanmazdım biri cıkıp gelse o an, dese bu mutlu gün ilerde senin geceler boyu ağlamana sebeb olacak, yastığın ıslanacak, belkide hıckırıkların yastığına dolacak... inanmazdım. kim inanırki, sevgilisi ile el ele tutuşmusken, yıllar sonra o anı düşünüp ağlayacağına.? ah şu ayrılıklar olmasa... unutmak belkide en büyük mucize su hayatta. aslında çektiğimiz acılar unutuluyor, dertler uzaklaşıyor, fakat mutluluklar anılarda her zaman. işte eğer size acı veren o mutluluklar ise... kesinlikle unutulmayacaklar ve herzaman içinizde yaşayacaklar... insanlar en sevdiklerini kaybedince unutamaz,,, sevmedikleri ise toprak olur mazi olur...

panpa şukular feda olsun .. seni o kadar iyi anlıyorum ki .. yaram yamalak yannan gibi bir hayat herşeyi geçtim babamın omzunda bile aglayamıyorum .. herşey yalan inan bana yalnızsın bu dünyada tek başına hay gibeyim 2 bira alıp gelem :(

suku pic agladım gelde icek a.q ankaraya

her düşüşümde yeniden kalkmak biraz daha zorlaşıyor. tövbeler bozuluyor... tövbe etmeye utanıyor insan, ve yeniden düşeceğini bilmek o yerde yatagındaymışcasına davranmana neden oluyor. alışıyor insan bu sıradanlığa. bu zinciri kırmak, kırmayı düşünmek bile ulaşılmaz bir hal alıyor. sigaranın tadı bile bozulmuşsa damağında, zevk almıyorsun demektir bu hayattan... ara sıra tek başıma basıp istanbula gidiyorum, boğazın kenarında bir sigara yakıyorum, derken bir vapur yanasıyor iskeleye... koşuşan insanlar, evlerine gitmeye calışanlar ve onlara bişeyler satmaya calışanlar. hepsi hareket ederken bir ben duruyorum o kalabalıkta. birinin kolundan tutup nedir bu acelen demek istiyorum. benim anlamadığım ne bu hayattan. sigaram bitince yenisini yakıyorum, tad alamıyorum...

seri şukuluyorum panpalarım, yalnızlığa dem vurmak için ben de geleyim dedim.

(bkz: ömrümün sonbaharında/#59642476)

birşeyler karalamışım. okur musunuz okumaz mısınız bilmem, ben burada yazılanları okurum şimdilik...

aldım biramı geldim panpa devam aq

http://fizy.org/#s/1aj2h7
herkezin bir derdi var içinde bir yerde, saklıyor, kimseler görmesin istiyor. seninde var biliyorum. ama kimisi için o yara çok derin. kendi başına başa çıkılamıyacak kadar derin. bir el bekliyor, belli belirsiz göz kırpıyor karanlıkta insanlara. yardım edin, tutun dercesine... karabasan gelir sesin cıkmazya hani, işte hayat öyle geliyor üzerime. çabaladıkca umutsuzluk batağı içine cekiyor insanı, her cırpınısında biraz daha kayboluyorsun, biraz daha kararıyor gözlerin, bir sis çöküyor hayallere, belli belirsiz sevdiklerin geçiyor gözlerimin önünden. bilsinler yeter istiyorsun, onları sevdiklerini... ama karanlık alıp zütürüyor gözlerindeki son umut ısıgınıda

http://www.youtube.com/watch?v=0dj0ZgFchBc
normal olduğum zamanlarda oluyor ara sıra. şaşırdığımda oluyor bu duruma. taki bir sabah uyandığımda o nerden geldiğini bilemediğin göğsümdeki acıyı hissedinceye kadar. nedeni ya rüyada buluşulmuş eski bir sevgili yada unutulmuş bir cocukluk anısı... o hafta yok oluyorum yeryüzünden. uyumak istiyorum, unutmak istiyorum. başımı alıp yürümek istiyorum. ama biliyorumki nereye gidersem gideyim kendimide yanımda zütüreceğim, bu acı benimle gelecek, bu acıyı içimde taşıyacağım , belkide sonsuza kadar...

belirsizlikler asıl hikayeyi oluşturduğu bir hayatı yaşar gibiyim. soruların cevaplarının bilmiyorumdan ibaret olduğu bir zaman dilimi. tanıdıklardan nefret eder oldum. sorulmaması gereken moral bozucu herşeyi sormayı nası beceriyor bu dıbına koduğumun insanları... akıl vermeyi ne kadar seviyormusunuz akrabalarım. derdiniz varken, düşkünseniz kimse sizi giblemez. fakat paranız olsun, yada iyi bi yere gelin, hemen birilerinin yegeni olursunuz, ararlar, hal hatır sorarlar. aqmun cıkarcıları... düşkün birinin elinden tutmak yerine her zaman yüksektekinin elini tutup faydalanmak üzerine kurulmuş, akrabalıklar, dostluklar ... alın sizin olsunlar. istemiyorum...

edit: devam edeceğim panpalar. okuyanlara iyi geceler.

okuyorum lan ama herkes boyle be olum bosver

yarın sosyal olmak için ne yapayım

bu dünyada zarar etmeyecek tek iş umut satmak olsa gerek, yada hayal... insanların en zayıf noktası hayalleri olmalı bence. birinin en kolay etkileyeceği noktamız. baktığımda gördüğüm, sürekli birilerinin başkalarına hayal sattığı bu hayatta. bir köşede tek basına oturmus birinin mutluluk hayali, bir sevgili bekliyor... yada kenar mahallendeki gecekondu sakinlerinin tapu hayali, bir başkan adayını bekliyor... yada saçları dökülen birinin saç hayali sahte ürünler satan birini bekliyor. işini iyi yapana tapıyor herkez... vaad etmek yeter mi peki? konuşmak... umut satarsam aç kalmayacağım kesin.