yalnızlık

insan insanı yalnız bırakır mı lan ?

dıbına koyayım yalnızlık.

yaşadığım süre boyunca hep yalnız kalmış biri olarak ilk kez kendini hissettirmiştir huur çocuğu

sanki göğüs kafesimin altında bir yara gibi, acıyor fakat yakmıyor.

Hattındaki hediye dakikaların bosa gitmesidir.

bu başlığı her gün düzenli okumaktır, hayatı boyunca mutlu çiftleri kıskanarak dolaşmaktır sokaklarda.

yalnızlık sevgilinin olmaması durumu değildir.
yalnızlık; her gece biraz daha ölmektir. hayatın kararır gittikçe.
nadir göktürk'ün de dediği gibi gökyüzü ciğerine dolar bazen, ekgib bi şeyler vardır hep.
ulan sorsanız etrafımdaki herkese en yakının kim diye, hiçbiri limonlusirma demez.
hani çok arkadaşınız olmasa bile birbirinizi en yakını olarak gördüğünüz bi dostunuz olur.
kimsenin en yakını değilim amk.. her zaman 2.plandayım.
ulan telefonuma bile gelen mesajların %95i fb haber'den.
en son ne zaman nasılsın diye sordular hatırlamıyorum, sanırım çok uzun zaman oldu.
şimdiye kadar kaybetmekten başka bi şey becerebilmiş değilim zaten, sokayım böyle hayata.

edit: alın biraz da iskender reyiz anlatsın yalnızlığı http://www.youtube.com/watch?v=c1SOL_wBkB4

bu yalnızlık içime işlemiş :(

ilk önce yalnızsındır sadece. sonra bi kız çıkak karşına. içini dökmek onla birlikte olmak istersin olmaz. en iyi arkadaşım yok o olsun dersin olmaz. yalnızlık her zaman 2. planda olmak demektir. arkadaşların senin sorunlarını duymak istemez sadece arkadaştırlar. en iyi arkadaşın yoksa bu hayatta ne anlamı var yaşamanın

kronik hastalığım.

benden yalnızı yoktur heralde ama mutluyum be sözlük yalnızlığımla mutlu olmayı öğrendim

soğuk bişi bu

en iyi arkadaşımdır dokunanı giberim

yanımda 10 kişi de olsa yine içten içe hissettiğim şey...

ekşiden aynen yazıyorum çok hoşuma gitti

yalnızlık, bir zamanlar yani 19 yaşındayken bana bir kağıda üstü kapalı sev beni yazmış fakat seneler sonra idrak ettiğim, altı üstü 3-4 defa görüştüğüm ve şimdi nerede ne yaptığını bilemediğim kızı hatırladığımda içime düşen özlem duygusudur. hayatın hayatım boyunca göz kırptığı fakat pek de yaşanmışlık içermeyen bu cümlenin ötesinde, hiçbir zaman sevilmediğimi hatırladığımda genel olarak karşıma çıkan insanların ne kadar karaktersiz, zayıf, korkak ve iğrenç olduklarını düşünmemdir. benim yalnızlığım, mahiyeti böyle, ve işte bu yüzden eğer bir gün, bu huur hayat bacak bacak üstüne atıp "al köpek!" diye önüme bir mutluluk fırlatırsa, kadın kokusunu saçlarından koklarken gizlice hep hatırlayacağım, cepheden yeni çıkmış madalya sahibi bir muzaffer komutan gibi hatırlayacağım, sevginin değerini neden bilmem gerektiğini hissetmem için sıkı sıkı tutacağım, tutunacağım tek dostumdur.

alkolizme giriş dersinin en ağır konusudur yalnızlık.

cumartesi akşdıbını yalnız başınıza evde tv başında geçirirsiniz , pazar günü bari dışarı çıkayım derken saate baktığınızda çoktan gece yarısı olmuştur. yalnızlık her taku ertelemektir , o sktiğimin telefonuna aveadan ve dominosdan başka mesaj gelmemesidir. kitaplara boğulmaktır , sürekli bişeyler okumaktır. sözde sosyalleşeceğin facebooka girip 5-10 saniye sonra kapatmaktır.

sürekli içki içmek istemektir , biraz aşktır , biraz özlemdir , dostları hatırlamaktır kimi zaman. uzakta olan dostları.

ve kimsenin yalnızlığı sebepsiz değildir. insan doğuştan yalnız olmaz. bigün birisi çekip gider , o zaman hissedersin yalnızlığı. artık yapamayacağını düşünmek , her sabaha garip bi hisle başlamaktır. her sabah o skik umut sizi okul yolunda izler , aynı insanlara günaydın dersiniz , uzaktan " belki yakınlaşsam " dediğiniz kızlara bakarsınız , sadece bakarsınız ama. zaman geçer. insan biraz daha mı alışır yalnızlığa , yoksa kabullenir mi bilmem...

geceler çok ağır gelir. içki şişesi yalnızlığınızı paylaşmaz , sadece oyalar sizi.

yaşayamadıklarının ağır gelmesidir , boşa geçen zamandır yalnızlık.

öldürüyor senii , öldürüyor beni...

etrafa bakındığında yüzüne gülen insan bulamamaktır

madde haline gelir öylece oturuverir yüreğine de manasızlaşır her şey

aslında hiç sevmediğini bilmekten yeğdir, dostundur, seni bırakmaz seni kimse ile paylaşmaz.