1. 1.
    -1
    haydi lan... çok değil oğlum, sadece bir kişi...
    ···
  1. 2.
    0
    anlat lan anlat amk
    ···
  2. 3.
    0
    anlat panpa dinliyorum
    ···
  3. 4.
    +1
    üniversite okuyorum olur mu? nefret ediyon ya amk her okuyandan hoahoahoaoha
    ···
  4. 5.
    0
    yalnızlık kötü lan...
    ···
  5. 6.
    0
    fena bağımlılık yapıyor.
    ···
  6. 7.
    0
    ölüm de kötü...
    ···
  7. 8.
    +2
    ölümü korkutucu bir karanlık olarak gördüğün sürece kötü gelir. kurtuluş olarak görmeyi dene bir sefer de.
    ···
  8. 9.
    0
    @9 ebenin amı desem kızar mısın. çünkü bu çok varoluşçu bi hareket olur.
    ···
  9. 10.
    0
    felsefeye mi girelim yani bu mudur
    ···
  10. 11.
    0
    ölek mi mnk ölümde kötü.
    ···
  11. 12.
    0
    ben, yalnızlıkla tanışmadan evvel "yanlız" diyordum, "yalnızlığa" yani... bir insan diyordum, nasıl olur da "yalın" olsun, anadan doğma, çırılçıplak... "yalnızlık" yanlış bir tabir diyordum ki olsa olsa "yanlızlık" olur diyordum ki diye diye de kafamı gibip atıyordum...

    sonra bir gün, bir gün işte, adının ne önemi var, pazartesi, salı, cuma... herkes güneşin doğmasını beklerken ben doğmaması için isyan ediyordum, en çok da allah'a...

    neden ben değil de onlar diyordum... kötü, yanlış, yavşak olan biri varsa o da benim, neden onlar...

    terbiye maksatlı mı yalnız kılındım... bilmiyorum, bildiğim; allah'la yol ayırımım o güne dayanır...
    ···
  12. 13.
    +1
    gül suyu mesela, onu da hayatımdan çıkardım ki biliyorum ne zaman sürsem annem'in kokusu gelir, gelir de burnumun direğine çöker... ruhum daralır, isyan edesim gelir, işte o vakit de vicdanla baş başa kalırım, hani eğer olur da annem görüyorsa ve izliyorsa beni, üzülür, üzmemeliyim diye de vicdan yaparım... yaparım yapmasında da daha beter oluyorum o vakit...
    ···
  13. 14.
    0
    daha derin anlatmak ister misin panpa
    ···
  14. 15.
    0
    geçen yunus amcayla laflıyorduk yine, ben kafayı çekerken o nasihatlerde bulunuyordu,

    haydi, babanı boşver, ya annen" dedi... "ne olmuş anneme" dedim, "bir haline, tavrına bak" dedi, cevap vermedim, devam etti; "o" dedi "senin bu kadar üzülmeni ister miydi, kendini harap ettin evlat, kendine çeki düzen ver artık" dedi...

    bomontiyi kafama dikerek son fırtı da çektim, yunus amcaya baktım, "iyi de yunus amca" dedim... "unutayım mı? ya da unutmuş gibi mi yapayım, ki biliyorum o da unutmamı ya da unutmuş gibi görünmemi istemezdi."...

    ben içmeye devam ettim, yunus amca nasihat vermeye...
    ···
  15. 16.
    0
    yaşadıklarını yaşamadım o yüzden anlamam zor ne çektiğini.ama anlat panpa burdayım dinliyorum
    ···
  16. 17.
    0
    unutmalı mıyım, bilmiyorum ama kafamı kurcalamıyor da değil hani...

    iyi de anne bu, unutulur mu?

    hani aşk, meşk denen kıytırık bir şey olsa, ne bileyim sevgilinin kötü bir yanını bulur, ya da sevmediğin bir huyunu bulur oradan dalarsın mevzuya, kendini de gazlarsın, unutursun...

    iyi de hangi anne'nin köyü bir huyu olabilir, evladını sevmesinden başka...
    ···
  17. 18.
    +1
    kolun kırıldığında o acıyı unutabilir misin?
    hayır sadece alışırsın o acıya. aynı şeyler değil tabi ama alışmak zorundasın usta. zaten unutamazsın, nasıl unutacaksın.
    kolaymış gibi konuşuyorum ama biraz empatiyle çektiğin zorluğu kısmen de olsa görüyorum. kendini bu kadar yıpratmamaya çalış, yunus amcanın da dediği gibi o senin böyle olmanı ister miydi?
    ···
  18. 19.
    0
    o benim unutmamı da istemezdi...

    amaan, neyse artık...
    ···
  19. 20.
    0
    herkes hakettiği gibi yaşar...
    ···