0
kısaca yalnız yaşayan üşengeç asosyal 21yaşında birinin düşünceleri
ulan bir insan bu kadar üşengeç olur mu ? olur fazlası bile olur.
hep yalnız kalmak istiyorum evde tek başıma saatlerce oyalanıyorum bu süre içerisindede hiç bişey yapmıyorum sadece oturuyorum mesela diyelim 5te çıktım okuldan gece 3e kadar evde takılıyorum 3te uyuyorum. arkadaşlarım elbette var ama onların yanına gitmek istemiyorum çağırıyolar çok zor geliyo. sabah kalktığımda bile yorgun uyanıyorum ulan hersabah be bir insan hiçbirşey yapmadığı halde hersabah yorgun uyanırmı ölüsünü gibeyim.
asla sorumluluklarımı bilmem herşeyi son dkya bırakırım dünya yansa hasırım yanmaz biliyorum çünkü tanıyorum kendimi.
hiperaktif olan insanlar hep bana garip gelmiştir ulan bir insanın nasıl hiç enerjisi bitmez be dıbına koyayım senin durduğun yerde durmuyosun hep bi neşe hep bi enerji.
ben ise sınıfın en arkasında oturan o tip. üniversite tercihi olduğunda bile son günü yapmıştım. bu yıl okulun ilk günü bile geç kaldım. ben sadece bir koltukla internet olduğu sürece ömür geçiririm burasını benimsiyorum tek bir koltuk benim için yaşam alanı oluveriyo. insanlar o kadar saçma geliyo ki direk sınıflandırıyorum herkesi konuşması davranışları onunla konuşurken bir yandada onun düşündüklerini tahmin etmeye çalışıyorum. mesela insanları sınıflandırırken bile 2 ye ayırırım dikkatli , zeki olanlar ve salak kendini akıllı sananlar. ilk kesim zeki olan kesim zaten çok fazla yok 10 kişiden 3kişidir. bunuda bir insanla tanıştığımda onun ismini soyismini öğrendiğimde facebook twitter ne paylaşmış şaka kaldırabilen bi yapısımı var herşeyini araştırıyorum zaten salak olan kesimden olduğuna karar kıldıysam yanında asla hareketlerime dikkat etmem çokta gibimde. ama diğer kesimdense oda benim gibi düşünebilir bu yüzden hareketlerime konuşmalarıma dikkat ederim. evde tek kalıyorum bazen acayip sıkılıyorum ama gitgide sanırım bu duruma alıştım yalnızlığa alıştım şimdi dışarıya çıkasım gelmiyo asosyal biri oldum. bazen diyorum çıkayım bu bar senin o cafe benim gezeyim bu tarzda arkadaşlarım var ama sonra çok zor geliyo kim uğraşıcak diyorum çıkmıyorum. film izlemeye , yemek yemeye üşeniyorum. mesela asla çalışma masasında ders çalışamam.
avantajları :
sırf ben böyleyken bile kız düşürmeye uğraşmadığım halde kız zütürüyorum amk benim bu umursamaz tavrım hoşlarına gidiyomuş. belkide onlarında gerçekten olmak istedikleri ama aileleri ile yaşadıkları için olamadıkları duyguları yaşadığım için bana bi sempati duyuyolardır bilemem.
mesela bu gün herkes sınıfta konuşuyo birbirleriyle ben kimseyle konuşmadım gittim en arkaya oturdum kız geldi o kadar yer varken dibime oturdu ben yine onunlada konuşmadım kendisi muhabbete girdi bunun sebebini gerçekten anlamadım kızların niye bu şekilde yaklaştığını.
ama özet olarak :
yalnızlığa alışmak güzel bir duygu
insanlarla iletişim gerektiren bütün sosyal aktivitelerden kaçarsınız
övgü yada eleştiriye karşı hiç tepki vermez
soğuk ve umursamaz davranırsınız
