yalvarırım gitme

diyordu sevgilim. gitme nolur aşkım. yemin ederim bir daha yapmıyacağım...

1999 16 ağustos sabahıydı. sevgilimle buluşacaktık. mutluydum, heycanlıydım... saat 14.30'da randevulaştık. ben gittim, başladım beklemeye. 10 dakika geç kaldı. sinirlendim. gelince hoyratça bağırdım "kahretsin be o kadar bekliyoruz yaptığına bak. " ağır hakaretler ettim. bana "iyi be ne yaparsan yap ben geri dönüyorum" dedi. aldım başımı minibüs durağına doğru yürüdüm. koştu arkamdan sarıldı "yalvarırım gitme n'olur gitme özür dilerim bir daha olmayacak aşkıımmm noooolluurrrr" o öyle yalvarırken içim acıyordu ama onunda içi acısın istiyordum. yalvardı gitme diye bidaha olmayacak. minibüs durağına kadar yürüdü benle. o yalvardıkça ben hızlandım. ben hızlandıkça o yalvardı...

"ne olur gitme" gözyaşları içindeydi. "gitme ne olur bidaha olmayacak, geç kalmıyacağım" minibüs geldi. adımımı attım minibüse oysa o hala yalvarıyordu. "nolur gitme aşkım" minibüsçü kapıyı kapattı. camdan baktığımda gözyaşları içindeydi...

onu öyle bırakıp gittim. akşam olunca için acıdı. gece yarısıydı. 17 ağustos gecesi betonlar altında can verdiğini görünce roller değişti. tabutu ellerimin arasındaydı. "aşkım nolur gitme yalvarırım gitme" diyordum. "bir daha yapmıyacağım"...

nick-entry vay anasını arkadaş.

yani siz siz olun asla sevdiğinizi kırmayın

reserved manitaya okutacagım

@6 okut panpa. kaybetmeyin birbirinizi

parselledim

geberebilirsin rahatça. netim.

benim normal arkadaşlarımı bile 2 saat ayakta beklemişliğim vardır. sevdiğim adamı görmek için bir sene beklediğimi bilerim. giden sevgilinin arkasından 3 sene her gece gözyaşı dökmüşlüğüm de vardır.

lakin 10 dakika için huur çocukluğu hiç yapmamışımdır.