yalnızlığa demir atmıştım o gün

elimde kırış kırış, adeta kırılmamak için can çekişen bir sigara paketi ve sonbaharın ayazına dayanamayan çakmağım.
yürüdüm
yürüdüm
yürüdüm...
insan düşününce ne kadar yürüdüğünü de bilmiyor be arkadaş.
yürüdüm işte, oturdum bir banka
karşıya bakamazdım çünkü, gelecek demekti bu benim için
geleceği belli olmayan adam neden ilerisine baksın ki?
arkama mı bakaydım?
yo yo zaten geçmişten korkan ben değil miydim?
beni saatlerce yürüten o korkulu, dehşet verici, yastığa kafamı koyunca uyutmayan geçmiş değil miydi?
evet ta kendisiydi.
önüme baktım,o anı yaşıyordum sadece ne geçmişten ders almışçasına ne de plan kurmuşta geleceği beklercesine
sadece nereye gitti meçhul bir geminin miçosuydum.
hayır be arkdaş kaptanı demedim, miçosuydum.
kaptan gemiyi yönetir, benim geminin kaptanı kim miydi?
orda oturan kız mı ?
yoo o değil
annem yada babam mı?
yoo o da değil
yitik hayaller mi?
evet galiba buydu

kafamı eydim ve bir değnek parçası gözüme ilişti alakasızca
üstünde karıncalar
altında toprak
gitsem sorsam sen nerdesin şimdi diye?
cevap veremezdi belli ki
toprağın mı üstünde karıncanın mı altında
ben de böyle bir yerdeyim işte
neredeyim ben?
toprağın üstünde mi? karıncanın altında mı ?

yok yok ne toprağın üstünde ne de karıncanın altında
yine yalnızlığın getirdiği hayallerdeydim
kalktım yataktan usulca
neden kalktım ki şimdi?
alışkanlıktı bu evet evet alışkanlık
iyi de bu alışkanlığı ne zaman seçtim?
başka alışkanlıklarım var mıydı?
evet sigara içmek var
hayır onu ne zaman seçtiğimi biliyorum?
peki ilk ne zaman yalnız kaldım ?
okuyan peki sen ilk ne zaman yalnız kaldın?
yalnız kaldın mı yada?