biri de yalnızlığın iyi birşey olduğunu anlatacak birini bulamamak.

Arada böyle krizler geliyor beyler normalde gün içinde yarım saatte bir aklıma gelir her daim buruk olan halim daha da buruklaşır.

Ama bu krizler gelince bitmek bilmiyor. Ne gece yatabiliyorsun ne de yerini tutar diye yastık işe yarıyor. Öylece düşünüp kalıyorsun.

Ağlamak

ağlamayı çoktan bıraktın zaten. Ağlamak güzeldir, süzülürken yaşlar gözünden, sakın utanma. Ama o da etkisini yitirdi. Empatiyi artık hobi olarak kuruyorsun. Hareketlerinin insanlarda oluşturacağı etkiyi ve buna verecekleri tepkileri artık giblemiyorsun.

En iyi dostun youtube mp3 den indirdiğin birkaç sezen birkaç müslüm birkaç barış manço oluyor.

Başını ağrıtsa da kapalı havalardan hoşlanıyorsun. Otobüste gördüğün, inene kadar hayaller kurduğun, inince de sanki ayrılmış gibi üzüldüğün o kızı bile giblemiyorsun artık.

Gülünce kalbinde leylaklar açtırtan, üzülünce gözyaşları ruhuna yağmur olan o kızı, rüyalarında görmeyi bile istemiyorsun artık.

Yalnızlık iyi de anlatacak birini bulmak sıkıntı.

Derdinizi merak ettiği için değil de kalbiyle dinleyen kaç dostunuz var. Bir elin parmaklarını geçmez. Belki paranoyak diyecekler ama al bir günlük yaz günü gününe.

31çek yanlızlığın gidiyo