yalnızlık değildir aslında insana acı

ağladım

buna alışmak istemiyorum. heralde beklediğimiz gerçek aşk ve dostluklar gelmedi senın

ben beklıyorum hala , yaşım 18. bakma 18 olduguna.iyi olmak için sahte dostluklaramı versem kendımı dıye dusunuyorum

ama eğer bnu yaparsam acı cektıgım gunlere , o bekledıgım ınsanlara ıhanet etmıs olurum. teslim olurum dıye dusunuyorum

ustune ustluk bıde unıversıte sınavları eklenınce bu strese insan neler dusunuyo neler

kotu bisey deıl tabı kı ama 18 yasında namaza baslayacak kadar aklı basında olmak nasıl bişey sizce?

@20 al sanada

https://www.youtube.com/watch?v=HfmzEknBj3w#t=20

31 çek uyu panpa.
takma kafana her şeyi.

REZERved

Reserved

o kadar dibe batmışım ki hiç ışık ulaşmıyor ne de bir ses..
hayatım gün geçtikçe saçma sapan bi hal alıyor, işler kontrolümden çıktı, bayır aşağı yuvarlanıyorum...
tanrı alacak mı ki bizi cennetine yoksa loş ışıklar altında bekleyecek miyiz bir el uzanıp çeksin bizi diye umutları tüketerek her bir sigara nefesinde..
inanmak istiyorum hala, umut etmek istiyorum lakin dedim ya karanlık, ışık yok ses yok.
karanlıkta yüzleşiyorsun gerçekle okadar çok yüzleşiyorsun ki artık acıtmıyor seni ne yazık ki
ve hala göremiyorum çarpıpta yükselişe geçmek istediğim o sert acımasız vahşi dibini bu kuyunun
kurtulmak istiyorum arada ve kalbim ortaya çıkıyor. gerçek ve bir o kadar ürkek..
ama güneş çıkacak fiziki olarak yarın. ve ben yine takmak zorunda kalacağım o demirden maskeleri
kilitleyeceğim kalbimi derinlere kimse ulaşamasın görmesin incitmesin artık diye
inan yapabilsem hiç durmayacağım hazır açılmışken kalbim akıtacağım karanlığı benliğimin derinliklerinden ama ne yazık ki olmuyor..
istemezdim sizi kendi karanlığıma çekmek sanki kendimin ki yetmezmiş gibi.

başlık takip güzel yazmışın silme

@29 yoo silmem

vay la tıpa tıp benim hayatım ama benimki bundan beter lan .Mesela sevdiğim kıza açılamıyom amq çünkü yalnızlığa alıştım

okumadım

@32 okudun.

akıl almaz derecede büyük bir evrende göz açıp kapayıncaya kadar ömrü olan ufak noktalarız. biz evrende kayboluşuz. bir gün gelecek nüfus kayıtlarınızdan başka yaşadığınıza dair hiçbir delil kalmayacak. isminiz başkasına verilecek. oynadığınız sokaklar yaşadığınıza şahitlik etmeyecek. nasılki yokluktan geldiyseniz yokluğa gideceksiniz. bilgeliğin insan hayatına getirdiği tek farkındalık herşeyin ötesinde olan tek şey şu "boşunalık"

oo bu amlı hala yaşıyor mu lan ?

@35 yaşamaya çalişiyoruz işte panpi.

peki ya kalabaliklar icinde yalniz olmak, ya da gece karanliginda yalniz oldun mu hic? Geliyor iste muavin, ikinci kahvemi alicam uyumamam lazim cunku daha iyi ozumsuyorum yalnizligimi. Anlik mutluluk, sahte mutluluk yasamaktan daha iyi olmali diye dusunuyorum jehan barbur'dan kirik bir ask hikayesini dinlerken. Kadir inanir humeyra, iyi film. beraber izleyip, uyuya kaldiginda battaniyeyi uzerine ortecegim birini ariyorum, sonra yalnizligin dipsiz bir kuyu oldugu geliyor aklima, igiblarda sondu..

kaf dağının arkasındaki küçük bir ülkede kendini beğenen bir kral varmış. bir gün kralın kâhinleri gaipten haber getirirler; “kralımız sizi çok seviyoruz. yarın öğleden sonra bir yağmur yağacak, bu yağmurda ıslanmamaya çalışın. çünkü bu yağmurda ıslananlar delirecekler.”

kral kendisini düşünen kâhinleri hediyeler vererek uğurlar. ertesi gün öğleden sonra yağmur yağmaya başlar. yağmurda ıslanan insanlar delirirler. delirmeyen kimse kalmaz, kralın dışında. ülke âdeta tımarhaneye dönmüştür. başlarda halinden memnun olan kral, zamanla ülkede dertleşeceği, konuşacağı insan bulamayınca, pgibolojisi bozulmaya başlar ve yataklara düşer.

kâhinleri yanına çağırarak, “bu yağmur bir daha ne zaman yağacak? ben de ıslanacağım!” diyerek, yalnızlıktan deli olmayı göze alır.

@37 cuma akşamları saat 10 dan sonra ortalık yatıştığında süpermarkete gidip takılıyorum. yavaş yavaş çalan müzikleri dinleyerek tüm reyonları dolaşıyorum. 15 dakikalık alışveriş 1,5 saat falan sürüyor. her reyona girip her ürüne bakıyorum. fiyatları falan karşılaştırıyorum, ürün içeriğine bakıyorum.

böyle bir adet geliştirdiğimi de şimdi farkettim. ilk başlarda markete uğramaya sadece o saatte zaman buluyordum. sonra o saat boş diye tercih etmeye başladım. şimdi sıkılınca markete gidiyorum...

otogarda bir yere gidecekken bilet alıp otobüsün hareket saatini beklerken etrafta birbirlerini uğurlayan, sarılan, öpüşen insanları görüp derin bir ah çekip onlara imrenerek bakıyorum bazen..