Açık konuşacak olursak, gerçekten yalnızım arkadaşlar. Bakmayın sözlükte eğlenerek, gülerek konular açtığıma, etrafımda tek bir tane insan tanesi yok. Aile desen Allah'a şükür şuan için başımda duruyorlar, ancak baba desen 50'sine merdiven dayamış. Anne desen aynı şekilde, küçücük bir 6 yaşında kardeşim var. Ben daha 18 yaşımdayım.

Bir tane samimi dostum olmadı. Sevgili desen oda yok. Kızlarla nasıl konuşulur. Ne yapılır. Sosyal ortamlarda da hiç bulunmadım. Gerçekten, babam beni bu şekilde görünce içi kan ağlıyor adamcağızın. Ne yapacağımı bilemiyorum. Kimse sataşmam. Hiç bir kıza sarkıntılık etmem. Dedim ya bakmayın sözlükte açtığım konulara, sadece burada eğleniyorum. Aynı zamanda çalışıyorum. Ancak çalıştığım yerde de hep benden büyük evli barklı insanlar var, sonuçta iş yeri. Kimse ne sohbet ediyor, ne gelip " Nasılsın ? " ,"iyi misin ?" diye soruyor.

Aynı şekilde mahallede de öyle bakkala gidiyorum. "Allah'ın belası geldi gene." der gibi bakış atıyor. Halbuki bu zamana kadar kimsenin işine burnunu sokmadım. Kimseyi sırtından bıçaklamadım. Beni çok yalnız bıraktılar. Tipsiz desen orta şekerli biriyim kendi çapımda. Ne yapacağımı bilemiyorum artık dostlarım. Etrafımız sahte kalabalık...

Yapcak bisey yok kardesim

alışacaksın

Lan aynı ben

aq nası bi arkadaşınız olmuyo anlamıyom okulda da olmadı lan hiç bi tane bile amk

Defol oc