yalnız içen varsa gelin sohbet edelim

saplasam mı?

@1 sözü @2,3,4,5,6,7,8,n=9999999'a bırakıyorum

hayalleri dilediğimce, en olmadık şeyleri kafamda yaşadıkça mutlu oluyor olmamı insanlar garip karşılıyor.
'çok düşünüyorsun onu boşver' diyorlar.
oysa ben onu mutlu olmak için bir neden gibi kullanıyorum.
belki bir gün olur düşüncesi var aklımda.

bazende bir yandan olmayacağını biliyorum, kendimi avuttuğumun farkına varıyorum, o zaman işte yakıyorum bir sigara.
ama farkettim de kaç zamandır içtiğim sigaraların sebebi keyifli olmam, dertli değil.

kafamdaki düşünce, hayat amacım
'o'a denk biri olmak gibi saçma bir şey.
ama işe yarıyor, farkındayım. hem kişisel bir gelişim sürecinden geçiyorum, gözümde fazla büyüttüğüm için, hem de birer adım daha yaklaştığımı bildiğimden mutlu oluyorum.

farkettimde asıl derdim belki de o. yine ona kaymaya başladım dert yanarken

hayır o mutluluğu hep yaşamak değil. ama hayal kurarken sonunda mutsuz olma ihtimalini düşünmemek mutluluktur. aslında buna başta huzur deseydik karışmasaydı. yoksa zaten mutluluk dediğin gibi anlık şeyler, fotoğraf çekmek, sohbet etmek, içmek.. ama işte ben bir şeyi yaparken mutluysam ve kendi kendime bu durumu sorgulamıyorsam, hayallerimin sonunda kendime mutsuzluk bulmuyorsam. küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenip üstüne kendime neden diye sormuyorsam huzurluyumdur. ama değilim işte. bahsettiğim şey buydu. yoksa herkes mutlu olabilir. basittir mutluluk. ama genel mutluluk, yani huzur basit değil. ve hiç bir zaman ulaşamıycam.

Dostlar mutsuzluk belki bir dostun sizden uzakta olmasıdır belkide hiç gerçek dostunuzun olmamasıdır.
Mutsuzluk belkide hayatın elinizden aldıklarıdır yada hiç sahip olamadıklarınızdır.
Mutsuzluk belkide anneye seni seviyorum diyemeden onu yitirmiş olmaktır yada babadan o lafı hala duyamıyor olmaktır.
Mutsuzluk belkide bir sevgilinin pisi pisine elinizden kayıp gitmesidir belkide ona hiç sahip olamayacak olmanızdır.
Dostlar aslında mutsuzluk hayatımızın büyük bir bölümü eğer kendinizi dahi kandırabilecek kadar büyük bir yalancı değilseniz bu duygudan asla kurtulamazsınız..

@48 ben ileride 'hayatımın şu dönemlerinde mutluydum' diyemeyeceğim şuan için görünen o.
ama saf, içten gelen, o sebepsiz, aptalca, anlık mutlulukla yetinmesini de öğrendim.
hayatta bir amacım var artık.
'o'nun karşısına çıkıp, 'ben buyum' diyeceğim kafamdaki kurguya göre.
ama gerçekten ihtiyacım olan o mu?
beni mutlu etmeye yetecek mi?

aslında bakarsan uzun süreli mutluluk nasıl birşey fikrimde yok.
benim haliçte balık tutmaya uğraşan amcanın fotoğrafını çekmeye uğraşırken duyduğum o sevinci sürekli yaşamak mı?
yada yeni bir melodiyi hatasız çaldığımda duyduğum o yoğun haz mı?

ki zaten uzun süreli mutluluklar içinde daha da fazla mutsuzluk barındırıyor bana göre.
birkaç güzel anı o dönemin mutlu geçtiğini göstermez.

'neden beni mutlu etsin' demişsin ya, sebep aramamak lazım.
seni neden mutlu edeceğini bilemezsin ki,

ben mutluluğu, zevk aldığım, gülümseyerek hatırladığım anıları birer birer tükettiğim bir araç olarak görüyorum.
o amca ile ettiğim kısa bir muhabbeti hatırladıkça mutlu oluyorum mesela.

