@1 aynen kardeşim seninle ayni durumdayım

hayallerle yaşıyanı gerçeklerle giberler bro

bunların temelinin üniversitenin başında atıldığını tahmin ediyorum bana düşman olan şu an tespit edemediğim kişiler muhtemelen beni takip ettiler bir şekilde evime gizli kamera yerleştirip beni dalga konusu yaptılar belki de bana iftira atıp okula yaydılar gördüğüm muamelenin sebebi bunlardı

ilerde meslek sahibi olunca bunları bana şantaj için kullanacaklar muhtemelen ve bunun için tek çarem bir an önce yurt dışına gidip yerleşmek

@1 http://www.populermedikal...atri/sizofrenibelirti.asp

@9 hani oyunlarda karakterin hp'si (canı) olur ya, hayat enerjisi yani. işte gerçek hayat da benim hp'mi emiyor, evime kabuğuma çekilip hayali arkadaş grubumun, sevgilimin fotoğraflarına bakıp o günümü yaşıyorum. eve gelince günüm bitmiş oluyor, hayal günüm başlıyor, hayalde günüm hızlı geçer ama * 1-2 saatte tüm günümü yaşamış olurum belki arkadaşlarla maça gideriz belki o gün sevgilime bir sürpriz yaparım onu bilemiyorum

hayatımdaki tek hedef yurt dışına yerleşmek, ondan sonra yeni bir hayat başlayacak benim için

yaşım küçük olabilir ama şu ana kadar çektiğim pgibolojik zorluğu az insan çekmiştir, bu kadar dışlanmayı ve afaroz edilmeyi ve seri katil-sapık-hasta gözüyle bakılmayı, kaçılmayı çok az insan kaldırabilir. 3 gün sevgilisiz kalınca ne yapacağını şaşıran, haftada 5 gün yerine 3 gün dışarı çıkınca kendini asosyal zanneden insanlarla dolu ortalık

ben bunu hak etmedim, hak ettirecek hiçbir suç işlemedim, doğuştan gelen bir lanetim var veya bana büyü yapıldı artık tek dayanağım bu

benim gibi bir insana lanet ve büyü kelimelerini söylettiler ya :(

benim durum biraz daha değişik panpa 2. kişiliğim var adı fransua (francois) çok taşaklı biridir kendileri

@1 hiç iyi değil gidişat hayaller aleminden çık hayallerle uğraşıcak kadar ömrümüz uzun değil

@6 şu allahını gibtiğimin hayatını keyifli yaşamanın tek yolu kendin olmak bilader. empati yapan adamsın bak sağına soluna ne tipler var keyifle yaşayan ama boş olan. sonra kendine söyle amk ulan niye keyif almıyorum diye?
rahat olsana amk hayat boş zaten sen kendini doldurma.

bunu çok sık yapmam başlığının çok pozitif etkisi oldu, kimileri yazarın 16 yaşında ergen olduğunu söylese de hiç farketmez diye düşünüyorum. isterse 5 yaşında kreş çocuğu olsun işe yarıyorsa ne farkeder?

@5 bu çok uzun bir konu anlatsam çok uzun sürer ama özetle yetiştirilişimin bir yan etkisi oldu, farketmem 3-4 sene öncesini yani 20 yaşımı buldu. bundan kurtulmak için bazı şeyler yaptım, kitap okuyup sonra oturup mucize beklemekten bahsetmiyorum gerçekten bir şeyleri değiştirdim hayatımda ama insanların garip tepkileri beni eski halime geri döndürdü

her gün eve dönüp "neden böyle davrandılar acaba konuşurken itici mi oluyorum görüntüm mi itici" diye düşünmekten, konuşmaları diyaglogları kelimesi kelimesine analiz edip hata bulmaya çalışmaktan o kadar yoruldum ki

@1 dostum sen niye kendine güvenmiyorsun ? onu sorgula bi sonra konuşalım.

ben de ergen oldum fakat bu bir ergen yakarışı değil ilk entryden belki uyduruk bir kız meselesi olduğu anlaşılıyor ama mevzu derin mevzu benimle ilgili aklımla ilgili

hiç okumayın önemli değil yalnızca buraya bir şeyler yazın yalnız olmadığımı görmek istiyorum sadece, beni yok saymayan insanların var olduğunu görmek istiyorum, var olduğumu hissetmek istiyorum

asıl yazacaklarımı yazamadım nedenini bilmiyorum ama zihnimden geçenleri tam dökemedim hep ekgib kalıyor

bunu ilk farkettiğimde korkmuştum, aklımdan şüphe etmiştim ama artık önemsemiyorum. olmasını istediğim ama aslında olmayan şeyleri "acaba nasıl olurdu" diye zihnimde canlandırıyorum, zihnimdeki ben'in yerine konuşuyorum. yalnız başıma pek farketmese de artık o kadar sıklaştı ki toplum içinde de yapabiliyorum

örnek verecek olursam alımlı bulduğum bir kız var, aklımda onunla tesadüfen tanıştığımı konuştuğumuzu zevklerimizin uyduğunu hayal ediyorum bunların hepsi ayrıntılı diyaloglarına kadar, hatta kendi söylediklerimi direkt sesli söylüyorum, bunu yapalı o kadar çok oldu ki dizi gibi devam ediyor, normalde büyük ihtimalle beni yabani veya sapık veya garip, ürkütücü bulan bir arkadaş grubu hayalimde benim arkadaş grubum, beraber sohbet ediyoruz gülüp eğleniyoruz dışarı çıkıyoruz beraber, ben sevgilime hediye alıyorum çok özel bir hediye, sadece onun doğum gününün akşamı ayın ışığında parlayacak büyülü bir kolye hediye ediyorum çok seviniyor bunu sabaha kadar sürdürebilirim o kadar çok ki bir kısmını anı olarak hatırlayıp gülüyorum vs. işin garibi artık gerçekte yaşadığımla hayalimde yaşadığım şeyler birbirine karışıyor, üstüne üstlük rüyamda da hayalime benzer şeyler yaşıyorum böyle olunca ayırt etmek iyice imkansızlaşıyor

burda birkaç kişi bilir daha önce benzer bir başlığım olmuştu, o başlıklarda hiç kimseye hiçbir kötülüğüm olmamasına rağmen, eli yüzü düzgün normal giyinen temiz biri olmama rağmen neden hep dışlandığımı sorgulamış yanıt aramıştım, insanların benden vebalı gibi kaçışına anlam verememiştim ama artık sorgulamaktan yorulduğum için bırakıyorum, kafamda yıllarca her gece yatarken düşündüğüm bu soruya en olası cevap, birinin gizlice evime ses kayıt cihazı ve kamera yerleştirdiği ve bunları ifşa ederek beni alay konusu yaptıkları