kadehi şişeyle tokuşturmaktır yalnızlık.

Yalnızlik bro derdin oldugunda sofranda hersiyin olsa bile oturup karsılikli icip derdini anlatamayipta paylasamadıgina başın derde girdimi yardım edecek birini bulamayisına moralin bozukken hic duzelemeyecegine kalbin acidımı sarilcak birini bulamadıgına seni seviyorum demeyi yada o cumleyi duyamayisına en cokta gittimi bidaha gelmiyecegini bilisine yalnizlik denir kisacası tek basına yanında kimse olmadiginda oturup her yaktıgın sigaraya denir

Kalabalık bir toplumda fikirlerini sunabileceğin tek kişinin kendi iç sesin olmasıdır.

Yalnızlığın tanımını tam olarak yapamam belki ama yalnızlık güzeldir

yalnızlık onlarca yüzlerce insanın içinde yine de tek başına hissetmektir

efsane başlık var bununla alakalı ordan baya iş çıkar sana

Şu anda bu fotoya bakarak asılacak olmamdır

umutsuzca yaşamaya mahkum edilmektir

yalnızlık sevilmeye ve ilgi görülmeye duyulan açlıktır

birey olarak kendimiz üzerinden bakarsak bu hayatta yalnız olduğumuzu düşünürüz, çünkü arkadaş, dost dediğin adam/kadın esasen senin hiçbir şeyin değildir. sen onunla, o seninle birlikte olmak istediğiniz için arkadaş olursunuz. bu çok yapay bir ilişkidir. ama öbür yandan bakınca, yani bireysellikten çıkıp bir üst boyuta, aileye bakarsak bir anamız, babamız, kardeşlerimiz, çocuklarımız var. bunlarla olan ilişkimiz tamamen biyolojik, doğal bir ilişkidir. biz istediğimiz için değil, ana babamız var olduğu için oluşur. yani senin varlığın iki insana bağlıdır, kimse olmasa bile o iki insan vardır. "aile" kavramından yürüyüp olayı en üst boyuta getirirsek şunu göreceğiz; insanoğlu büyük bir ailedir. şu an yeryüzünde yaşayan milyarlarca insan aslında belli bir coğrafyada yaşamış az sayıdaki arkaik insanların torunları. yani bugünden geriye gidersek japonyada yaşayan "yalnız" insanla iskoçyadaki "yalnız" insanın arasında bile bir bağ bulunur.
olaya kendimizi merkeze alıp bakarsak; evet yalnızız. ama kendimizi koca bir bütünün ufak bir parçası olarak görürsek; hayır yalnız değiliz.

duştan çıkarken düştüğünde seslenince sesini duyacak kimsenin olmamasıdır

Yalnızlığı başkasının yalnızlığı ile anlayamazsın yazdığın şiir de içi boş bir kabuktan ileri gidemez.

Edit:bana göre yalnızlık

Karanlık bir kutuya insanın kendisini hapis etmesidir. Çığlık çığlığa bağıran iç sesini duymak istememesi dir. insan yalnızlığı seçer yalnızlık insani değil. Seçmesinin sebebi dışarda gerçekleşen olayların kendisini mutlu etmesinden fazla acı vermesidir. Bu yüzden kutunun içindeki acısız ama bir o kadarda acılı durumu kabul eder. Bu durum ne kadar fazla sürer ise o karanlık kutu zifiri siyaha döner ki buda insanin sahip olduğu tüm değerlerin aslında değersiz olduğuna kanaat getirmesiyle sonuçlanır. Birilerinin yardımıyla karanlık kutudan tekrar çıktığında karşılaştığı olaylara artık anlam yüklemek istemez çünkü karanlık kutuda tüm zaman boyunca yaşdıbını nasıl daha iyi hale getireceğini düşünürken yaşamı zihninde tüm olasılıklarını zengin fakir dindar dinsiz bilge cahil kadın erkek vb. Durumların bir anlam ifade etmediğini ve sonucun sadece hiç olduğunu gözlemlemiştir. Bu bilgiyi diğer insanlara yaymak istemez bu kişi çünkü onlar değerleri ile mutlu yaşamaya devam ettikleri için onların mutluluğunu çalmak istemez ellerinden bu nedenden insanlarla iletişimi azaltarak anılar oluşturmaktan kaçarak o insanların mutluluğuna zamansız gelecek ölümü ile acı çekmelerini istemeyen kişilerin seçtiği yol dur.

