Yaz panpa ayrıca dertleşmek istersen pm gel faceden falan konuşuruz ben de çok yalnızım amk

etrafımda konuşup dertleşecek kimse kalmadı bende buraya yazıyorum
öncelikle ailemden bahsediytim klagib türk ailesi annem ev hanımı babam polis 2 kardeşiz
babam yükselme sınavlarına girdi yükseldi yükseldi yükseldi...
keşke yükselmeseydide bana haftalık 50tl yerine 20 verseydide böyle olmasaydı

önceden hiçbir sıkıntı yoktu iyi kötü aile geçiniyordu borçlar vs iyi kötü hallediliyordu ne zaman babam yükselmeye başladıysa olan oldu
evet paramız olmaya başladı araba aldık ev aldık ama böyle bişey olacağımıza araba almasaydık keşke dicek oldum

babam yükseldikçe annemde artık ortamlara girmeye başladı polis günleri vesaire akşam geliyor telefonu eline alıyor saatlerce başkasına iyi görünmek için samimiyetsizce sohbetler ediyor tiksindirici bi durum gerçekten

sırf başkalarına bak biz başarılıyız işte işimde yükseliyorum bizim aile güzel herşey güzel demek için yemeklere gidiyoruz işte biz şöyleyiz böyle yaptık zor durumumuz vardı aştık kendimi köyden gelip buralardayız havasına girdiler keşke hep köyde kalsaydık...

gün geçtikçe annem yeni şeyler almaya başladı yeni ayakkabılar bi yemeğe gitmek 50 defa kıyafet denemeler vesaire 30 çift ayakkabısı olsun makyaj felanı filanı olsun kendi hayatı aslında beni ilgilendirmez ama bu kadar gösteriş midemi bulandırıyor gerçekten

neyse işte aile durumum böyle arkadaş ortdıbına gelirsek önceden paraya ihtiyacımız yoktu mandallarla sopaları felan tutturup kantır oynardık kendimizce eğlenceliydi sonra zaman geçti geçti ve bilgisayar ortaya çıktı saatlerce karşısına geçip canavar olduğumuz şey geldi

günde 8/10 saat dışarda gezerken birdenbire bilgisayarın başından kalkmaz oldum
böyle geçip gitti şimdiye kadar pek çok arkadaşım oldu ama samimiyetsizlikten elindeki ayfonalardan egoistlikten kendini beğenmişliklerinden dolayı çoğuyla ilişkiyide kestim gitti gösteriş gerçekten iğrenç bişey sırf başkalarına kendini iyi göstermek için 50 takla atan insanarı gördükçe iğreniyorum tiksiniyorum..

tabi durum bu olunca çekmen gereken bi dert daha var yalnızlık insanı düşünmeye yönlendiriyor güzel bişey aslında yalnızken düşündüğüm bişey insanları gerçekten sevmediğimi fark ettim insanları niçin seviyoruz bizde uyandırdığı geçici hislerden dolayı mı? kendinizden, gerçeklerden uzaklaşıp kendinizi kandırmanıza yardım ettiği için mi? insanların gözü üstünde nasıl olsa herkes seni beğeniyor o aferin için mi? bunlar anlık şeyler bigün geçecek arkadaşlıklar geçecek bırakılmaz denen şeyler bırakılacak kendinizi sorgulayın

dinliyorum

insanların sizi sevmesi için uğraşmayın lütfen kendinizi sevin zaten insanlar sizi sevecektir sevmeyenlerde gibtirsin gitsin sizden daha iyisi mi olcak aq uzun olmuş biraz neyse içimi dökmek istedim sağolun

ilgi olursa bikaç şey daha yazmak istiyorum