yalnızlıkla kavga ettim ve evi terkettim

en yakın dost bir o kadar da düşmandır, yalnızlık..iyi bilirim o duyguyu.. kimsenin tatmadığı kadar tattım o yalnızlıktan ve o tattan vazgeçireni bulmak tek çaresi olur herkesin..

http://inciswf.com/ay%c4%b1day%c4%b1lar.swf

nerye sıçacaksın ? regl günün geldiğinde nerede işini görecen dön o eve

"Mutluluk uçsuz bucaksız ormanlardadır,
bomboş sahillerdeki coşkudadır.
insan elinin değmediği bir yerdedir,
denizin diplerinde ve gürlemesindedir."
-Christopher McCandless

Şiddetli geçimsizlik yaşanılan yalnızlıkla yaptığım sert bir tartışma sonucu montumu alıp kapıyı sertçe çarpıp evi terkettim.. Yalnız başıma sokaklarda bir müddet dolaştıktan sonra bir bankta oturan yaşlı bir yalnızlığa rastladım. Sessiz geçen bir dertleşme sonrası kalkıp yürümeye devam ettim. Kendini bir bar taburesinde yalnız başıma oturunca farkettim ne kadar uzağa gittiğimi. Yalnız başıma bir bira içtikten sonra, tek kişilik hesabı ödeyip, tekrar yola koyuldum. Köşe başında bana el sallayan bir yalnıza rastladım yine, kısa bir tanışma sohbeti sonrasında evine davet etti beni. Evde bıraktığım yalnızlığı aldattım ilk defa o gece. Yalnız başıma uyandığım soğuk bir sabaha gözlerimi açtım, kapıya hoşça kal notu yazıp evin yolunu tuttum. Pişman olmuş bir yüz ifadesiyle kapıyı açan yalnızlığın gözlerine sinmiş bir başka yalnızlığın kokusunu alsam da fark etmemiş gibi yapıp montumu alıp portmantoya astım.. Sıcak bir bardak kahve mi hazırlayıp sigaranı kibritle tutuşturdum. Yanına oturup başını omzuma dayadım. Yaşanan sessizliği bozan tek şey yanan tütünün çıtırtısıydı.. Külü kanepeye düşse de kızmadı bu defa yalnızlık. Dokunulmamış kahve kupasında soğudu. Yalnızlık yanağıma bir öpücük kondurdu, ister istemez barışmıştık...