izmirde doğdum büyüdüm, koduğumun fakültesini ankarada okudum. Alışana kadar iki sene depresyonda gezdim bu nasıl şehir bunlar nasıl insan lan diye diye.

mezuniyet sonrası kendimi özel sektöre hazırlarken, bir anda gözümü devlet memuru olarak dıbını ters yüz ettiğimin şehrinde açtım.

Anlat panpa

ulan benim gibi milliyetçi, hatta yer yer ırkçı adamı milletinden soğuttu annesi kötüler. bekarsın karımıza kızımıza bakarsın diye ev vermez gavatlar, ramazanda oruç tutarsın, izmirliyim diye yadırgarlar.

ben üniversite hayatımda yurtta kalmadım. bu ipneler ev vermiyorlar diye 6 ay pansiyonda gözden düşmüş yeşilçam yıldızları gibi yaşadım.

gittiğim ilk ay günde 4-5 saat yürüye yürüye ev aramaktan bi deri bi kemik kaldım. emlak piyasasında tecrübe kazandım, ev sahibinin kira için ne kadar isteyeceğini tek bakışta anlar olmuştum.

günde 20-25 tane numarayı kiralık ev için arıyordum. ilk başlarda olumsuz cevap verenler koysa da, sonraları insan aldırmaz hale geliyor. Ancak bekarım dedikten sonra yüzüme kapatan orrrrosp evladını hala unutmuş değilim. O bilinmeyen numara kalabalığında arada kaynamış olmasa, şu an arar rahatsız ederdim kevaşeyi.

her neyse bi ev buldum bir şekilde, aynı kurumdan biriyle aynı eve sığındım. kendimi inanılmaz ezik hissediyorum. ulan barınma sorunu yaşayacağım aklımın bir ucundan geçmezdi, bu annesi kötü içi fesat kavatlar yüzünden başıma gelmeyen kalmadı.

bir gün ev sahibi arkadaşımı arıyor. neymiş efendim karşı komşu şikayet etmiş. neymiş? eve bunlar onlu onbeşli kızlı erkekli giriyorlarmış. ulen yavşak, bari destekli salla, dıbını ters yüz ettiğimin şehrinde o sırada adını bildiğim kadın sayısı bir elin parmaklarını geçmez.

reserved

lan burası olmasa derdimi dağlara taşlara haykıracaktım o derece yalnızlıktan ölüyorum amk

her neyse, bu ev arkadaşım olacak zütveren sonra bana çok sağlam bir kazık attı. annesi kötü.

dedi abi, annem hasta, organ nakli falan operasyon için para lazım. ben sözünün eri adamım ya, benimle beraber kurumu gezdi, ben anlattım millete durum böyle böyle az biraz bir şeyler ateşleyin garibana.( ben ortada bin gibi kaldıydım barınacak yer bulamıyorum, bu ipnetor bana kapıyı açtı ya benim için minnet borcu oldu bu kavata yardım etmek.)

bu kavat paraları topladı, sonra vakit gelince, bahane üstüne bahane, geri ödemiyor. yanında güvence olarak ben gezdiğim için, milletle ben kötü oldum. bu zütveren şu an karşıma çıksa gırtlağına yumruğu basarım o derece öfkem canlı.

kurumda dışarıdan geldiğim için dışlanıyorum. izmirli olduğumdan heriflere bırak gavuru, kafir gibi geliyorum.

bir gün ramazanda birisi iftar kaçta diye sordu, ben cevap verince, sen izmirlisin ne bilirsin dediydi. amk kavatı

ben bi ara buradan iyice bunaldım, askere gittim. o derece bezmiştim ki, sınır karakolunu bırak adamlara afganistana, kuzey ırak a göndersinler diye dil belgelerimi göstermiştim. sonra heriflerin cevapları özetle "sakin ol şampiyon" oldu

askerlik bitti, geri döndüm işler normal gibi görünüyordu

taa ki bu sene başına kadar...