0
yalnızlık beyler yalnızlık
her gün biraz daha ruhumu emiyor
tek kelime bile etmeden gün bitiyor
bazen kendimle konuştuğum oluyor
evet kendimle konuşuyorum
bazen unutturuyor yalnızlığı mı
genelde derin nefes alışlarımı dinliyorum
defelarca tekrarlıyorum
yapma diyorum kafayı yiyeceksin sonunda
ama dinleyen kim bir nefes daha çekiyorum içime
sonra bir sessizlik sonra bir nefes daha...
gün hiç bitmeyecek gibi geliyor
hele sabahları nispet yaparcasına gözüme vuran güneş
her sabah aynı delikten tam gözüme vuruyor
o deliği hiç kapatmıyorum
aslında çiğnediğim nikotin sakızlarından bir kaçı
çok rahat yeter o deliğe ama bırak diyorum kendime
seninle dalga geçiyor işte güneşle güneş olma
sonra bir sessizlik daha taa apartman hissediyor
bazen çıkıp dolaşayım diyorum bir kaç insan görürüm belki
sonra devirip kıçımı şöyle diyorum "gibtir et be oğlum sen uyumana bak"
bazen balkondan izliyorum siz insanları insan olmayı başarmışları
oturup saatlerce izliyorum sonra mı sonra imreniiyorum size
sonra kendime kızıyorum bak senden başka herkes mutlu
neden hala burda oturup onları izliyorsun diyorum
sonra kendime şöyle diyorum "dışardaki hayat bensiz daha mutlu"
onlaın mutluluğunu ellerinden almak istemiyorum
sen bir korkaksın diyor bana aynadaki ben
sadece yalnız ve yalancı bir korkak
kesçeneni diyorum ona
sonra derin bir nefes daha
ve içimden bir ses "yalnız doğdun yalnız çürüyeceksin " diyor
sonra tekrar derin bir sessizlik
