yalnızlıktan ölüyorum çok ta mutluyum

helal lan şukunuda werdım

duygulandırdın huur evladı ağlatmazsan ananı gibeyim

devam bin devam veriyorum şukularını

güneş batmaya başladımı laciverte çalar hava son kızıl bulutta griye döndümü eve dönme vakti geldiğini anlarsın. zaten sen unutsan da bi gürgar eser tam o sıra ince ıslık gibi. tarlanın bekçisi rüzgar tama der sana hadi artık git evine bizimde dinlenmemiz lazım. zaten vakti gelince üzerimizde yetişenleri israf etmek için geleceksiniz. eve gelirim duvarlara işlemiş tütün kousu adamı ayıltır hemen o huzur uçar gider. tokat gibi patlar yüzüne yalnızlığın birden ayılırsın. genelde kışın iş çıkışına gelir bu saatler evine çocuğuna giden çalışan elinde ekmek olan mutlu erkekleri gördünmü bilki ölmekten beter. işten eve giderken bi ekmek bile taşıyan adam en muzaffer komutan gibi olur gözünde. siz farketmezsiniz bunları dikkatli bakmak lazım.

reserved

köşedeki parta çocuğunu okuldan almış anne elindeki ekmeği soğumasın diye göğsüne saran babaya rastldı mı. çocuk baba baba diye adamın üstüne atladımı ananın gibildiği andır. karnını doyurmaya girdiğin o mutfaktan nasıl kaçtığını anlamazsın. bi süredir kapalıdır benim evin perdeleri. beni kimse görmesin diye değil ben kimseyi görmiyim diye. arasıra odanın cdıbını açarım. karşı apartmandaki kız öğrenciler bakar çaktırmadan napıyo bu saatlerce bilgisayar başında diye. sınav zamanı herhalde yine fotokopiler uçuşuyo. hırkaları üzerinde. bir ellerinde notlar diğerinde dumanı tüten kahve fincanı. var bitane kumral böle uzun düz saçlı, boyu felan uzun arasıra bakkalda rastlarım ona ekmek alırken sabahları. göz ucuyla bakar. eve geldin mi yalnızlık noğazına oturdu mu kaparım gözlerimi o çocuğu okuldan alır ben elindeki ekmekle inerim servisten.

şukuluyorum seni bin kurusu

şuku manyaı yaptım seni bin

uyudun uyudun işte o an yoksa zordur uyku benim evde. o kadar sessizlikte sokaktaki kedinin çöpü karıştırması, gececi heriflerin homurdana homurdana yürümesi, uzaktan geçen arabaların sesleri bi yankılanmaya başlar. bitmez sabaha kadar onlar duvardan duvara aks ederken senide vurur duvarlara. kafanın içinde bitmez yankısı. doğduğuna lanet edip kalkarım yataktan on defa izlediğin filmler yüz defa dinlediğin şarkılar. hangisin açsan çıldırtır adamı yokmu söyle adamın içne işlicek derdini tasasını silecek yeni bişi diye kıranırım karın ağrısıyla.
her seferinde sonu masanın yanındaki dolapta biter gece. ver usta bi akineton daha bitsin ızdırabımız. bitermi sizce...

@67 seviyorsan git konuş panpa

yaz oc

lan huur çocuğu bu mu senin mutluluk anlayışın akineton ve asosyal yaşam seni giberim bin topla pılını pırtını ailenin yanına taşın eli yüzü düzgün bi tane kız bulsunlar sana

aq evladi halamı yazmadın oc

ilginç hepsini okudum.. sanırım bende şizofrenim

yok beyim yook. bitmez dıbına koduğum. bomboş kafayla mal gibi yatakta dikilirsin. yan etkisi uykusuzluk bu ilacın. iyi kafa boşaldı da e hani uykum diye dert yaparım bu sefer. acıları kederleri katmerli gelir adamın üstüne uyu be insan uyu be adam. bi uyusan başka dünyaya açıcan gözlerini bi uyusan alayının fitilini çakıp gidicen. karanlık odanın canımdan içeri vuran ışık süzmesine takılır gözlerim. işte tam o sıra, o sık kafana kurtul anında, o yeter bundan daha fazlası bundan daha acısı olmaz diye düşündüğüm anda sadri alışık müjgan açarım.
( http://fizy.com/#s/17tg5q ) ağlamaktan göz pınarlarım kurur. nöbetler gelir gider. sen bile şaşırırsın nasıl dayandığına dağı taşı çatlatan, gözleri kör eden, iliğine işleyen yalnızlık bayıltır adamı. bir açarsın gözlerini tekli koltuğun üstünde iki büklüm. az daha kalmış sabaha.

kanka naptın ya

müzikli hikaye reyiz tutar bu başlık

beyler adam 31den delirmiş kaçın. okuyacağımızı düşünmesi bile başlı başına bir kanıt

sabahın ilk ışıkları girdimi odaya, bi savaş daha bitmiştir, gidenlerin kalanların, ölenlerin doğanların, olanların olacakların, boş karnının gurultusu savaş bitti borusudur. bir kaç saat daha ara verdiğinin işaretidir. o sıra bir de ofsayt osman koydunmu ( http://fizy.com/#s/1b4y1x )

-ölecekmiş , ölmesin dedim... bir can kurtulsun dedim... bütün hayatımda ofsayt dediler.bir işe yaramaz , sümsük dediler.varsın gene desinler dedim... hayatımda bi defacık bi kız sevdim... onu da kaybedeyim dedim... hayatımda bi kerecik bişey kazanacak oldum , onu da kaybedeyim dedim... tek bi can kurtulsun dedim... çocuğu kurtaracak kadarını aldım , üst tarafına el sürmedim... fena mı oldu?

sizler hepiniz , hepiniz , hepiniz hakem olun abiler...
ya bu maç be..tıpkı bi maç... ama böyle hayat sahasında oynanıyo.oyuncuları bizleriz; topumuz da namusumuz, vicdanımız , insanlığımız..

ben , ben osman.. ofsayt osman ...

söyleyin be,allah rızası için söyleyin be gene mi atamadım golü hahh?
bu da mı gol değil be?
gol mü?
bu da mı gol değil be?
bu da mı gol değil?
adaletine insanlığına kurban olayım hakim bey...
bu da mı gol değil?

hadi şimdi bana müsade yalnızlığım kıskandı sizi, açtı kollarını.

okudum bebekim güzel yazmışın