yalnız yaşayanlar kulübü

pazar sabahına diğer tüm günler gibi boş bir evde uyanan kardeşlerim hepinize günaydın.

edit: tek başına yaşayanlar varsa adlarını listeye eklesinler beyler. ilerde dertleşir,
püf noktaları paylaşır vakit geçiririz.

Yalnız yaşayanlar kulübü:
1- yeter artik aq
2- idican
3- parzx
4- fightclubtakisismanadam

yeter artık aq :(

keşke ben de yalnız yaşasam amk

ah keşke yalnız yaşasm amk

Orhan velinin bu şiirini çok severim ;

Bir insan daha var, çok şükür, evde;
Nefes var,
Ayak sesi var;
Çok şükür, çok şükür.

orhan veli kanık

efendim panpa

saat 3 gibi bana gelecekler, mangal falan yakıp vakit geçirecez. o yüzden evi seri temizlemem lazım.
sigara bitiyor panpalar. bir müddet sonra yine gelir bir mola daha veririm. bu arada evin fotoğraflarını
yayınlasam 1-2 saate kadar uğur dündar peşinde belediye ekipleriyle kapıya dayanır aq.

şu bulaşıkları bitirip yerleri süpürmem lazım binler. bir ara çamaşırları da makinaya atayım ben
temizliği yaparken arada onlar da yıkansın.

eğer bu geceyi de atlatırsak 30 yaşıma giriyorum binler. 9 ay önce ani denebilecek kadar hızlı
bir şekilde ayrı eve çıkmaya karar verdim. bir noktadan sonra insan ailesinin eline bakmakta
çekiniyor (kendi paramı kazansam da sonuçta orada sabahlıyorum). düşünsenize her sabah ve akşam
evde yemek hazır. temizlik, elektrik/su faturası gibi taklardan muafsınız ama bir gün kendi
ayaklarınız üzerinde olamadığınızı fark ediyorsunuz.

kararı almamdaki sebeplerin bir kısmı bu. sonrasında arkadaşlarınızı gözlemleyip bazı şeylerin
farkına varıyorsunuz. aslında ne siz onlar için vazgeçilmezsiniz ne de onlar sizin sevginize laikler.
tabi hepsini bu şekilde yargılamam çok büyük haksızlık, genelinden bahsediyorum.

panpa yaşkemale erince yaşanmıyo ister istemez ama ben her pazar çıkar annemlere giderim kahvaltıya yeni geldim elinin kiri sucuklu yumurta sınırsız söğüş ve peynir vardı çayda cabası

duygulandım bin sana da günaydın...

@2 sağol panpa. yaş haddinden dolayı mecburiyet de var işin içinde ama kendi tercihim sonuçta. özellikle pazarları uyandığımda evi saran suçuk, börek gibi kahvaltılık kokularının olmaması çok düşündürüyor beni. olay açlık değil tabi eskiye gıbta.

beni de yaz panpa

beni tarif ettin .

hep negatif de düşünmemek lazım tabi yalnız yaşamayı. güzel taraflarını say deseniz epey vakit alır.
mesela en basiti 24 saat boyunca ev sizin. kimin gelip kimin gittiğine takılmaz kimse. ya da evin içinde
donla dolaşmanın rahatlığını sürersiniz tüm yaz mevsimi boyunca.

yemek yapmak zahmetli olsa da canınızın
çektiğini bütçeniz elverdiğince yapabilmek ayrı bir güzelliği. ulan canınız çekti diye gece 11de mangal
yakıp üzerien çipura atmanın, yanına da bir iki duble rakı yuvarlamanın zevki gerçekten bambaşka.

ya da modunuzu ev ortdıbına göre ayarlamak zorunda değilsiniz. keyifsizseniz yapmacık bir gülüşle ortalıkta
dolanmanıza gerek yok. ya da odanıza kapanıp kimselere belli etmeme zahmetine girmezsiniz. ister kanepeye
uzanın ister çıkın dolaşın. kimse karışmaz.

toplu yaşayanlar için televizyon kumandası bir mücadeleyi temsil eder mesela. ama yalnızsanız özgürlüğü
çağrıştırır.

benim çektiğim yalnızlık sadece ev içinde. maya sağ olsun iyiden kafayı yememi engelliyor. o da olmasa
eminim ki çoktan bir taklar yemiştim. yalnızım lan çoğu zaman, hakkaten kötü. dedim ya arkadaşlarınızın
düşündüğünüz gibi olmadıklarının farkına varıyorsunuz diye. düşünün beyler, en yakın dediğim iki dostum
yalnız yaşamaya başladığımdan beri sadece üçer defa geldiler lan.

ama onlara kızgın değilim. muhtemelen ben de sandığım kadar iyi arkadaş değildim. şimdi bunu düşünecek
daha çok vaktim var. yanlışlarım olmuş demek, yoksa bir insan dostunu hiç mi düşünmez?

yaz benide panpa sevgilim terkettiğinden bu yana tam 2 senedir yalnız yaşıyorum

benide alsana oç

beyler listeye girecek kardeşlerim şehir / ülkelerini de eklesinler lan

yaz panpa. akademik hayat, soyutladı beni toplumdan amk.

bulaşıklar bitti sayılır panpalar. teknede yer kalmadığı için 3-4 tabağı da birazdan yıkarım.
çamaşırları da attm makinaya onlar da bitsin bu arada. biraz önce dediğim gibi sabahlara yalnız
uyanmak hala daha garip geliyor. bahsettiğim yalnızlık yatağın değil evin boş olması. yukarudaki
şiir gayet mantıklı. bir ayak sesi, hissedilen bir slouk olmadıkca ev manevi boşluktan
kurtulamıyor.

aslında yalnızım dediğime bakmayın, 1 buçuk yaşında bir köpeğim var. eve çıkmadan almıştım, maya.
evim bahçeli değil o sebeple sürekli evin içinde. benim çektiğim yalnızlığın fazlasını çekiyor
garibim. her sabah işe gideceğimde kanepenin üzerine yatıp mazlum mazlum bakıyordu. son 1-2 aydır
o bakışı bile atmıyor.

köpek beslemekten memnun musun diyen arkadaşlarıma söylediğim tek şey şu: temizliği, bakımı, ilgisi
falan çok zor ama pişman olduğum tek şey yeterince vakit ayıramamak. 1 buçuk yaşında bir köpeğin
henüz olgunluğa ulamşmadığını bilir köpek sahipleri. aynı çocuk gibidirler. haklı olarak sürekli
koşmak oynamak isterler. evde olduğum süre içinde dışarıda ya da evde elimden geldiğince oynasam da
ona yetmediğinin farkındayım.

sabah uyanıyoruz, 30-40 dk. dışarıda kaka, çiş ve oyunla geçiyor. akabinde duş alıp doğru işe. dedim
ya; eskiden mazlum mazlum bakardı "lan bi kere de gitme aq" der gibi. artık o da umudunu kesti.