ben alıyorum. yaşadığım onlarca olayı bir süre olsun aklımdan çıkarabilmek için, kulaklıklarımı takıp tüm sokakları dolanıyorum saatlerce. canımı acıtan şeyler var içimde, ama güneşi görmeyi, gökyüzüne bakmayı, insanları izlemeyi, başka hayatlar olduğunu fark etmeyi seviyorum. gün batımına kadar süre veriyorum kendime, hayatın devam ettiğini görmek istiyorum. güneş batmaya başladığı vakit en sevdiğim sahile koşuyorum tekelden iki bomonti kapıp. oturuyorum çimenlere, tam güneşin battığı noktayı izleyerek yudumluyorum. acılar çektim, artık yalnızım. kendimi parçalamaktansa bundan zevk almaya bakıyorum.
var mı içinizde böyle kafa dengim olan insanlar?

edit: bir de aklıma kaçtığım dertlerim gelince saniyede gözlerim dolar ve hemen unutabilmek ve ağlamamak için kafamı sağa sola hızlı hızlı sallarım, dudağımı ısırırım. böyle de gamalak bir hareketim var

@3 panpa içimden geçen sözcükler bunlar, çarpıtarak yapmacık bir hal almak istemiyorum.
@4 önemli olan güneş, yeni bir güne sağ sağlim uyanmak, ya da onu izleyerek bitirmek. gibtir et denizi, gölü.

@7 22 istanbul panpa