yalnızlık

özellikle senden hoşlandığını söyleyen kızın iki gün sonra birisiyle çıktığını söylemesinin ardından. dünyanın en taktan şeyi.

en sevdiğim şey

yalnız kalınca yalnızlıktan nefret ederim insanlar olsun isterim,
etrafım kalabalık olunca da yalnız kalmak isterim.
anlamadım iyi mi kötü mü

@367 oha oha aynı ben.

artık bıkmaya başladığım durum. amk . kelime bulamıyorum artık

Çaydanlıkla kavga etmektir

Kedimle konusmak

sayfalarca yazılası başlık.

kötüdür, ağlatır..

belki uzun yazı yazarım reserved.

sigara külü kadar

kendimi bildim bileli, yalnızım be amk... güneş, açık hava sevmem, küçük çocuk sevmem. yağmurlu havaya bayılırım ama, bütün yalnızlar gibi. kış geceleri parklarda, ellerimizi nefesimizle ısıtırız biz, sevgilinin elleriyle değil.

20 dal cigaramızın tamdıbını kendimiz içer, kendi işimizi kendimiz görürüz.

telefonumuzun şarjı bitince şarj etme gereği bile duymayız, çünkü ne arayan olur ne soran.

cigaramız, çayımız, kitaplarımız ve filmlerimiz tek yoldaşlarımızdır.

24 kasım 2013, cumartesiyi pazara bağlayan gecedeyiz, saat 2:34, ve biz hala azrailin yollarını gözlüyoruz..

100. entrim sana gelsin, can yoldaşım.

yanlızlığın çaresini bulmuşlar binler

yalnızlık boğazındaki düğümdür. baharda çiçek açan ağaçtır. yağmurdur. güneştir. gökkuşağıdır. birinin seni aramasını beklerken hiç çalmayan telefondur.
yalnızlık sen severken onun seni hiç sevmemesidir..

büyük nimetsin

yalnızlığın dıbına koyum, lanet işte başımıza gelen, gibindirik bi birahanede tek başımıza ölücek olmamıza sebebiyet vericek olan.

bazen çok sever bazen lanet edersin
(bkz: kedi)

fazlası zarar . oyle hallere düşersınki ellerin bile terkeder seni ..

ççok yalnızım lan herşeyi içime ata ata nereye kadar

yalnızlık armlet gibidir. iyi gelir önce, sonra giber healt pointlerinizi

kışın sahte güneşini bir nebze gösterdiği o gün binmiştim öğlen sularında bir otobüse nereye gideceği umrumda bile değildi belkide indiğimde bakırköydeydim farkında bile değilim indim otobüsten o an otobüsten inen diğer insanlara baktım hepsinin elinde ya bir telefon yada arıyacağı gözler vardı ben mi,sadece etrafa bakıyordum nereye gideceğini bilmeyip sadece deliler gibi ağlayan pazarda kaybolan o çocuk geldi aklıma derdime tercüman olabilecek tek kişi oydu belkide. biraz ilerledim bakırköyün kalabalık meydanından aşağı doğru indim her tipten insanlar vardı çoğu sömestr tatiliğinin verdiği mutlulukla sevgilisiyle buluşan öğrencilerdi. baktım onlara hepsinin yüzünde masum bir mutluluk sonunun neye varıcağını zerre kadar umursamayan o tebessüm, sadece izledim onları ve yapmayacağım bir şey yaptım avmye gittim girdiğimde içerisi sevgili ve arkadaş gruplarıyla dolu insanlarla doluydu kendimi o an dünyanın en dışlanmış insanı hissettim gitmek istedim oradan sadece gitmek, ağlamak istedim hemde deliler gibi belkide ışık hızında çıktım oradan sadece yürüdüm kendimi bir anda huzurun ortasında buldum sanki karşımda minicikte olsa bir deniz görüntüsüne rastladım gitmeliydim oraya heme hızlandıım sahile gittiğimde oradada durum çok farklı değildi yine tatilin verdiği mutlulukla genç sevgililer bırakmış kendini oraya ama hiç birine bakasım gelmedi çünkü sonsuz sevgilim hemen 10 metre önümdeydi hoşgeldin diyordu bana evet ,bana dedi cevap verecek yüzüm yoktu çünkü bayadır ihmal etmiştim onu hemen bir banka geçtik elimi hemen cebime attım bir sigara ikram ettim ona istemedi ama sonra yaktım sigaramı ve sadece onu izledim sadece ona baktım çok soğuktu belli, biraz bakıştık karşılıklı ve sonra anlık bir vedaydı görüşmemiz ama söz verdim ona tekrar gelecektim onu görmeye ona daha anlatacağım çok şey var

ömrüm boyunca tanımadığım bir yabancıydı
onunla şimdilerde beraber uyanıyoruz
her yeni güne iki yalnız
şarkılar yazıyoruz