seni hiç bir zaman anlamayacağını bildiğin insanların arasında olmak.

insanların kendi kendini yönetmesi

2. Sınıf inci şairinin sınıfı belirsiz yazarlardan beklediği duygu karmaşasının adıdır yalnızlık

Yalnızlığı başkasının yalnızlığı ile anlayamazsın yazdığın şiir de içi boş bir kabuktan ileri gidemez.

Edit:bana göre yalnızlık

Karanlık bir kutuya insanın kendisini hapis etmesidir. Çığlık çığlığa bağıran iç sesini duymak istememesi dir. insan yalnızlığı seçer yalnızlık insani değil. Seçmesinin sebebi dışarda gerçekleşen olayların kendisini mutlu etmesinden fazla acı vermesidir. Bu yüzden kutunun içindeki acısız ama bir o kadarda acılı durumu kabul eder. Bu durum ne kadar fazla sürer ise o karanlık kutu zifiri siyaha döner ki buda insanin sahip olduğu tüm değerlerin aslında değersiz olduğuna kanaat getirmesiyle sonuçlanır. Birilerinin yardımıyla karanlık kutudan tekrar çıktığında karşılaştığı olaylara artık anlam yüklemek istemez çünkü karanlık kutuda tüm zaman boyunca yaşdıbını nasıl daha iyi hale getireceğini düşünürken yaşamı zihninde tüm olasılıklarını zengin fakir dindar dinsiz bilge cahil kadın erkek vb. Durumların bir anlam ifade etmediğini ve sonucun sadece hiç olduğunu gözlemlemiştir. Bu bilgiyi diğer insanlara yaymak istemez bu kişi çünkü onlar değerleri ile mutlu yaşamaya devam ettikleri için onların mutluluğunu çalmak istemez ellerinden bu nedenden insanlarla iletişimi azaltarak anılar oluşturmaktan kaçarak o insanların mutluluğuna zamansız gelecek ölümü ile acı çekmelerini istemeyen kişilerin seçtiği yol dur.

Liselilerin yaşadığı yalnızlık ise bir kaç denemeden sonra karşı cinsten ilgi bulamayıp pes etmelerine uydurdukları kılıf tır.

duştan çıkarken düştüğünde seslenince sesini duyacak kimsenin olmamasıdır

birey olarak kendimiz üzerinden bakarsak bu hayatta yalnız olduğumuzu düşünürüz, çünkü arkadaş, dost dediğin adam/kadın esasen senin hiçbir şeyin değildir. sen onunla, o seninle birlikte olmak istediğiniz için arkadaş olursunuz. bu çok yapay bir ilişkidir. ama öbür yandan bakınca, yani bireysellikten çıkıp bir üst boyuta, aileye bakarsak bir anamız, babamız, kardeşlerimiz, çocuklarımız var. bunlarla olan ilişkimiz tamamen biyolojik, doğal bir ilişkidir. biz istediğimiz için değil, ana babamız var olduğu için oluşur. yani senin varlığın iki insana bağlıdır, kimse olmasa bile o iki insan vardır. "aile" kavramından yürüyüp olayı en üst boyuta getirirsek şunu göreceğiz; insanoğlu büyük bir ailedir. şu an yeryüzünde yaşayan milyarlarca insan aslında belli bir coğrafyada yaşamış az sayıdaki arkaik insanların torunları. yani bugünden geriye gidersek japonyada yaşayan "yalnız" insanla iskoçyadaki "yalnız" insanın arasında bile bir bağ bulunur.
olaya kendimizi merkeze alıp bakarsak; evet yalnızız. ama kendimizi koca bir bütünün ufak bir parçası olarak görürsek; hayır yalnız değiliz.

yalnızlık sevilmeye ve ilgi görülmeye duyulan açlıktır

umutsuzca yaşamaya mahkum edilmektir

Şu anda bu fotoya bakarak asılacak olmamdır

efsane başlık var bununla alakalı ordan baya iş çıkar sana

yalnızlık onlarca yüzlerce insanın içinde yine de tek başına hissetmektir

Yalnızlığın tanımını tam olarak yapamam belki ama yalnızlık güzeldir

Kalabalık bir toplumda fikirlerini sunabileceğin tek kişinin kendi iç sesin olmasıdır.

Yalnızlik bro derdin oldugunda sofranda hersiyin olsa bile oturup karsılikli icip derdini anlatamayipta paylasamadıgina başın derde girdimi yardım edecek birini bulamayisına moralin bozukken hic duzelemeyecegine kalbin acidımı sarilcak birini bulamadıgına seni seviyorum demeyi yada o cumleyi duyamayisına en cokta gittimi bidaha gelmiyecegini bilisine yalnizlik denir kisacası tek basına yanında kimse olmadiginda oturup her yaktıgın sigaraya denir

kadehi şişeyle tokuşturmaktır yalnızlık.