Liselilerin yaşadığı yalnızlık ise bir kaç denemeden sonra karşı cinsten ilgi bulamayıp pes etmelerine uydurdukları kılıf tır.

2. Sınıf inci şairinin sınıfı belirsiz yazarlardan beklediği duygu karmaşasının adıdır yalnızlık

insanların kendi kendini yönetmesi

seni hiç bir zaman anlamayacağını bildiğin insanların arasında olmak.

Bazen cennet bazen cehennem

Bazen Kendine bile katlanamamaktır yalnızlık
sırtına bir destek beklemektir bazen

Hiç biriniz yalnız değilsiniz huur çocukları ne anlatıyorsunuz

Yalnızlık, milyar nüfuslu dünyada bir başına kaldığını
düşünmektir. Yalnızlık, kalabalığın ortasında sessizliğin sesini
duymaktır bazen... Yalnızlık, yalnız kalmaktan korkmaktır
aslında... Yalnızlık duvarlarla konuşmaktan korkmaktır... Başını koyup
ağlayacak bir omuzu gerekli gereksiz aramaktır yalnızlık... Ararken;
omuz yerine, taşlara başını yaslamaktır yalnızlık, taşları omuz
sanmaktır... Sonra o taşların altında kalmaktır yalnızlık, o taşların
canını yakmasıdır... Ve bir gün, avaz avaz bağırarak, kapıları
tekmeleyerek ağlayıp sonunda kendine gelmektir yalnızlık... Kendine
gelip yaşama yeniden sarılmaktır...

Yalnızlık, yalnızlıktan korkmaktır aslında... Yoksa yalnızlık
korkulası değildir...

Formalite icabı yalnız insanlarız biz. Yoksa yukarıda Allah var...

bugün yalnızlıkla kavga edip evi terkettim Şiddetli geçimsizlik yaşanılan yalnızlıkla yaptığım sert bir tartışma sonucu montumu alıp kapıyı sertçe çarpıp evi terkettim.. Yalnız başıma sokaklarda bir müddet dolaştıktan sonra bir bankta oturan yaşlı bir yalnızlığa rastladım. Sessiz geçen bir dertleşme sonrası kalkıp yürümeye devam ettim. Kendini bir bar taburesinde yalnız başıma oturunca farkettim ne kadar uzağa gittiğimi. Yalnız başıma bir bira içtikten sonra, tek kişilik hesabı ödeyip, tekrar yola koyuldum. Köşe başında bana el sallayan bir yalnıza rastladım yine, kısa bir tanışma sohbeti sonrasında evine davet etti beni. Evde bıraktığım yalnızlığı aldattım ilk defa o gece. Yalnız başıma uyandığım soğuk bir sabaha gözlerimi açtım, kapıya hoşça kal notu yazıp evin yolunu tuttum. Pişman olmuş bir yüz ifadesiyle kapıyı açan yalnızlığın gözlerine sinmiş bir başka yalnızlığın kokusunu alsam da fark etmemiş gibi yapıp montumu alıp portmantoya astım.. Sıcak bir bardak kahve mi hazırlayıp sigaranı kibritle tutuşturdum. Yanına oturup başını omzuma dayadım. Yaşanan sessizliği bozan tek şey yanan tütünün çıtırtısıydı.. Külü kanepeye düşse de kızmadı bu defa yalnızlık. Dokunulmamış kahve kupasında soğudu. Yalnızlık yanağıma bir öpücük kondurdu, ister istemez barışmıştık...