@50 dediği gibi, o güzel anıları hatırladıkça mutlu olmak için bir sebep doğuyor bence.

zaten yaşamamdaki amaç o değil mi? ne kadar inanmasam da bilinç altımda bir gerçekleşme ihtimali var. sağol denediğin için ama gecelik veya dönemlik bir şey olmadığı için kafa dağıtmak gibi bir şey olmuyor. istemiyorum da zaten çünkü gerçekten ruh halim kötü değil şu an. anlatmaktan çok dinlemek için açtım başlığı da.

@51
'tutkuyla bağlanamıcam' diyerek bir karar verdiğinin farkında mısın peki?
biraz mistik olacak biliyorum ama inan söylediğimiz şeyler bilinçaltında kararlar oluşturur.
bari kararını verme be panpa.
belki yarın çok seveceğin ve tutkuyla bağlanacağın bir şey olacak.
bir ihtimal bırak bence. çünkü bu insanın sevinçli ve coşkulu yaşaması için önemli bir şey.

neyse, öğüt vermek değil amacım.
sadece kafanı dağıtmak istedim. ama bunu yaparken de yalan söylemiyorum.
inandığım şeyleri söylüyorum. yaşam deneyimim biraz daha fazla sizlerden.
biliyorum akıl yaşta değildir. ama yaşanmışlığın da anlamı vardır emin ol.
zaman geçince farkediyor insann bir şeyleri.
hagibkkkktir, ne güzelmiş lan diyor, sonradan anlıyorsun yaşadığın güzellikleri.
yani bazen. bazen bu da oluyor.

@49 açıkladım bunu. kendi kendime neden seviyorum bu şeyi yapmayı diye sorduğumda, şu an beni mutlu ediyor cevabından başka bir cevap bulamıyorum. evet o an mutlu edebilir ama bu hayatta mutluyum diyebilmem için yeterli olmıycak. o yüzden hiç bir şeye senin kadar tutkuyla bağlanamıycam.

@45 hayaller iyidir. hayallerim olmasa neden yaşıyım ki bu kadar katıyken her şeye karşı. eleştirdim bir sürü kişiyi. sonunda yine mutsuz olucamı söyledim. ama umutlar ve hayaller çok farklı şeyler. onlarsız hayatta kalamazdım. umarım bir gün kendi kendine "ee şimdi nolucak" demessin. tek dileyebildiğim şey bu, benim için, senin için, herkes için.

@46
işte burda bence biraz düşünmek lazım sanki.
çok severek yaptığımız bir şey olmalı yahu. öyle değil mi?
şöyle düşünüyorum ki, eğer o olmasaydı, pek çok kişinin hayatı cehennem olurdu.

bir şeyi tutkuyla sevmek neden sana imkansız geliyor acaba?
ben bunu gerçekten merak ediyorum panpa. laf olsun diye söylemiyorum.

'mutluluk'
hepimiz bu sözcüğü kullanıyoruz
ama sanırım ona yüklediğimiz anlamlar farklı.
mutluluk kim için ne ifade ediyor
belkide onu yazmamız lazım önce.

'mutlu olamıyorum' diyen insan
'mutlu halini' hayal edip söylesin abi.
mutlu olsam, böyle olurdum desin.

ben de anlayayım. çünkü gerçekten 'mutlu olamama' durumunu
yani 'sebep yokken mutlu olamama durumu'nu anlamıyorum.

(bkz: bu baslikta ayyaslari eglendiriyoruz)

@43 ne mutlu sana. bir şeyi o kadar tutkuyla sevmek imkansız geliyor benim için. neden diye sorduğum an bir sebep bulamıyorsam olmuyor o. çok düşünüyorsun her şeyin üstünde diyeceksiniz. evet öyle ama bunu engelleyemem. sadece "bu neden beni mutlu etmeli ki?" diyorum ve ortada bir cevap olmuyor.

