yalnızlık değildir aslında insana acı

meme capsi yok mu hep yazı amk

konserde tiyatroda, yada alışverişte, yemek siparişinde masaya oturduğumda, korkarım bir çok yerde, .. insanları sürekli gözemliyorum . birbirlerine nasıl sarılıyorlar, nasıl ihtiyaçlarını anlıyorlar, nasıl bakıyorlar en çoğuda.. nasıl düşünüyorlar, düşündüklerini belli ediyorlar.. çok iyi be çok çok iyi .. yanlarına gidip, konuşsam çok saçma olacak .. ama nasıl istiyorum bir bilseniz. ne güzel, ne güzelsiniz be diyorum uzaktan o yaşlı kedili , örgü bilen kırmızı saçlı teyzler gibi.. sonra gece bitiyor dağılıyoruz evlere .. şimdi de sosyal medyada yaşıyorum biraz geçiyor kitaba sarılıyorum .. uykum gözlerim aralanıyor…

huurdur yalnızlık onu gibmeye gittiğinde aslında gibilmendir. gibilmekten zevk almanı sağlayandır. kara deliktir, eroindir. bir kez kapısından kuyruğunu sallayarak geçtin mi peşini bırakmayandır. sana bir kez sahip olduğu zaman da, sabahında kapısından kovandır.

bu yüzden barda tüm gece peşinde gezen don juan'dır, çakma playboy'dur, iphone 5 ve bmw anahtarıdır. çekim alanına girmen için her türlü dalavereyi yapıp, seni gibtikten sonra sabahında gibtiri çekendir. edebidir, kelime oyunlarını sever yalnızlık.

bu telefonu niye almışım ki zaten diye düşünmek. bütün gün oturup boş boş düşünmek. insan hayatında çeşitli şeyler diler bazıları ulaşamıyacağı şeyler. bazen bir arkadaş grubum olsun bi kafede sahilde, oturacağım, muhabbet edeceğim yani bana değer veren insanlar. yolda nezaketen selam verdiğiniz uzaktan tanıdıklarınız değil. hastalansanız, ziyaretinize gelecek bir kaç arkadaş sadece. ama yok. gerçekten çok boşbir hayat. sadece aile vardır oda kan bağı olduğu için. siz olduğunuz için değil. bazen biri girer hayatınıza ama bir aydan fazla durmaz. görür ne kadar boş bir hayatınız olduğunu. onun için.o gidince daha da üzülürsünüz suratınıza bu boşluğu çarptığı için. kızarsınız kendinize bu hale düştüğünüz için

https://www.youtube.com/watch?v=1mqyepPzdMA

helal. +
haklısın maalesef

http://www.youtube.com/watch?v=LN4QeUfg1l0

bugün içim sıkıldı yine yürüyüşe çıktım, yanımda biri olsun istedim, telefon rehberine baktım kimse yok. babamı aradım, açmadı. öleli 6 yıl olmuştu.

kapat pencerelerimi yalnızlığım, içeri soğuk giriyor. daha sokul, gir koynuma; tenimde hasret kol geziyor... gel şöyle bir sarılayım sana, özledim seni yalnızlığım. seni hiç bırakmayayım da, gitme başkasına. ben daha da yalnız kalıyorum sonra.

ben artık yalnızlık ile yaşamayı öğrendim, onunla mücadele etmenin daha yıkıcı olduğunu kabullendim.
bir şekilde kamçılıyor beni her seferinde ben sana demiştim, ben haklıydım diye ve hep kürkçü dükkanı buluyorum kendimi.
yalnızlık benim kaderim demişler ne kadar doğru! arabesk değil bazıları yalnız doğar evet.

beni iyi anlatmışsın panpa saygılar neyse yiyecek bişiler almaya gidiyorum sonra bomboş evime geri dönücem

sonuna kadar okudum çok haklı

http://www.youtube.com/watch?v=K60mW-Ajm5Y

çektiren. aslında en can sıkıcı kısmı bu yalnızlığı hak etmediğini düşünmektir. yani şöyle bir etrafa bakınca diğer insanların başkalarıyla yaşadığı mutlulukları görmek, belki de onları kıskanmaktır en kötüsü. böyle böyle sokaklarda diğer insanları izleyerek güzelim günü güneş batana kadar tüketip geçirmek ve sonra eve gelmek. ve yalnızlığın öldürücü kısmı burada başlıyor çünkü yalnızlığın hediye ettiği bir gece var senin için. sonsuz karanlık bir boşluk. en korkuncu da aynı şeyin öbür gün ve sonraki ve sonraki ve sonraki gün daha da kötüleşerek devam etmesi. gece uyuyamamak daha doğrusu uyumak istememek. zamanın acıya dönüşmesi. peki niçin bu kadar sıkıntılı yalnızlık denen şey ? çünkü tek başına baş etmek zorundasın onunla. peki insan böylesine bir şeyle nasıl tek başına mücadele eder. kimdir bunla baş etmeye yardım edecek kişi. işte yine yalnızlığın sana verdiği hediye ; bununla baş etmene yardım edecek kişi beklemekle geçer zaman. peki ya arkadaşlıklar onlar yardımcı olmaz mı sana? olmaz elbette. eğer yalnızlığı hissediyorsan benliğinde samimiyetsiz gelecektir hepsi. çünkü yalnızlık, dostluktan daha derine işler. ve 3-5 yıl sonra görmeyeceğin arkadaşlar o derinlerden söküp çıkaramaz yalnızlığı. her gece başladığında o derinlerdeki sancı "burdayım" der sana. bi başlayınca sancı anlarsın zaten ne kadar derinde olduğunu. peki ya aşk o da işlemez o derinlere ? bi o işler işte ama handi aşk sonsuz ki. aşkın aksine yalnızlık sonsuzdur. hele aşk sanıp o derinlere gönderdiğin duygu aşk değilse ya da o giderse bir gün aşkını da alıp o zaman daha da bir çöker insan ve kalır yalnızlığıyla baş başa. işte o zaman yalnızlık intikam alıyormuşçasına daha bir sızlar. eee peki yok mu bundan kurtulmanın bir yolu ? var da zor be. o kadar zor ki çok kimse yapamamış bunu. kimisi içkiye teslim etmiş kendini, kimisi işine sıkı sıkı sarılmış, kimisi de sahte dostlukları kabullenmiş umutsuzca. peki ya yüzleşmek ? işte en zoru. en iyisi mi alış buna. otur koltuğuna. müziğini aç, içkini yudumla, kedini sev, yarını bekle. pek de bişe bekleme açıkçası , çünkü yarın farklı bir şey olmayacak.