aslında kendi içimde büyük bir savaş veriyor bir halde iken, bütün derdimi 'o' gibi gösteriyorum kendime, kendimi aldatıyorum. sanki o durumu halletiğim anda bitecek bütün dertlerim. ama bir yandan da dediğin gibi 'bu muydu lan' demekten korkuyorum. belki bu yüzden uzun zamandır hayallerimde yaşamayı tercih ediyorum onu. böylece hiç üzülmüyorum, hep mutluyuz onunla. ama tabii bu hayal dünyası da bir süre sonra dayanılmaz oluyor, gerçek dünyadan iyice koparıp, sadece hayalleriyle yaşayan biri haline sokuyor insanı, tedirginim desem yalan olmaz.
mutsuzluğumun sebebi olup olmadığından emin değilim, ama gerçekleşme ihtimali nedeniyle şanslı görüyorum kendimi. bir amacım varmış gibi hissediyorum sayesinde.
garip, haberi bile olmadan hayatımı kontrol edebiliyor, ben mi çok zayıfım acaba diye düşünüyorum.

ne zaman işini tutkuyla yapan bir adam görsem
mutluluğu görmüş gibi olurum ben.

kafayı bir arı türüne takmıştır belki. ama tutkuludur.
bir başkası vardır, kimse kösele sandaleti onun gibi yapamaz.
ya da köfteyi dıbına koyuum, yoktur onun gibi çıkartan fırından.

her ne taksa... hiç önemli değil.
ben inanıyorum ki, bir işi ya da bir 'şey'i tutkuyla yapan insanlar
mutlu insanlardır.

çünkü hiçbir insan başkasını mutlu edemez bence
ya mutluluğuna ortak eder, ya da mutsuzluğuna.
belki de ben en çok çalışırken mutlu hissettiğim içindir, bilmiyorum.

ama 'tutku'ya bütün kalbimle inanıyorum.
ve tutku dediğim şeyin 'hırsla' uzaktan yakından alakası yoktur.

umarım hayallerin gerçekleştiğinde kendi kendine bu muydu lan demessin. dediğin zaman yine başa dönüceksin çünkü. her şeyin sebebi "o" değil bence. aslında o olup olmaması iyi mi kötü mü bilinmez. belki mutsuzluğunun bir sebebi olduğu için şanslı saymalısın kendini. ya da hiç elde edemiyeceğin bir şey varken şanssız. zaman gösterecek.

mutluluk basit birşey aslında. gece vakti elinde şarap, ağzında sigara, kulağında güzel birkaç melodi..
bu işte diğer insanların dedikleri huzur, mutluluk fazlası değil.
mutsuz olmak için elimde olan nedenlere bakıyorum şöyle bir;
sevgilim yok.. çok mu önemli? uzun süredir yalnızım zaten, alıştım değilde, yalnızlığa o kadar alıştım ki sıradan biri gelip bu yalnızlığımı elimden almasına izin vermek istemiyorum. üzerimden bu huzuru, melankoliyi kaldırıp atacak, hayatıma girecek biri yok ki biri olsun hayatımda.

basit şeylerden zevk almasını öğreniyorum artık.
hiç gerçekleşmeyeceğini bildiğim bir anı yaşıyorum kafamda, sokakta yürürken yüzümde bir gülümsemeye sebep oluyor. nesi kötü bunun?
hayalimde evi alınca mı mutlu olacağım? yoksa o hergün gördüğüm arabayı alınca mı?
istemiyorum, hepsi kalsın. hayatta basit birkaç hedef koydum kendime.
güzel bir plak arşivi, bir köpek, kadıköyde bir küçük bir ev..
başka birşeye ihtiyacım yok. tabii kırmızı şarap gerekli, herkes gibi şarap içer numarası değil yaptığım, gerçekten seviyorum şarabı, neyse.

hayatımdaki en büyük ideallerim bunlar iken, aslında mutsuz olmamam gerekiyor diyorum.
okul güzel gidiyor, arkadaş çevresi iyi
mutlu olmam gerekiyor diyorum ama değilim işte. hep bir ekgiblik var.

hepsinin sebebi 'o'. hayatıma girmeden yön veriyor olması dayanılmaz birşey. neyse ama hiç kız muhabbetine girmeyelim.

http://imgim.com/r2uqp4wx6

Bi ayaktan nası o kadar eleştirdiniz. Aha ya devamı böyleyse?

huzur mutluluk değilde, bir mola gibi.
yoğun bir tempodan sonra içtiğin o tek dal sigara bir huzur verir, ama mutlu etmez, yorgunsun sonuçta.
evine dönüp, duşunu alıp yemeğini yedikten sonra içtiğin sigara mutluluktur bence huzur değil.
mutluluk aslında rutin şeylerden elde edilen, basit birşey. herkes elde edebiliyor.